σπάω

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

García-Ramón suggests that the term is cognate with Vedic Sanskrit पा (pā, “to rise against, be hostile”) and Hittite [script needed] (pippa-, “to overturn”), and reconstructs Proto-Indo-European *(s)peh₂- (“to draw, set in motion”). See also σπᾰ́θη (spắthē, “broad blade, spathe”).[1]

An older theory by Klingenschmitt connects the Greek verb with Old Armenian հանեմ (hanem, “to draw or pull out”).

Pronunciation

 

Verb

σπᾰ́ω • (spắō)

  1. to draw a sword
  2. (of other things) to draw
  3. (of violent actions) to pluck off or out
  4. to tear, rend, especially of ravenous animals
  5. to wrench, sprain, twist
  6. to snatch, tear or drag away
  7. (figuratively) to carry away, draw aside
  8. to cause convulsion or spasm
  9. to draw in, suck in, involve
  10. to draw tight, pull the reins
  11. to derive

Inflection

   Present: σπᾰ́ω, σπᾰ́ομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σπᾰ́ω σπᾰ́εις σπᾰ́ει σπᾰ́ετον σπᾰ́ετον σπᾰ́ομεν σπᾰ́ετε σπᾰ́ουσῐ(ν)
subjunctive σπᾰ́ω σπᾰ́ῃς σπᾰ́ῃ σπᾰ́ητον σπᾰ́ητον σπᾰ́ωμεν σπᾰ́ητε σπᾰ́ωσῐ(ν)
optative σπᾰ́οιμῐ σπᾰ́οις σπᾰ́οι σπᾰ́οιτον σπᾰοίτην σπᾰ́οιμεν σπᾰ́οιτε σπᾰ́οιεν
imperative   σπᾰ́ε σπᾰέτω σπᾰ́ετον σπᾰέτων   σπᾰ́ετε σπᾰόντων
middle/
passive 		indicative σπᾰ́ομαι σπᾰ́ῃ / σπᾰ́ει σπᾰ́εται σπᾰ́εσθον σπᾰ́εσθον σπᾰόμεθᾰ σπᾰ́εσθε σπᾰ́ονται
subjunctive σπᾰ́ωμαι σπᾰ́ῃ σπᾰ́ηται σπᾰ́ησθον σπᾰ́ησθον σπᾰώμεθᾰ σπᾰ́ησθε σπᾰ́ωνται
optative σπᾰοίμην σπᾰ́οιο σπᾰ́οιτο σπᾰ́οισθον σπᾰοίσθην σπᾰοίμεθᾰ σπᾰ́οισθε σπᾰ́οιντο
imperative   σπᾰ́ου σπᾰέσθω σπᾰ́εσθον σπᾰέσθων   σπᾰ́εσθε σπᾰέσθων
active middle/passive
infinitive σπᾰ́ειν σπᾰ́εσθαι
participle m σπᾰ́ων σπᾰόμενος
f σπᾰ́ουσᾰ σπᾰομένη
n σπᾰ́ον σπᾰόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: σπῶ, σπῶμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σπῶ σπᾷς σπᾷ σπᾶτον σπᾶτον σπῶμεν σπᾶτε σπῶσῐ(ν)
subjunctive σπῶ σπᾷς σπᾷ σπᾶτον σπᾶτον σπῶμεν σπᾶτε σπῶσῐ(ν)
optative σπῴην / σπῷμῐ σπῴης / σπῷς σπῴη / σπῷ σπῷτον / σπῴητον σπῴτην / σπῳήτην σπῷμεν / σπῴημεν σπῷτε / σπῴητε σπῷεν / σπῴησᾰν
imperative   σπᾶ σπᾱ́τω σπᾶτον σπᾱ́των   σπᾶτε σπώντων
middle/
passive 		indicative σπῶμαι σπᾷ σπᾶται σπᾶσθον σπᾶσθον σπώμεθᾰ σπᾶσθε σπῶνται
subjunctive σπῶμαι σπᾷ σπᾶται σπᾶσθον σπᾶσθον σπώμεθᾰ σπᾶσθε σπῶνται
optative σπῴμην σπῷο σπῷτο σπῷσθον σπῴσθην σπῴμεθᾰ σπῷσθε σπῷντο
imperative   σπῶ σπᾱ́σθω σπᾶσθον σπᾱ́σθων   σπᾶσθε σπᾱ́σθων
active middle/passive
infinitive σπᾶν σπᾶσθαι
participle m σπῶν σπώμενος
f σπῶσᾰ σπωμένη
n σπῶν σπώμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔσπᾰον, ἐσπᾰόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔσπᾰον ἔσπᾰες ἔσπᾰε(ν) ἐσπᾰ́ετον ἐσπᾰέτην ἐσπᾰ́ομεν ἐσπᾰ́ετε ἔσπᾰον
middle/
passive 		indicative ἐσπᾰόμην ἐσπᾰ́ου ἐσπᾰ́ετο ἐσπᾰ́εσθον ἐσπᾰέσθην ἐσπᾰόμεθᾰ ἐσπᾰ́εσθε ἐσπᾰ́οντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔσπων, ἐσπώμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔσπων ἔσπᾱς ἔσπᾱ ἐσπᾶτον ἐσπᾱ́την ἐσπῶμεν ἐσπᾶτε ἔσπων
middle/
passive 		indicative ἐσπώμην ἐσπῶ ἐσπᾶτο ἐσπᾶσθον ἐσπᾱ́σθην ἐσπώμεθᾰ ἐσπᾶσθε ἐσπῶντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: σπᾰ́σω, σπᾰ́σομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σπᾰ́σω σπᾰ́σεις σπᾰ́σει σπᾰ́σετον σπᾰ́σετον σπᾰ́σομεν σπᾰ́σετε σπᾰ́σουσῐ(ν)
optative σπᾰ́σοιμῐ σπᾰ́σοις σπᾰ́σοι σπᾰ́σοιτον σπᾰσοίτην σπᾰ́σοιμεν σπᾰ́σοιτε σπᾰ́σοιεν
middle indicative σπᾰ́σομαι σπᾰ́σῃ / σπᾰ́σει σπᾰ́σεται σπᾰ́σεσθον σπᾰ́σεσθον σπᾰσόμεθᾰ σπᾰ́σεσθε σπᾰ́σονται
optative σπᾰσοίμην σπᾰ́σοιο σπᾰ́σοιτο σπᾰ́σοισθον σπᾰσοίσθην σπᾰσοίμεθᾰ σπᾰ́σοισθε σπᾰ́σοιντο
active middle
infinitive σπᾰ́σειν σπᾰ́σεσθαι
participle m σπᾰ́σων σπᾰσόμενος
f σπᾰ́σουσᾰ σπᾰσομένη
n σπᾰ́σον σπᾰσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔσπᾰσᾰ, ἐσπᾰσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔσπᾰσᾰ ἔσπᾰσᾰς ἔσπᾰσε(ν) ἐσπᾰ́σᾰτον ἐσπᾰσᾰ́την ἐσπᾰ́σᾰμεν ἐσπᾰ́σᾰτε ἔσπᾰσᾰν
subjunctive σπᾰ́σω σπᾰ́σῃς σπᾰ́σῃ σπᾰ́σητον σπᾰ́σητον σπᾰ́σωμεν σπᾰ́σητε σπᾰ́σωσῐ(ν)
optative σπᾰ́σαιμῐ σπᾰ́σειᾰς / σπᾰ́σαις σπᾰ́σειε(ν) / σπᾰ́σαι σπᾰ́σαιτον σπᾰσαίτην σπᾰ́σαιμεν σπᾰ́σαιτε σπᾰ́σειᾰν / σπᾰ́σαιεν
imperative   σπᾰ́σον σπᾰσᾰ́τω σπᾰ́σᾰτον σπᾰσᾰ́των   σπᾰ́σᾰτε σπᾰσᾰ́ντων
middle indicative ἐσπᾰσᾰ́μην ἐσπᾰ́σω ἐσπᾰ́σᾰτο ἐσπᾰ́σᾰσθον ἐσπᾰσᾰ́σθην ἐσπᾰσᾰ́μεθᾰ ἐσπᾰ́σᾰσθε ἐσπᾰ́σᾰντο
subjunctive σπᾰ́σωμαι σπᾰ́σῃ σπᾰ́σηται σπᾰ́σησθον σπᾰ́σησθον σπᾰσώμεθᾰ σπᾰ́σησθε σπᾰ́σωνται
optative σπᾰσαίμην σπᾰ́σαιο σπᾰ́σαιτο σπᾰ́σαισθον σπᾰσαίσθην σπᾰσαίμεθᾰ σπᾰ́σαισθε σπᾰ́σαιντο
imperative   σπᾰ́σαι σπᾰσᾰ́σθω σπᾰ́σᾰσθον σπᾰσᾰ́σθων   σπᾰ́σᾰσθε σπᾰσᾰ́σθων
active middle
infinitive σπᾰ́σαι σπᾰ́σᾰσθαι
participle m σπᾰ́σᾱς σπᾰσᾰ́μενος
f σπᾰ́σᾱσᾰ σπᾰσᾰμένη
n σπᾰ́σᾰν σπᾰσᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Descendants

  • Greek: σπάζω (spázo), σπάω (spáo), σπάνω (spáno)

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “σπάω, σπάομαι”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1378

Further reading

  • “σπάω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
  • “σπάω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
  • “σπάω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
  • σπάω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
  • σπάω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963

Greek

Alternative forms

Etymology

From Byzantine Greek σπῶ (spô) / σπάω (spáō), from Ancient Greek σπάω (spáō), of Proto-Indo-European origin. Also see σπάζω (spázo).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈspa.o/
  • Hyphenation: σπά‧ω

Verb

σπάω • (spáo) (imperfect έσπαγα, past έσπασα, passive —, ppp σπασμένος)

  1. alternative form of σπάζω (spázo) (active voice only)
    1. (transitive) to break
    2. (intransitive) to break (into two or more pieces that cannot easily be reassembled)
    3. (slang) to split, to leave
    4. (colloquial) to irritate
      Μου τη σπάει πολύ αυτός ο καθηγητής.
      Mou ti spáei polý aftós o kathigitís.
      This professor really gets on my nerves.

Conjugation

σπάω   (active voice only plus passive perfect participle)
Active voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤
1 sg , (σπω)  (σπάζω →) σπάσω1
2 sg σπας σπάσεις
3 sg σπάει σπάσει
1 pl σπάμε σπάσουμε, [‑ομε]
2 pl σπάτε σπάσετε
3 pl σπάνε, σπαν σπάσουν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤
1 sg έσπαγα (→ έσπαζα) έσπασα1
2 sg έσπαγες έσπασες
3 sg έσπαγε έσπασε
1 pl σπάγαμε σπάσαμε
2 pl σπάγατε σπάσατε
3 pl έσπαγαν, σπάγαν(ε) έσπασαν, σπάσαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤
1 sg θα ➤ θα σπάσω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα σπας, ... θα σπάσεις, …
Perfect aspect ➤
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … σπάσει    είμαι, είσαι, … σπασμένος, ‑η, ‑ο ➤ (also passive voice)
Past perfect ➤   είχα, είχες, … σπάσει    ήμουν, ήσουν, … σπασμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … σπάσει    θα είμαι, θα είσαι, … σπασμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg σπάε σπάσε
2 pl σπάτε σπάστε
Other forms
Active present participle ➤   σπώντας (→ σπάζοντας) ➤
Active perfect participle ➤   έχοντας σπάσει ➤
Passive perfect participle ➤ σπασμένος, -η, -ο1 ➤
Nonfinite form ➤   σπάσει
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 1. Shared forms with σπάζω.
 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Derived terms

  • μου τη σπάει (mou ti spáei, “it irritates me”) (colloquial only)
  • σπάω στο ξύλο (spáo sto xýlo, “to beat someone up”)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.