στήκω

Ancient Greek

Etymology

Late Hellenistic Koine back-formation from ἕστηκᾰ (héstēkă, “I have stood”), perfect of ῐ̔́στημῐ (hĭ́stēmĭ).

Pronunciation

 

Verb

στήκω • (stḗkō) (Koine)

  1. to stand

Conjugation

   Present: στήκω (Koine)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative στήκω στήκεις στήκει στήκετον στήκετον στήκομεν στήκετε στήκουσῐ(ν)
subjunctive στήκω στήκῃς στήκῃ στήκητον στήκητον στήκωμεν στήκητε στήκωσῐ(ν)
optative στήκοιμῐ στήκοις στήκοι στήκοιτον στηκοίτην στήκοιμεν στήκοιτε στήκοιεν
imperative   στῆκε στηκέτω στήκετον στηκέτων   στήκετε στηκόντων
active
infinitive στήκειν
participle m στήκων
f στήκουσᾰ
n στῆκον

Descendants

  • Byzantine Greek: στέκω (stékō)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.