συνετέω

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

σῠνετός (sŭnetós) +‎ -έω (-éō)

Pronunciation

 

Verb

σῠνετέω • (sŭnetéō)

  1. (transitive, construed with the genitive) notice, understand
    Synonyms: ἐννοέω (ennoéō), σῠνῑ́ημῐ (sŭnī́ēmĭ)
    • early 4th century BCE, Pseudo-Hippocrates, Περὶ ἀδένων, De glandulis. (pages 270–273), in Anutius Foësius, editor, Τοῦ μεγάλου Ἱπποκράτους πάντων τῶν ἰατρῶν κορυφαίου τὰ εὑρισκόμενα. Magni Hippocratis medicorum omnium facile principis, opera omnia quæ extant: In VIII. Sectiones ex Erotiani mente diſtributa., Geneva: Samuel Chouët, published 1657, Sectio III. Τὰ φισικὰ καὶ αἰτιολογικὰ, hoc eſt, quæ ad cauſas naturales ſpectant, Lib. xiv. continens. (pages 223–310), page 273, lines 6–12:
      ἀναμένοντος κάτω τοῦ φλέγματος, εἰλεοὶ τὰ πάθη χρόνια· ἄλλοις δι’ ὑπερώης ἐπὶ φάρυγγα, ἢν πουλὺ ῥυῇ, καὶ ἐπὶ πουλὺ αἱ νοῦσοι φθεινάδες· κορίσκονται γὰρ τοῦ φλέγματος οἱ πνεύμονες, καὶ γίνεται τὸ πῦον· τοῦτο διεσθίει τοὺς πνεύμονας, καὶ οἱ νοσέοντες, οὐ ῥᾷον περιγίνονται· καὶ ἡ γνώμη τοῦ ἰητροῦ· καὶ ἢν ἀγαθὶς, καὶ ἢν ἀγχίνοος τὰ πολλὰ ξυνετέει τῆς προφάσιος.
      anaménontos kátō toû phlégmatos, eileoì tà páthē khrónia; állois di’ huperṓēs epì phárunga, ḕn poulù rhuēî, kaì epì poulù hai noûsoi phtheinádes; korískontai gàr toû phlégmatos hoi pneúmones, kaì gínetai tò pûon; toûto diesthíei toùs pneúmonas, kaì hoi noséontes, ou rhāîon perigínontai; kaì hē gnṓmē toû iētroû; kaì ḕn agathìs, kaì ḕn ankhínoos tà pollà xunetéei tês prophásios.
      (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

   Present: σῠνετέω, σῠνετέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σῠνετέω σῠνετέεις σῠνετέει σῠνετέετον σῠνετέετον σῠνετέομεν σῠνετέετε σῠνετέουσῐ(ν)
subjunctive σῠνετέω σῠνετέῃς σῠνετέῃ σῠνετέητον σῠνετέητον σῠνετέωμεν σῠνετέητε σῠνετέωσῐ(ν)
optative σῠνετέοιμῐ σῠνετέοις σῠνετέοι σῠνετέοιτον σῠνετεοίτην σῠνετέοιμεν σῠνετέοιτε σῠνετέοιεν
imperative   σῠνέτεε σῠνετεέτω σῠνετέετον σῠνετεέτων   σῠνετέετε σῠνετεόντων
middle/
passive 		indicative σῠνετέομαι σῠνετέῃ / σῠνετέει σῠνετέεται σῠνετέεσθον σῠνετέεσθον σῠνετεόμεθᾰ σῠνετέεσθε σῠνετέονται
subjunctive σῠνετέωμαι σῠνετέῃ σῠνετέηται σῠνετέησθον σῠνετέησθον σῠνετεώμεθᾰ σῠνετέησθε σῠνετέωνται
optative σῠνετεοίμην σῠνετέοιο σῠνετέοιτο σῠνετέοισθον σῠνετεοίσθην σῠνετεοίμεθᾰ σῠνετέοισθε σῠνετέοιντο
imperative   σῠνετέου σῠνετεέσθω σῠνετέεσθον σῠνετεέσθων   σῠνετέεσθε σῠνετεέσθων
active middle/passive
infinitive σῠνετέειν σῠνετέεσθαι
participle m σῠνετέων σῠνετεόμενος
f σῠνετέουσᾰ σῠνετεομένη
n σῠνετέον σῠνετεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: σῠνετῶ, σῠνετοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σῠνετῶ σῠνετεῖς σῠνετεῖ σῠνετεῖτον σῠνετεῖτον σῠνετοῦμεν σῠνετεῖτε σῠνετοῦσῐ(ν)
subjunctive σῠνετῶ σῠνετῇς σῠνετῇ σῠνετῆτον σῠνετῆτον σῠνετῶμεν σῠνετῆτε σῠνετῶσῐ(ν)
optative σῠνετοίην / σῠνετοῖμῐ σῠνετοίης / σῠνετοῖς σῠνετοίη / σῠνετοῖ σῠνετοῖτον / σῠνετοίητον σῠνετοίτην / σῠνετοιήτην σῠνετοῖμεν / σῠνετοίημεν σῠνετοῖτε / σῠνετοίητε σῠνετοῖεν / σῠνετοίησᾰν
imperative   σῠνέτει σῠνετείτω σῠνετεῖτον σῠνετείτων   σῠνετεῖτε σῠνετούντων
middle/
passive 		indicative σῠνετοῦμαι σῠνετεῖ,
σῠνετῇ 		σῠνετεῖται σῠνετεῖσθον σῠνετεῖσθον σῠνετούμεθᾰ σῠνετεῖσθε σῠνετοῦνται
subjunctive σῠνετῶμαι σῠνετῇ σῠνετῆται σῠνετῆσθον σῠνετῆσθον σῠνετώμεθᾰ σῠνετῆσθε σῠνετῶνται
optative σῠνετοίμην σῠνετοῖο σῠνετοῖτο σῠνετοῖσθον σῠνετοίσθην σῠνετοίμεθᾰ σῠνετοῖσθε σῠνετοῖντο
imperative   σῠνετοῦ σῠνετείσθω σῠνετεῖσθον σῠνετείσθων   σῠνετεῖσθε σῠνετείσθων
active middle/passive
infinitive σῠνετεῖν σῠνετεῖσθαι
participle m σῠνετῶν σῠνετούμενος
f σῠνετοῦσᾰ σῠνετουμένη
n σῠνετοῦν σῠνετούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: σῠνετήσω, σῠνετήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σῠνετήσω σῠνετήσεις σῠνετήσει σῠνετήσετον σῠνετήσετον σῠνετήσομεν σῠνετήσετε σῠνετήσουσῐ(ν)
optative σῠνετήσοιμῐ σῠνετήσοις σῠνετήσοι σῠνετήσοιτον σῠνετησοίτην σῠνετήσοιμεν σῠνετήσοιτε σῠνετήσοιεν
middle indicative σῠνετήσομαι σῠνετήσῃ / σῠνετήσει σῠνετήσεται σῠνετήσεσθον σῠνετήσεσθον σῠνετησόμεθᾰ σῠνετήσεσθε σῠνετήσονται
optative σῠνετησοίμην σῠνετήσοιο σῠνετήσοιτο σῠνετήσοισθον σῠνετησοίσθην σῠνετησοίμεθᾰ σῠνετήσοισθε σῠνετήσοιντο
active middle
infinitive σῠνετήσειν σῠνετήσεσθαι
participle m σῠνετήσων σῠνετησόμενος
f σῠνετήσουσᾰ σῠνετησομένη
n σῠνετῆσον σῠνετησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.