προαγορεύω

Ancient Greek

Etymology

From προ- (pro-, “towards”) +‎ ἀγορεύω (agoreúō, “to speak”)

Pronunciation

 

Verb

προᾰγορεύω • (proăgoreúō)

  1. to tell beforehand
  2. to foretell, prophesy
  3. to state, declare or proclaim publicly
  4. to order
  5. to give notice, notify

Inflection

   Present: προᾰγορεύω, προᾰγορεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προᾰγορεύω προᾰγορεύεις προᾰγορεύει προᾰγορεύετον προᾰγορεύετον προᾰγορεύομεν προᾰγορεύετε προᾰγορεύουσῐ(ν)
subjunctive προᾰγορεύω προᾰγορεύῃς προᾰγορεύῃ προᾰγορεύητον προᾰγορεύητον προᾰγορεύωμεν προᾰγορεύητε προᾰγορεύωσῐ(ν)
optative προᾰγορεύοιμῐ προᾰγορεύοις προᾰγορεύοι προᾰγορεύοιτον προᾰγορευοίτην προᾰγορεύοιμεν προᾰγορεύοιτε προᾰγορεύοιεν
imperative   προᾰγόρευε προᾰγορευέτω προᾰγορεύετον προᾰγορευέτων   προᾰγορεύετε προᾰγορευόντων
middle/
passive 		indicative προᾰγορεύομαι προᾰγορεύῃ / προᾰγορεύει προᾰγορεύεται προᾰγορεύεσθον προᾰγορεύεσθον προᾰγορευόμεθᾰ προᾰγορεύεσθε προᾰγορεύονται
subjunctive προᾰγορεύωμαι προᾰγορεύῃ προᾰγορεύηται προᾰγορεύησθον προᾰγορεύησθον προᾰγορευώμεθᾰ προᾰγορεύησθε προᾰγορεύωνται
optative προᾰγορευοίμην προᾰγορεύοιο προᾰγορεύοιτο προᾰγορεύοισθον προᾰγορευοίσθην προᾰγορευοίμεθᾰ προᾰγορεύοισθε προᾰγορεύοιντο
imperative   προᾰγορεύου προᾰγορευέσθω προᾰγορεύεσθον προᾰγορευέσθων   προᾰγορεύεσθε προᾰγορευέσθων
active middle/passive
infinitive προᾰγορεύειν προᾰγορεύεσθαι
participle m προᾰγορεύων προᾰγορευόμενος
f προᾰγορεύουσᾰ προᾰγορευομένη
n προᾰγορεῦον προᾰγορευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: προηγόρευον, προηγορευόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προηγόρευον προηγόρευες προηγόρευε(ν) προηγορεύετον προηγορευέτην προηγορεύομεν προηγορεύετε προηγόρευον
middle/
passive 		indicative προηγορευόμην προηγορεύου προηγορεύετο προηγορεύεσθον προηγορευέσθην προηγορευόμεθᾰ προηγορεύεσθε προηγορεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: προερέω (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προερέω προερέεις προερέει προερέετον προερέετον προερέομεν προερέετε προερέουσῐ(ν)
optative προερέοιμῐ προερέοις προερέοι προερέοιτον προερεοίτην προερέοιμεν προερέοιτε προερέοιεν
active
infinitive προερέειν
participle m προερέων
f προερέουσᾰ
n προερέον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: προερῶ (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προερῶ προερεῖς προερεῖ προερεῖτον προερεῖτον προεροῦμεν προερεῖτε προεροῦσῐ(ν)
optative προεροίην / προεροῖμῐ προεροίης / προεροῖς προεροίη / προεροῖ προεροῖτον / προεροίητον προεροίτην / προεροιήτην προεροῖμεν / προεροίημεν προεροῖτε / προεροίητε προεροῖεν / προεροίησᾰν
active
infinitive προερεῖν
participle m προερῶν
f προεροῦσᾰ
n προεροῦν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: προᾰγορεύσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative προᾰγορεύσομαι προᾰγορεύσῃ / προᾰγορεύσει προᾰγορεύσεται προᾰγορεύσεσθον προᾰγορεύσεσθον προᾰγορευσόμεθᾰ προᾰγορεύσεσθε προᾰγορεύσονται
optative προᾰγορευσοίμην προᾰγορεύσοιο προᾰγορεύσοιτο προᾰγορεύσοισθον προᾰγορευσοίσθην προᾰγορευσοίμεθᾰ προᾰγορεύσοισθε προᾰγορεύσοιντο
middle
infinitive προᾰγορεύσεσθαι
participle m προᾰγορευσόμενος
f προᾰγορευσομένη
n προᾰγορευσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: προηγόρευσᾰ, προηγορευσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προηγόρευσᾰ προηγόρευσᾰς προηγόρευσε(ν) προηγορεύσᾰτον προηγορευσᾰ́την προηγορεύσᾰμεν προηγορεύσᾰτε προηγόρευσᾰν
subjunctive προᾰγορεύσω προᾰγορεύσῃς προᾰγορεύσῃ προᾰγορεύσητον προᾰγορεύσητον προᾰγορεύσωμεν προᾰγορεύσητε προᾰγορεύσωσῐ(ν)
optative προᾰγορεύσαιμῐ προᾰγορεύσειᾰς / προᾰγορεύσαις προᾰγορεύσειε(ν) / προᾰγορεύσαι προᾰγορεύσαιτον προᾰγορευσαίτην προᾰγορεύσαιμεν προᾰγορεύσαιτε προᾰγορεύσειᾰν / προᾰγορεύσαιεν
imperative   προᾰγόρευσον προᾰγορευσᾰ́τω προᾰγορεύσᾰτον προᾰγορευσᾰ́των   προᾰγορεύσᾰτε προᾰγορευσᾰ́ντων
middle indicative προηγορευσᾰ́μην προηγορεύσω προηγορεύσᾰτο προηγορεύσᾰσθον προηγορευσᾰ́σθην προηγορευσᾰ́μεθᾰ προηγορεύσᾰσθε προηγορεύσᾰντο
subjunctive προᾰγορεύσωμαι προᾰγορεύσῃ προᾰγορεύσηται προᾰγορεύσησθον προᾰγορεύσησθον προᾰγορευσώμεθᾰ προᾰγορεύσησθε προᾰγορεύσωνται
optative προᾰγορευσαίμην προᾰγορεύσαιο προᾰγορεύσαιτο προᾰγορεύσαισθον προᾰγορευσαίσθην προᾰγορευσαίμεθᾰ προᾰγορεύσαισθε προᾰγορεύσαιντο
imperative   προᾰγόρευσαι προᾰγορευσᾰ́σθω προᾰγορεύσᾰσθον προᾰγορευσᾰ́σθων   προᾰγορεύσᾰσθε προᾰγορευσᾰ́σθων
active middle
infinitive προᾰγορεῦσαι προᾰγορεύσᾰσθαι
participle m προᾰγορεύσᾱς προᾰγορευσᾰ́μενος
f προᾰγορεύσᾱσᾰ προᾰγορευσᾰμένη
n προᾰγορεῦσᾰν προᾰγορευσᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: προεῖπον, προειπόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προεῖπον προεῖπες προεῖπε(ν) προείπετον προειπέτην προείπομεν προείπετε προεῖπον
subjunctive προείπω προείπῃς προείπῃ προείπητον προείπητον προείπωμεν προείπητε προείπωσῐ(ν)
optative προείποιμῐ προείποις προείποι προείποιτον προειποίτην προείποιμεν προείποιτε προείποιεν
imperative   πρόειπε προειπέτω προείπετον προειπέτων   προείπετε προειπόντων
middle indicative προειπόμην προείπου προείπετο προείπεσθον προειπέσθην προειπόμεθᾰ προείπεσθε προείποντο
subjunctive προείπωμαι προείπῃ προείπηται προείπησθον προείπησθον προειπώμεθᾰ προείπησθε προείπωνται
optative προειποίμην προείποιο προείποιτο προείποισθον προειποίσθην προειποίμεθᾰ προείποισθε προείποιντο
imperative   προειποῦ προειπέσθω προείπεσθον προειπέσθων   προείπεσθε προειπέσθων
active middle
infinitive προειπεῖν προειπέσθαι
participle m προειπών προειπόμενος
f προειποῦσᾰ προειπομένη
n προειπόν προειπόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: προηγόρευκᾰ, προηγόρευμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προηγόρευκᾰ προηγόρευκᾰς προηγόρευκε(ν) προηγορεύκᾰτον προηγορεύκᾰτον προηγορεύκᾰμεν προηγορεύκᾰτε προηγορεύκᾱσῐ(ν)
subjunctive προηγορεύκω προηγορεύκῃς προηγορεύκῃ προηγορεύκητον προηγορεύκητον προηγορεύκωμεν προηγορεύκητε προηγορεύκωσῐ(ν)
optative προηγορεύκοιμῐ / προηγορευκοίην προηγορεύκοις / προηγορευκοίης προηγορεύκοι / προηγορευκοίη προηγορεύκοιτον προηγορευκοίτην προηγορεύκοιμεν προηγορεύκοιτε προηγορεύκοιεν
imperative   προηγόρευκε προηγορευκέτω προηγορεύκετον προηγορευκέτων   προηγορεύκετε προηγορευκόντων
middle/
passive 		indicative προηγόρευμαι προηγόρευσαι προηγόρευται προηγόρευσθον προηγόρευσθον προηγορεύμεθᾰ προηγόρευσθε προηγόρευνται
subjunctive προηγορευμένος ὦ προηγορευμένος ᾖς προηγορευμένος ᾖ προηγορευμένω ἦτον προηγορευμένω ἦτον προηγορευμένοι ὦμεν προηγορευμένοι ἦτε προηγορευμένοι ὦσῐ(ν)
optative προηγορευμένος εἴην προηγορευμένος εἴης προηγορευμένος εἴη προηγορευμένω εἴητον / εἶτον προηγορευμένω εἰήτην / εἴτην προηγορευμένοι εἴημεν / εἶμεν προηγορευμένοι εἴητε / εἶτε προηγορευμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   προηγόρευσο προηγορεύσθω προηγόρευσθον προηγορεύσθων   προηγόρευσθε προηγορεύσθων
active middle/passive
infinitive προηγορευκέναι προηγορεῦσθαι
participle m προηγορευκώς προηγορευμένος
f προηγορευκυῖᾰ προηγορευμένη
n προηγορευκός προηγορευμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: προείρηκᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προείρηκᾰ προείρηκᾰς προείρηκε(ν) προειρήκᾰτον προειρήκᾰτον προειρήκᾰμεν προειρήκᾰτε προειρήκᾱσῐ(ν)
subjunctive προειρήκω προειρήκῃς προειρήκῃ προειρήκητον προειρήκητον προειρήκωμεν προειρήκητε προειρήκωσῐ(ν)
optative προειρήκοιμῐ / προειρηκοίην προειρήκοις / προειρηκοίης προειρήκοι / προειρηκοίη προειρήκοιτον προειρηκοίτην προειρήκοιμεν προειρήκοιτε προειρήκοιεν
imperative   προείρηκε προειρηκέτω προειρήκετον προειρηκέτων   προειρήκετε προειρηκόντων
active
infinitive προειρηκέναι
participle m προειρηκώς
f προειρηκυῖᾰ
n προειρηκός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.