πυράγρα

Ancient Greek

From πῦρ (pûr, “fire”) +‎ ἄγρᾱ (ágrā, “catching”).

πῠράγρᾱ • (pŭrágrā) f (genitive πῠράγρᾱς); first declension

First declension of ἡ πῠράγρᾱ; τῆς πῠράγρᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ πῠράγρᾱ hē pŭrágrā	τὼ πῠράγρᾱ tṑ pŭrágrā	αἱ πῠράγραι hai pŭrágrai
Genitive	τῆς πῠράγρᾱς tês pŭrágrās	τοῖν πῠράγραιν toîn pŭrágrain	τῶν πῠραγρῶν tôn pŭragrôn
Dative	τῇ πῠράγρᾳ tēî pŭrágrāi	τοῖν πῠράγραιν toîn pŭrágrain	ταῖς πῠράγραις taîs pŭrágrais
Accusative	τὴν πῠράγρᾱν tḕn pŭrágrān	τὼ πῠράγρᾱ tṑ pŭrágrā	τᾱ̀ς πῠράγρᾱς tā̀s pŭrágrās
Vocative	πῠράγρᾱ pŭrágrā	πῠράγρᾱ pŭrágrā	πῠράγραι pŭrágrai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First declension of ἡ πῠράγρη; τῆς πῠράγρης (Ionic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ πῠράγρη hē pŭrágrē	τὼ πῠράγρᾱ tṑ pŭrágrā	αἱ πῠράγραι hai pŭrágrai
Genitive	τῆς πῠράγρης tês pŭrágrēs	τοῖν πῠράγραιν toîn pŭrágrain	τῶν πῠραγρέων / πῠραγρῶν tôn pŭragréōn / pŭragrôn
Dative	τῇ πῠράγρῃ tēî pŭrágrēi	τοῖν πῠράγραιν toîn pŭrágrain	τῇσῐ / τῇσῐν πῠράγρῃσῐ / πῠράγρῃσῐν tēîsĭ(n) pŭrágrēisĭ(n)
Accusative	τὴν πῠράγρην tḕn pŭrágrēn	τὼ πῠράγρᾱ tṑ pŭrágrā	τᾱ̀ς πῠράγρᾱς tā̀s pŭrágrās
Vocative	πῠράγρη pŭrágrē	πῠράγρᾱ pŭrágrā	πῠράγραι pŭrágrai
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.