περιτομή
Ancient Greek
Etymology
From περιτέμνω (peritémnō, “to circumcise”) + -η (-ē).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /pe.ri.to.mɛ̌ː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /pe.ri.toˈme̝/
- (4th CE Koine) IPA(key): /pe.ri.toˈmi/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /pe.ri.toˈmi/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /pe.ri.toˈmi/
Noun
περῐτομή • (perĭtomḗ) f (genitive περῐτομῆς); first declension
- circular incision
- circumcision
- one who is circumcised
Declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ περῐτομή hē perĭtomḗ |
τὼ περῐτομᾱ́ tṑ perĭtomā́ |
αἱ περῐτομαί hai perĭtomaí | ||||||||||
| Genitive | τῆς περῐτομῆς tês perĭtomês |
τοῖν περῐτομαῖν toîn perĭtomaîn |
τῶν περῐτομῶν tôn perĭtomôn | ||||||||||
| Dative | τῇ περῐτομῇ tēî perĭtomēî |
τοῖν περῐτομαῖν toîn perĭtomaîn |
ταῖς περῐτομαῖς taîs perĭtomaîs | ||||||||||
| Accusative | τὴν περῐτομήν tḕn perĭtomḗn |
τὼ περῐτομᾱ́ tṑ perĭtomā́ |
τᾱ̀ς περῐτομᾱ́ς tā̀s perĭtomā́s | ||||||||||
| Vocative | περῐτομή perĭtomḗ |
περῐτομᾱ́ perĭtomā́ |
περῐτομαί perĭtomaí | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Descendants
- Greek: περιτομή (peritomí)
Further reading
- “περιτομή”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “περιτομή”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- περιτομή in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
- G4061 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
- περιτομή in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften
Greek
Etymology
Inherited from Ancient Greek περιτομή (peritomḗ).
Noun
περιτομή • (peritomí) f (plural περιτομές)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | περιτομή (peritomí) | περιτομές (peritomés) |
| genitive | περιτομής (peritomís) | περιτομών (peritomón) |
| accusative | περιτομή (peritomí) | περιτομές (peritomés) |
| vocative | περιτομή (peritomí) | περιτομές (peritomés) |
Related terms
- απερίτμητος (aperítmitos, “uncircumcised”)
- γυναικεία περιτομή f (gynaikeía peritomí, “female circumcision”)
- περιτέμνω (peritémno, “I circumcise”)
- περιτετμημένος (peritetmiménos, “circumcised”)