προίκα

Greek

Etymology

From Ancient Greek προίξ (proíx).

Noun

προίκα • (proíka) f (plural προίκες)

  1. dowry (cash, goods or property exchanged at time of marriage)
    Synonym: προίξ (proíx)
    Coordinate term: ("dower") αντιπροίκι (antiproíki)
  2. (figuratively) capital necessary to properly operate something

Declension

Declension of προίκα
singular plural
nominative προίκα (proíka) προίκες (proíkes)
genitive προίκας (proíkas) προικών (proikón)
accusative προίκα (proíka) προίκες (proíkes)
vocative προίκα (proíka) προίκες (proíkes)
  • απροίκιστος (aproíkistos, “portionless, unendowed”, adjective)
  • άπροικος (áproikos, “dowryless”, adjective)
  • προικίζω (proikízo, “to provide a dowry”)
  • προικιό (proikió, “dowry, trousseau”)
  • προίκιση f (proíkisi, “endowment”)
  • προικισμένος (proikisménos, “endowed”, adjective)
  • προικοδότηση f (proikodótisi, “endowment”)
  • προικοδοτώ (proikodotó, “to provide a dowry”)
  • προικοθήρας m (proikothíras, “fortune hunter”)
  • προικοθηρώ (proikothiró, “to see4k a large dowry”)
  • προικοσύμφωνο n (proikosýmfono, “marriage contract”)
  • προικώος (proikóos, “of a dowry, dotal”, adjective)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.