στέλεχος

Ancient Greek

From στέλλω (stéllō, “prepare, furnish”).

This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.

στέλεχος • (stélekhos) n (genitive στελέχους); second declension

Third declension of τὸ στέλεχος; τοῦ στελέχους (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ στέλεχος tò stélekhos	τὼ στελέχει tṑ stelékhei	τᾰ̀ στελέχη tằ stelékhē
Genitive	τοῦ στελέχους toû stelékhous	τοῖν στελεχοῖν toîn stelekhoîn	τῶν στελεχῶν tôn stelekhôn
Dative	τῷ στελέχει tōî stelékhei	τοῖν στελεχοῖν toîn stelekhoîn	τοῖς στελέχεσῐ / στελέχεσῐν toîs stelékhesĭ(n)
Accusative	τὸ στέλεχος tò stélekhos	τὼ στελέχει tṑ stelékhei	τᾰ̀ στελέχη tằ stelékhē
Vocative	στέλεχος stélekhos	στελέχει stelékhei	στελέχη stelékhē
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

στέλεχος • (stélechos) n (plural στελέχη)