σαρκάζω

Ancient Greek

Etymology

Derived from σάρξ (sárx, “meat”, “flesh”) +‎ -άζω (-ázō, verbal suffix).

Pronunciation

 

Verb

σαρκάζω • (sarkázō)

  1. to gnash
  2. to tear or lacerate flesh
  3. to bite one's lip in anger
  4. (figuratively) to tear apart with sarcasm

Conjugation

   Present: σαρκᾰ́ζω, σαρκᾰ́ζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σαρκᾰ́ζω σαρκᾰ́ζεις σαρκᾰ́ζει σαρκᾰ́ζετον σαρκᾰ́ζετον σαρκᾰ́ζομεν σαρκᾰ́ζετε σαρκᾰ́ζουσῐ(ν)
subjunctive σαρκᾰ́ζω σαρκᾰ́ζῃς σαρκᾰ́ζῃ σαρκᾰ́ζητον σαρκᾰ́ζητον σαρκᾰ́ζωμεν σαρκᾰ́ζητε σαρκᾰ́ζωσῐ(ν)
optative σαρκᾰ́ζοιμῐ σαρκᾰ́ζοις σαρκᾰ́ζοι σαρκᾰ́ζοιτον σαρκᾰζοίτην σαρκᾰ́ζοιμεν σαρκᾰ́ζοιτε σαρκᾰ́ζοιεν
imperative   σάρκᾰζε σαρκᾰζέτω σαρκᾰ́ζετον σαρκᾰζέτων   σαρκᾰ́ζετε σαρκᾰζόντων
middle/
passive 		indicative σαρκᾰ́ζομαι σαρκᾰ́ζῃ / σαρκᾰ́ζει σαρκᾰ́ζεται σαρκᾰ́ζεσθον σαρκᾰ́ζεσθον σαρκᾰζόμεθᾰ σαρκᾰ́ζεσθε σαρκᾰ́ζονται
subjunctive σαρκᾰ́ζωμαι σαρκᾰ́ζῃ σαρκᾰ́ζηται σαρκᾰ́ζησθον σαρκᾰ́ζησθον σαρκᾰζώμεθᾰ σαρκᾰ́ζησθε σαρκᾰ́ζωνται
optative σαρκᾰζοίμην σαρκᾰ́ζοιο σαρκᾰ́ζοιτο σαρκᾰ́ζοισθον σαρκᾰζοίσθην σαρκᾰζοίμεθᾰ σαρκᾰ́ζοισθε σαρκᾰ́ζοιντο
imperative   σαρκᾰ́ζου σαρκᾰζέσθω σαρκᾰ́ζεσθον σαρκᾰζέσθων   σαρκᾰ́ζεσθε σαρκᾰζέσθων
active middle/passive
infinitive σαρκᾰ́ζειν σαρκᾰ́ζεσθαι
participle m σαρκᾰ́ζων σαρκᾰζόμενος
f σαρκᾰ́ζουσᾰ σαρκᾰζομένη
n σαρκᾰ́ζον σαρκᾰζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐσάρκᾰζον, ἐσαρκᾰζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐσάρκᾰζον ἐσάρκᾰζες ἐσάρκᾰζε(ν) ἐσαρκᾰ́ζετον ἐσαρκᾰζέτην ἐσαρκᾰ́ζομεν ἐσαρκᾰ́ζετε ἐσάρκᾰζον
middle/
passive 		indicative ἐσαρκᾰζόμην ἐσαρκᾰ́ζου ἐσαρκᾰ́ζετο ἐσαρκᾰ́ζεσθον ἐσαρκᾰζέσθην ἐσαρκᾰζόμεθᾰ ἐσαρκᾰ́ζεσθε ἐσαρκᾰ́ζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: σαρκᾰ́σω, σαρκᾰ́σομαι, σαρκᾰσθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σαρκᾰ́σω σαρκᾰ́σεις σαρκᾰ́σει σαρκᾰ́σετον σαρκᾰ́σετον σαρκᾰ́σομεν σαρκᾰ́σετε σαρκᾰ́σουσῐ(ν)
optative σαρκᾰ́σοιμῐ σαρκᾰ́σοις σαρκᾰ́σοι σαρκᾰ́σοιτον σαρκᾰσοίτην σαρκᾰ́σοιμεν σαρκᾰ́σοιτε σαρκᾰ́σοιεν
middle indicative σαρκᾰ́σομαι σαρκᾰ́σῃ / σαρκᾰ́σει σαρκᾰ́σεται σαρκᾰ́σεσθον σαρκᾰ́σεσθον σαρκᾰσόμεθᾰ σαρκᾰ́σεσθε σαρκᾰ́σονται
optative σαρκᾰσοίμην σαρκᾰ́σοιο σαρκᾰ́σοιτο σαρκᾰ́σοισθον σαρκᾰσοίσθην σαρκᾰσοίμεθᾰ σαρκᾰ́σοισθε σαρκᾰ́σοιντο
passive indicative σαρκᾰσθήσομαι σαρκᾰσθήσῃ σαρκᾰσθήσεται σαρκᾰσθήσεσθον σαρκᾰσθήσεσθον σαρκᾰσθησόμεθᾰ σαρκᾰσθήσεσθε σαρκᾰσθήσονται
optative σαρκᾰσθησοίμην σαρκᾰσθήσοιο σαρκᾰσθήσοιτο σαρκᾰσθήσοισθον σαρκᾰσθησοίσθην σαρκᾰσθησοίμεθᾰ σαρκᾰσθήσοισθε σαρκᾰσθήσοιντο
active middle passive
infinitive σαρκᾰ́σειν σαρκᾰ́σεσθαι σαρκᾰσθήσεσθαι
participle m σαρκᾰ́σων σαρκᾰσόμενος σαρκᾰσθησόμενος
f σαρκᾰ́σουσᾰ σαρκᾰσομένη σαρκᾰσθησομένη
n σαρκᾰ́σον σαρκᾰσόμενον σαρκᾰσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐσάρκᾰσᾰ, ἐσαρκᾰσᾰ́μην, ἐσαρκᾰ́σθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐσάρκᾰσᾰ ἐσάρκᾰσᾰς ἐσάρκᾰσε(ν) ἐσαρκᾰ́σᾰτον ἐσαρκᾰσᾰ́την ἐσαρκᾰ́σᾰμεν ἐσαρκᾰ́σᾰτε ἐσάρκᾰσᾰν
subjunctive σαρκᾰ́σω σαρκᾰ́σῃς σαρκᾰ́σῃ σαρκᾰ́σητον σαρκᾰ́σητον σαρκᾰ́σωμεν σαρκᾰ́σητε σαρκᾰ́σωσῐ(ν)
optative σαρκᾰ́σαιμῐ σαρκᾰ́σειᾰς / σαρκᾰ́σαις σαρκᾰ́σειε(ν) / σαρκᾰ́σαι σαρκᾰ́σαιτον σαρκᾰσαίτην σαρκᾰ́σαιμεν σαρκᾰ́σαιτε σαρκᾰ́σειᾰν / σαρκᾰ́σαιεν
imperative   σάρκᾰσον σαρκᾰσᾰ́τω σαρκᾰ́σᾰτον σαρκᾰσᾰ́των   σαρκᾰ́σᾰτε σαρκᾰσᾰ́ντων
middle indicative ἐσαρκᾰσᾰ́μην ἐσαρκᾰ́σω ἐσαρκᾰ́σᾰτο ἐσαρκᾰ́σᾰσθον ἐσαρκᾰσᾰ́σθην ἐσαρκᾰσᾰ́μεθᾰ ἐσαρκᾰ́σᾰσθε ἐσαρκᾰ́σᾰντο
subjunctive σαρκᾰ́σωμαι σαρκᾰ́σῃ σαρκᾰ́σηται σαρκᾰ́σησθον σαρκᾰ́σησθον σαρκᾰσώμεθᾰ σαρκᾰ́σησθε σαρκᾰ́σωνται
optative σαρκᾰσαίμην σαρκᾰ́σαιο σαρκᾰ́σαιτο σαρκᾰ́σαισθον σαρκᾰσαίσθην σαρκᾰσαίμεθᾰ σαρκᾰ́σαισθε σαρκᾰ́σαιντο
imperative   σάρκᾰσαι σαρκᾰσᾰ́σθω σαρκᾰ́σᾰσθον σαρκᾰσᾰ́σθων   σαρκᾰ́σᾰσθε σαρκᾰσᾰ́σθων
passive indicative ἐσαρκᾰ́σθην ἐσαρκᾰ́σθης ἐσαρκᾰ́σθη ἐσαρκᾰ́σθητον ἐσαρκᾰσθήτην ἐσαρκᾰ́σθημεν ἐσαρκᾰ́σθητε ἐσαρκᾰ́σθησᾰν
subjunctive σαρκᾰσθῶ σαρκᾰσθῇς σαρκᾰσθῇ σαρκᾰσθῆτον σαρκᾰσθῆτον σαρκᾰσθῶμεν σαρκᾰσθῆτε σαρκᾰσθῶσῐ(ν)
optative σαρκᾰσθείην σαρκᾰσθείης σαρκᾰσθείη σαρκᾰσθεῖτον / σαρκᾰσθείητον σαρκᾰσθείτην / σαρκᾰσθειήτην σαρκᾰσθεῖμεν / σαρκᾰσθείημεν σαρκᾰσθεῖτε / σαρκᾰσθείητε σαρκᾰσθεῖεν / σαρκᾰσθείησᾰν
imperative   σαρκᾰ́σθητῐ σαρκᾰσθήτω σαρκᾰ́σθητον σαρκᾰσθήτων   σαρκᾰ́σθητε σαρκᾰσθέντων
active middle passive
infinitive σαρκᾰ́σαι σαρκᾰ́σᾰσθαι σαρκᾰσθῆναι
participle m σαρκᾰ́σᾱς σαρκᾰσᾰ́μενος σαρκᾰσθείς
f σαρκᾰ́σᾱσᾰ σαρκᾰσᾰμένη σαρκᾰσθεῖσᾰ
n σαρκᾰ́σᾰν σαρκᾰσᾰ́μενον σαρκᾰσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐσάρκᾰκᾰ, ἐσάρκᾰσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐσάρκᾰκᾰ ἐσάρκᾰκᾰς ἐσάρκᾰκε(ν) ἐσαρκᾰ́κᾰτον ἐσαρκᾰ́κᾰτον ἐσαρκᾰ́κᾰμεν ἐσαρκᾰ́κᾰτε ἐσαρκᾰ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐσαρκᾰ́κω ἐσαρκᾰ́κῃς ἐσαρκᾰ́κῃ ἐσαρκᾰ́κητον ἐσαρκᾰ́κητον ἐσαρκᾰ́κωμεν ἐσαρκᾰ́κητε ἐσαρκᾰ́κωσῐ(ν)
optative ἐσαρκᾰ́κοιμῐ / ἐσαρκᾰκοίην ἐσαρκᾰ́κοις / ἐσαρκᾰκοίης ἐσαρκᾰ́κοι / ἐσαρκᾰκοίη ἐσαρκᾰ́κοιτον ἐσαρκᾰκοίτην ἐσαρκᾰ́κοιμεν ἐσαρκᾰ́κοιτε ἐσαρκᾰ́κοιεν
imperative   ἐσάρκᾰκε ἐσαρκᾰκέτω ἐσαρκᾰ́κετον ἐσαρκᾰκέτων   ἐσαρκᾰ́κετε ἐσαρκᾰκόντων
middle/
passive 		indicative ἐσάρκᾰσμαι ἐσάρκᾰσαι ἐσάρκᾰσται ἐσάρκᾰσθον ἐσάρκᾰσθον ἐσαρκᾰ́σμεθᾰ ἐσάρκᾰσθε ἐσαρκᾰ́δᾰται
subjunctive ἐσαρκᾰσμένος ὦ ἐσαρκᾰσμένος ᾖς ἐσαρκᾰσμένος ᾖ ἐσαρκᾰσμένω ἦτον ἐσαρκᾰσμένω ἦτον ἐσαρκᾰσμένοι ὦμεν ἐσαρκᾰσμένοι ἦτε ἐσαρκᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐσαρκᾰσμένος εἴην ἐσαρκᾰσμένος εἴης ἐσαρκᾰσμένος εἴη ἐσαρκᾰσμένω εἴητον / εἶτον ἐσαρκᾰσμένω εἰήτην / εἴτην ἐσαρκᾰσμένοι εἴημεν / εἶμεν ἐσαρκᾰσμένοι εἴητε / εἶτε ἐσαρκᾰσμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἐσάρκᾰσο ἐσαρκᾰ́σθω ἐσάρκᾰσθον ἐσαρκᾰ́σθων   ἐσάρκᾰσθε ἐσαρκᾰ́σθων
active middle/passive
infinitive ἐσαρκᾰκέναι ἐσαρκᾰ́σθαι
participle m ἐσαρκᾰκώς ἐσαρκᾰσμένος
f ἐσαρκᾰκυῖᾰ ἐσαρκᾰσμένη
n ἐσαρκᾰκός ἐσαρκᾰσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐσαρκᾰ́κειν / ἐσαρκᾰ́κη, ἐσαρκᾰ́σμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐσαρκᾰ́κειν / ἐσαρκᾰ́κη ἐσαρκᾰ́κεις / ἐσαρκᾰ́κης ἐσαρκᾰ́κει(ν) ἐσαρκᾰ́κετον ἐσαρκᾰκέτην ἐσαρκᾰ́κεμεν ἐσαρκᾰ́κετε ἐσαρκᾰ́κεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐσαρκᾰ́σμην ἐσάρκᾰσο ἐσάρκᾰστο ἐσάρκᾰσθον ἐσαρκᾰ́σθην ἐσαρκᾰ́σμεθᾰ ἐσάρκᾰσθε ἐσαρκᾰ́δᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.