σταθμάω

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

From στάθμη (státhmē) +‎ -άω (-áō).

Pronunciation

 

Verb

σταθμάω • (stathmáō)

  1. to measure, weigh
    Synonym: σταθμίζω (stathmízō)
    • 446 BCE – 386 BCE, Aristophanes, Frogs 796-798:
      νὴ Δί᾽ ὀλίγον ὕστερον. κἀνταῦθα δὴ τὰ δεινὰ κινηθήσεται. καὶ γὰρ ταλάντῳ μουσικὴ σταθμήσεται
      nḕ Dí’ olígon hústeron. kantaûtha dḕ tà deinà kinēthḗsetai. kaì gàr talántōi mousikḕ stathmḗsetai
      (please add an English translation of this quotation)
  2. (deponent) to calculate, estimate
    • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 643c:
      οἰκοδομημάτων παίζειν χρή, τὸν δ᾽ αὖ γεωργοῦντα, καὶ ὄργανα ἑκατέρῳ σμικρά, τῶν ἀληθινῶν μιμήματα, παρασκευάζειν τὸν τρέφοντα αὐτῶν ἑκάτερον, καὶ δὴ καὶ τῶν μαθημάτων ὅσα ἀναγκαῖα προμεμαθηκέναι προμανθάνειν, οἷον τέκτονα μετρεῖν ἢ σταθμᾶσθαι καὶ πολεμικὸν ἱππεύειν παίζοντα ἤ τι τῶν τοιούτων ἄλλο ποιοῦντα, καὶ πειρᾶσθαι διὰ τῶν παιδιῶν ἐκεῖσε τρέπειν τὰς ἡδονὰς καὶ ἐπιθυμίας τῶν παίδων, οἷ ἀφικομένους αὐτοὺς δεῖ τέλος ἔχειν.
      oikodomēmátōn paízein khrḗ, tòn d’ aû geōrgoûnta, kaì órgana hekatérōi smikrá, tôn alēthinôn mimḗmata, paraskeuázein tòn tréphonta autôn hekáteron, kaì dḕ kaì tôn mathēmátōn hósa anankaîa promemathēkénai promanthánein, hoîon téktona metreîn ḕ stathmâsthai kaì polemikòn hippeúein paízonta ḗ ti tôn toioútōn állo poioûnta, kaì peirâsthai dià tôn paidiôn ekeîse trépein tàs hēdonàs kaì epithumías tôn paídōn, hoî aphikoménous autoùs deî télos ékhein.
      (please add an English translation of this quotation)
    1. (deponent, figurative) to conjecture
      • 125 CE – 200 CE, Lucian, Quomodo Historia Conscribenda Sit 63:
        καὶ εἰ μὲν σταθμήσονταί τινες αὐτῇ, εὖ ἂν ἔχοι καὶ εἰς δέον ἡμῖν γέγραπται, εἰ δὲ μή, κεκύλισται ὁ πίθος ἐν Κρανείῳ.
        kaì ei mèn stathmḗsontaí tines autēî, eû àn ékhoi kaì eis déon hēmîn gégraptai, ei dè mḗ, kekúlistai ho píthos en Kraneíōi.
        (please add an English translation of this quotation)
  3. to attach weight, value, importance to something
    • 400 BCE – 387 BCE, Plato, Lysis 205a:
      τούτων δέ τι, ἔφη, σταθμᾷ, ὦ Σώκρατες, ὧν ὅδε λέγει
      toútōn dé ti, éphē, stathmāî, ô Sṓkrates, hôn hóde légei
      (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

   Present: στᾰθμᾰ́ω, στᾰθμᾰ́ομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative στᾰθμᾰ́ω στᾰθμᾰ́εις στᾰθμᾰ́ει στᾰθμᾰ́ετον στᾰθμᾰ́ετον στᾰθμᾰ́ομεν στᾰθμᾰ́ετε στᾰθμᾰ́ουσῐ(ν)
subjunctive στᾰθμᾰ́ω στᾰθμᾰ́ῃς στᾰθμᾰ́ῃ στᾰθμᾰ́ητον στᾰθμᾰ́ητον στᾰθμᾰ́ωμεν στᾰθμᾰ́ητε στᾰθμᾰ́ωσῐ(ν)
optative στᾰθμᾰ́οιμῐ στᾰθμᾰ́οις στᾰθμᾰ́οι στᾰθμᾰ́οιτον στᾰθμᾰοίτην στᾰθμᾰ́οιμεν στᾰθμᾰ́οιτε στᾰθμᾰ́οιεν
imperative   στᾰ́θμᾰε στᾰθμᾰέτω στᾰθμᾰ́ετον στᾰθμᾰέτων   στᾰθμᾰ́ετε στᾰθμᾰόντων
middle/
passive 		indicative στᾰθμᾰ́ομαι στᾰθμᾰ́ῃ / στᾰθμᾰ́ει στᾰθμᾰ́εται στᾰθμᾰ́εσθον στᾰθμᾰ́εσθον στᾰθμᾰόμεθᾰ στᾰθμᾰ́εσθε στᾰθμᾰ́ονται
subjunctive στᾰθμᾰ́ωμαι στᾰθμᾰ́ῃ στᾰθμᾰ́ηται στᾰθμᾰ́ησθον στᾰθμᾰ́ησθον στᾰθμᾰώμεθᾰ στᾰθμᾰ́ησθε στᾰθμᾰ́ωνται
optative στᾰθμᾰοίμην στᾰθμᾰ́οιο στᾰθμᾰ́οιτο στᾰθμᾰ́οισθον στᾰθμᾰοίσθην στᾰθμᾰοίμεθᾰ στᾰθμᾰ́οισθε στᾰθμᾰ́οιντο
imperative   στᾰθμᾰ́ου στᾰθμᾰέσθω στᾰθμᾰ́εσθον στᾰθμᾰέσθων   στᾰθμᾰ́εσθε στᾰθμᾰέσθων
active middle/passive
infinitive στᾰθμᾰ́ειν στᾰθμᾰ́εσθαι
participle m στᾰθμᾰ́ων στᾰθμᾰόμενος
f στᾰθμᾰ́ουσᾰ στᾰθμᾰομένη
n στᾰθμᾰ́ον στᾰθμᾰόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: στᾰθμῶ, στᾰθμῶμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative στᾰθμῶ στᾰθμᾷς στᾰθμᾷ στᾰθμᾶτον στᾰθμᾶτον στᾰθμῶμεν στᾰθμᾶτε στᾰθμῶσῐ(ν)
subjunctive στᾰθμῶ στᾰθμᾷς στᾰθμᾷ στᾰθμᾶτον στᾰθμᾶτον στᾰθμῶμεν στᾰθμᾶτε στᾰθμῶσῐ(ν)
optative στᾰθμῴην / στᾰθμῷμῐ στᾰθμῴης / στᾰθμῷς στᾰθμῴη / στᾰθμῷ στᾰθμῷτον / στᾰθμῴητον στᾰθμῴτην / στᾰθμῳήτην στᾰθμῷμεν / στᾰθμῴημεν στᾰθμῷτε / στᾰθμῴητε στᾰθμῷεν / στᾰθμῴησᾰν
imperative   στᾰ́θμᾱ στᾰθμᾱ́τω στᾰθμᾶτον στᾰθμᾱ́των   στᾰθμᾶτε στᾰθμώντων
middle/
passive 		indicative στᾰθμῶμαι στᾰθμᾷ στᾰθμᾶται στᾰθμᾶσθον στᾰθμᾶσθον στᾰθμώμεθᾰ στᾰθμᾶσθε στᾰθμῶνται
subjunctive στᾰθμῶμαι στᾰθμᾷ στᾰθμᾶται στᾰθμᾶσθον στᾰθμᾶσθον στᾰθμώμεθᾰ στᾰθμᾶσθε στᾰθμῶνται
optative στᾰθμῴμην στᾰθμῷο στᾰθμῷτο στᾰθμῷσθον στᾰθμῴσθην στᾰθμῴμεθᾰ στᾰθμῷσθε στᾰθμῷντο
imperative   στᾰθμῶ στᾰθμᾱ́σθω στᾰθμᾶσθον στᾰθμᾱ́σθων   στᾰθμᾶσθε στᾰθμᾱ́σθων
active middle/passive
infinitive στᾰθμᾶν στᾰθμᾶσθαι
participle m στᾰθμῶν στᾰθμώμενος
f στᾰθμῶσᾰ στᾰθμωμένη
n στᾰθμῶν στᾰθμώμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: στᾰθμήσω, στᾰθμήσομαι, στᾰθμησθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative στᾰθμήσω στᾰθμήσεις στᾰθμήσει στᾰθμήσετον στᾰθμήσετον στᾰθμήσομεν στᾰθμήσετε στᾰθμήσουσῐ(ν)
optative στᾰθμήσοιμῐ στᾰθμήσοις στᾰθμήσοι στᾰθμήσοιτον στᾰθμησοίτην στᾰθμήσοιμεν στᾰθμήσοιτε στᾰθμήσοιεν
middle indicative στᾰθμήσομαι στᾰθμήσῃ / στᾰθμήσει στᾰθμήσεται στᾰθμήσεσθον στᾰθμήσεσθον στᾰθμησόμεθᾰ στᾰθμήσεσθε στᾰθμήσονται
optative στᾰθμησοίμην στᾰθμήσοιο στᾰθμήσοιτο στᾰθμήσοισθον στᾰθμησοίσθην στᾰθμησοίμεθᾰ στᾰθμήσοισθε στᾰθμήσοιντο
passive indicative στᾰθμησθήσομαι στᾰθμησθήσῃ στᾰθμησθήσεται στᾰθμησθήσεσθον στᾰθμησθήσεσθον στᾰθμησθησόμεθᾰ στᾰθμησθήσεσθε στᾰθμησθήσονται
optative στᾰθμησθησοίμην στᾰθμησθήσοιο στᾰθμησθήσοιτο στᾰθμησθήσοισθον στᾰθμησθησοίσθην στᾰθμησθησοίμεθᾰ στᾰθμησθήσοισθε στᾰθμησθήσοιντο
active middle passive
infinitive στᾰθμήσειν στᾰθμήσεσθαι στᾰθμησθήσεσθαι
participle m στᾰθμήσων στᾰθμησόμενος στᾰθμησθησόμενος
f στᾰθμήσουσᾰ στᾰθμησομένη στᾰθμησθησομένη
n στᾰθμῆσον στᾰθμησόμενον στᾰθμησθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐστᾰ́θμησᾰ, ἐστᾰθμησᾰ́μην, ἐστᾰθμήσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐστᾰ́θμησᾰ ἐστᾰ́θμησᾰς ἐστᾰ́θμησε(ν) ἐστᾰθμήσᾰτον ἐστᾰθμησᾰ́την ἐστᾰθμήσᾰμεν ἐστᾰθμήσᾰτε ἐστᾰ́θμησᾰν
subjunctive στᾰθμήσω στᾰθμήσῃς στᾰθμήσῃ στᾰθμήσητον στᾰθμήσητον στᾰθμήσωμεν στᾰθμήσητε στᾰθμήσωσῐ(ν)
optative στᾰθμήσαιμῐ στᾰθμήσειᾰς / στᾰθμήσαις στᾰθμήσειε(ν) / στᾰθμήσαι στᾰθμήσαιτον στᾰθμησαίτην στᾰθμήσαιμεν στᾰθμήσαιτε στᾰθμήσειᾰν / στᾰθμήσαιεν
imperative   στᾰ́θμησον στᾰθμησᾰ́τω στᾰθμήσᾰτον στᾰθμησᾰ́των   στᾰθμήσᾰτε στᾰθμησᾰ́ντων
middle indicative ἐστᾰθμησᾰ́μην ἐστᾰθμήσω ἐστᾰθμήσᾰτο ἐστᾰθμήσᾰσθον ἐστᾰθμησᾰ́σθην ἐστᾰθμησᾰ́μεθᾰ ἐστᾰθμήσᾰσθε ἐστᾰθμήσᾰντο
subjunctive στᾰθμήσωμαι στᾰθμήσῃ στᾰθμήσηται στᾰθμήσησθον στᾰθμήσησθον στᾰθμησώμεθᾰ στᾰθμήσησθε στᾰθμήσωνται
optative στᾰθμησαίμην στᾰθμήσαιο στᾰθμήσαιτο στᾰθμήσαισθον στᾰθμησαίσθην στᾰθμησαίμεθᾰ στᾰθμήσαισθε στᾰθμήσαιντο
imperative   στᾰ́θμησαι στᾰθμησᾰ́σθω στᾰθμήσᾰσθον στᾰθμησᾰ́σθων   στᾰθμήσᾰσθε στᾰθμησᾰ́σθων
passive indicative ἐστᾰθμήσθην ἐστᾰθμήσθης ἐστᾰθμήσθη ἐστᾰθμήσθητον ἐστᾰθμησθήτην ἐστᾰθμήσθημεν ἐστᾰθμήσθητε ἐστᾰθμήσθησᾰν
subjunctive στᾰθμησθῶ στᾰθμησθῇς στᾰθμησθῇ στᾰθμησθῆτον στᾰθμησθῆτον στᾰθμησθῶμεν στᾰθμησθῆτε στᾰθμησθῶσῐ(ν)
optative στᾰθμησθείην στᾰθμησθείης στᾰθμησθείη στᾰθμησθεῖτον / στᾰθμησθείητον στᾰθμησθείτην / στᾰθμησθειήτην στᾰθμησθεῖμεν / στᾰθμησθείημεν στᾰθμησθεῖτε / στᾰθμησθείητε στᾰθμησθεῖεν / στᾰθμησθείησᾰν
imperative   στᾰθμήσθητῐ στᾰθμησθήτω στᾰθμήσθητον στᾰθμησθήτων   στᾰθμήσθητε στᾰθμησθέντων
active middle passive
infinitive στᾰθμῆσαι στᾰθμήσᾰσθαι στᾰθμησθῆναι
participle m στᾰθμήσᾱς στᾰθμησᾰ́μενος στᾰθμησθείς
f στᾰθμήσᾱσᾰ στᾰθμησᾰμένη στᾰθμησθεῖσᾰ
n στᾰθμῆσᾰν στᾰθμησᾰ́μενον στᾰθμησθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐστᾰ́θμηκᾰ, ἐστᾰ́θμημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐστᾰ́θμηκᾰ ἐστᾰ́θμηκᾰς ἐστᾰ́θμηκε(ν) ἐστᾰθμήκᾰτον ἐστᾰθμήκᾰτον ἐστᾰθμήκᾰμεν ἐστᾰθμήκᾰτε ἐστᾰθμήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐστᾰθμήκω ἐστᾰθμήκῃς ἐστᾰθμήκῃ ἐστᾰθμήκητον ἐστᾰθμήκητον ἐστᾰθμήκωμεν ἐστᾰθμήκητε ἐστᾰθμήκωσῐ(ν)
optative ἐστᾰθμήκοιμῐ / ἐστᾰθμηκοίην ἐστᾰθμήκοις / ἐστᾰθμηκοίης ἐστᾰθμήκοι / ἐστᾰθμηκοίη ἐστᾰθμήκοιτον ἐστᾰθμηκοίτην ἐστᾰθμήκοιμεν ἐστᾰθμήκοιτε ἐστᾰθμήκοιεν
imperative   ἐστᾰ́θμηκε ἐστᾰθμηκέτω ἐστᾰθμήκετον ἐστᾰθμηκέτων   ἐστᾰθμήκετε ἐστᾰθμηκόντων
middle/
passive 		indicative ἐστᾰ́θμημαι ἐστᾰ́θμησαι ἐστᾰ́θμηται ἐστᾰ́θμησθον ἐστᾰ́θμησθον ἐστᾰθμήμεθᾰ ἐστᾰ́θμησθε ἐστᾰ́θμηνται
subjunctive ἐστᾰθμημένος ὦ ἐστᾰθμημένος ᾖς ἐστᾰθμημένος ᾖ ἐστᾰθμημένω ἦτον ἐστᾰθμημένω ἦτον ἐστᾰθμημένοι ὦμεν ἐστᾰθμημένοι ἦτε ἐστᾰθμημένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐστᾰθμημένος εἴην ἐστᾰθμημένος εἴης ἐστᾰθμημένος εἴη ἐστᾰθμημένω εἴητον / εἶτον ἐστᾰθμημένω εἰήτην / εἴτην ἐστᾰθμημένοι εἴημεν / εἶμεν ἐστᾰθμημένοι εἴητε / εἶτε ἐστᾰθμημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἐστᾰ́θμησο ἐστᾰθμήσθω ἐστᾰ́θμησθον ἐστᾰθμήσθων   ἐστᾰ́θμησθε ἐστᾰθμήσθων
active middle/passive
infinitive ἐστᾰθμηκέναι ἐστᾰθμῆσθαι
participle m ἐστᾰθμηκώς ἐστᾰθμημένος
f ἐστᾰθμηκυῖᾰ ἐστᾰθμημένη
n ἐστᾰθμηκός ἐστᾰθμημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.