συγγραφή

From συγγράφω (sungráphō) +‎ -η (-ē).

συγγρᾰφή • (sungrăphḗ) f (genitive συγγρᾰφῆς); first declension

1. writing or noting down
2. writing, book, especially in prose
3. mark in the eye

• συγγραφοδιαθήκη (sungraphodiathḗkē)

• → Greek: συγγραφή (syngrafí) (learned)
• → Italian: singrafe (learned)
• → Latin: syngrapha
  • → English: syngraph
  • → Italian: singrafa

• “συγγραφή”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• συγγραφή in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • agreement idem, page 20.
  • annals idem, page 30.
  • bond idem, page 89.
  • book idem, page 89.
  • chronicle idem, page 131.
  • compilation idem, page 151.
  • contract idem, page 169.
  • covenant idem, page 180.
  • history idem, page 401.
  • indenture idem, page 432.
  • lease idem, page 483.
• συγγραφή, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011

Learned borrowing from Ancient Greek συγγραφή (sungraphḗ).

• IPA^(key): /siŋ.ɣɾaˈfi/, /siŋ.ɡɾaˈfi/
• Hyphenation: συγ‧γρα‧φή

συγγραφή • (syngrafí) f (plural συγγραφές)

1. writing

• σύγγραμμα n (sýngramma)
• συγγραφέας m or f (syngraféas, “writer”)
• συγγράφω (syngráfo)
• συγγραφικός (syngrafikós)

• and see: γράφω (gráfo, “to write”)

• συγγραφή, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language