σκάνδαλο
Greek
Etymology
Borrowed from Ancient Greek σκάνδαλον (skándalon, “trap, snare”). Doublet of σκάνταλο (skántalo) (inherited).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈskanðalo/
- Hyphenation: σκάν‧δα‧λο
Noun
σκάνδαλο • (skándalo) n (plural σκάνδαλα)
- scandal (incident or event that disgraces or damages the reputation of the persons or organization involved)
- Ο υπεύθυνος της εταιρίας παραιτήθηκε μετά το σκάνδαλο.
- O ypéfthynos tis etairías paraitíthike metá to skándalo.
- The head of the company resigned after the scandal.
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | σκάνδαλο (skándalo) | σκάνδαλα (skándala) |
| genitive | σκανδάλου (skandálou) σκάνδαλου (skándalou) |
σκανδάλων (skandálon) |
| accusative | σκάνδαλο (skándalo) | σκάνδαλα (skándala) |
| vocative | σκάνδαλο (skándalo) | σκάνδαλα (skándala) |
Related terms
- ασκανδάλιστος (askandálistos, “not scandalised”, adjective)
- ροζ σκάνδαλο n (roz skándalo, “sexual scandal”)
- σκανδάλη f (skandáli, “trigger”)
- σκανδαλίζω (skandalízo, “to scandalize”)
- σκανδαλιστικός (skandalistikós, “scandalous”, adjective)
- σκανδαλοθηρία f (skandalothiría, “muckraking, scandalmongering”)
- σκανδαλοθηρώ f (skandalothiró, “to muckrake, to scandalmonger”)
- σκανδαλολογία f (skandalología, “talk of scandals”)
- σκανδαλολογώ (skandalologó, “to talk of scandals, to scandalize”)
- σκανδαλοπλόκος (skandaloplókos, “scandal-causing”)
- σκανδαλοποιός (skandalopoiós, “scandal-causing”)
- σκανδαλώδης (skandalódis, “scandalous”, adjective)
- compare with: σκανδαλιά f (skandaliá, “prank, escapade”)