σταθμόω

Ancient Greek

Etymology

By surface analysis, στάθμη (státhmē) +‎ -όω (-óō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /statʰ.mó.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /statʰˈmo.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /staθˈmo.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /staθˈmo.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /staθˈmo.o/

Verb

σταθμόω • (stathmóō)

Ionic form of σταθμάω (stathmáō)
- 484 BCE – 425 BCE, Herodotus, The Histories 7.11:
  μὴ γὰρ εἴην ἐκ Δαρείου τοῦ Ὑστάσπεος τοῦ Ἀρσάμεος τοῦ Ἀριαράμνεω τοῦ Τεΐσπεος τοῦ Κύρου τοῦ Καμβύσεω τοῦ Τεΐσπεος τοῦ Ἀχαιμένεος γεγονώς, μὴ τιμωρησάμενος Ἀθηναίους, εὖ ἐπιστάμενος ὅτι εἰ ἡμεῖς ἡσυχίην ἄξομεν, ἀλλ᾽ οὐκ ἐκεῖνοι, ἀλλὰ καὶ μάλα στρατεύσονται ἐπὶ τὴν ἡμετέρην, εἰ χρὴ σταθμώσασθαι τοῖσι ὑπαργμένοισι ἐξ ἐκείνων, οἳ Σάρδις τε ἐνέπρησαν καὶ ἤλασαν ἐς τὴν Ἀσίην
  mḕ gàr eíēn ek Dareíou toû Hustáspeos toû Arsámeos toû Ariarámneō toû Teḯspeos toû Kúrou toû Kambúseō toû Teḯspeos toû Akhaiméneos gegonṓs, mḕ timōrēsámenos Athēnaíous, eû epistámenos hóti ei hēmeîs hēsukhíēn áxomen, all’ ouk ekeînoi, allà kaì mála strateúsontai epì tḕn hēmetérēn, ei khrḕ stathmṓsasthai toîsi hupargménoisi ex ekeínōn, hoì Sárdis te enéprēsan kaì ḗlasan es tḕn Asíēn
  (please add an English translation of this quotation)
- 484 BCE – 425 BCE, Herodotus, The Histories 8.130:
  οὐ μὲν οὐδὲ προσεδέκοντο τοὺς Ἕλληνας ἐλεύσεσθαι ἐς τὴν Ἰωνίην ἀλλ᾽ ἀποχρήσειν σφι τὴν ἑωυτῶν φυλάσσειν, σταθμεύμενοι ὅτι σφέας οὐκ ἐπεδίωξαν φεύγοντας ἐκ Σαλαμῖνος ἀλλ᾽ ἄσμενοι ἀπαλλάσσοντο.
  ou mèn oudè prosedékonto toùs Héllēnas eleúsesthai es tḕn Iōníēn all’ apokhrḗsein sphi tḕn heōutôn phulássein, stathmeúmenoi hóti sphéas ouk epedíōxan pheúgontas ek Salamînos all’ ásmenoi apallássonto.
  (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

Present: στᾰθμῶ, στᾰθμοῦμαι (Ionic, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στᾰθμῶ	στᾰθμοῖς	στᾰθμοῖ	στᾰθμοῦτον	στᾰθμοῦτον	στᾰθμοῦμεν	στᾰθμοῦτε	στᾰθμοῦσῐ(ν)
	subjunctive	στᾰθμῶ	στᾰθμοῖς	στᾰθμοῖ	στᾰθμῶτον	στᾰθμῶτον	στᾰθμῶμεν	στᾰθμῶτε	στᾰθμῶσῐ(ν)
	optative	στᾰθμοῖμι	στᾰθμοῖς	στᾰθμοῖ	στᾰθμοῖτον	στᾰθμοίτην	στᾰθμοῖμεν	στᾰθμοῖτε	στᾰθμοῖεν
	imperative		στᾰ́θμου	στᾰθμούτω	στᾰθμοῦτον	στᾰθμούτων		στᾰθμοῦτε	στᾰθμούντων
middle/ passive	indicative	στᾰθμοῦμαι	στᾰθμοῖ	στᾰθμοῦται	στᾰθμοῦσθον	στᾰθμοῦσθον	στᾰθμούμεθᾰ	στᾰθμοῦσθε	στᾰθμοῦνται
	subjunctive	στᾰθμῶμαι	στᾰθμοῖ	στᾰθμῶται	στᾰθμῶσθον	στᾰθμῶσθον	στᾰθμώμεθᾰ	στᾰθμῶσθε	στᾰθμῶνται
	optative	στᾰθμοίμην	στᾰθμοῖο	στᾰθμοῖτο	στᾰθμοῖσθον	στᾰθμοίσθην	στᾰθμοίμεθᾰ	στᾰθμοῖσθε	στᾰθμοίᾰτο
	imperative		στᾰθμοῦ	στᾰθμούσθω	στᾰθμοῦσθον	στᾰθμούσθων		στᾰθμοῦσθε	στᾰθμούσθων
		active				middle/passive
infinitive		στᾰθμοῦν				στᾰθμοῦσθαι
participle	m	στᾰθμῶν				στᾰθμούμενος
	f	στᾰθμοῦσᾰ				στᾰθμουμένη
	n	στᾰθμοῦν				στᾰθμούμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

“σταθμόομαι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“σταθμόω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
σταθμόω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
σταθμόω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
σταθμόομαι, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011