τήκω

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

From Proto-Indo-European *teh₂- (“to melt”). Cognates include Latin tabeo, Sanskrit तोयम् (toyam), Old Armenian թանամ (tʻanam, “I wet”) and Old English þawian (English thaw).

Verb

τήκω • (tḗkō)

  1. (transitive, of metals) to melt, melt down
    • 750 BCE – 650 BCE, Hesiod, Theogeny 867-868:
      ὣς ἄρα τήκετο γαῖα σέλαι πυρὸς αἰθομένοιο. ῥῖψε δέ μιν θυμῷ ἀκαχὼν ἐς Τάρταρον εὐρύν.
      hṑs ára tḗketo gaîa sélai puròs aithoménoio. rhîpse dé min thumōî akakhṑn es Tártaron eurún.
      (please add an English translation of this quotation)
  2. (figuratively) to dissolve, cause to waste or pine away
    • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 8.521-522:
      ταῦτʼ ἄρʼ ἀοιδὸς ἄειδε περικλυτός· αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς τήκετο, δάκρυ δʼ ἔδευεν ὑπὸ βλεφάροισι παρειάς.
      taût ár aoidòs áeide periklutós; autàr Odusseùs tḗketo, dákru d édeuen hupò blephároisi pareiás.
      (please add an English translation of this quotation)

Inflection

   Present: τήκω, τήκομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τήκω τήκεις τήκει τήκετον τήκετον τήκομεν τήκετε τήκουσῐ(ν)
subjunctive τήκω τήκῃς τήκῃ τήκητον τήκητον τήκωμεν τήκητε τήκωσῐ(ν)
optative τήκοιμῐ τήκοις τήκοι τήκοιτον τηκοίτην τήκοιμεν τήκοιτε τήκοιεν
imperative   τῆκε τηκέτω τήκετον τηκέτων   τήκετε τηκόντων
middle/
passive 		indicative τήκομαι τήκῃ / τήκει τήκεται τήκεσθον τήκεσθον τηκόμεθᾰ τήκεσθε τήκονται
subjunctive τήκωμαι τήκῃ τήκηται τήκησθον τήκησθον τηκώμεθᾰ τήκησθε τήκωνται
optative τηκοίμην τήκοιο τήκοιτο τήκοισθον τηκοίσθην τηκοίμεθᾰ τήκοισθε τήκοιντο
imperative   τήκου τηκέσθω τήκεσθον τηκέσθων   τήκεσθε τηκέσθων
active middle/passive
infinitive τήκειν τήκεσθαι
participle m τήκων τηκόμενος
f τήκουσᾰ τηκομένη
n τῆκον τηκόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔτηκον, ἐτηκόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔτηκον ἔτηκες ἔτηκε(ν) ἐτήκετον ἐτηκέτην ἐτήκομεν ἐτήκετε ἔτηκον
middle/
passive 		indicative ἐτηκόμην ἐτήκου ἐτήκετο ἐτήκεσθον ἐτηκέσθην ἐτηκόμεθᾰ ἐτήκεσθε ἐτήκοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: τήξω, τήξομαι, τακήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τήξω τήξεις τήξει τήξετον τήξετον τήξομεν τήξετε τήξουσῐ(ν)
optative τήξοιμῐ τήξοις τήξοι τήξοιτον τηξοίτην τήξοιμεν τήξοιτε τήξοιεν
middle indicative τήξομαι τήξῃ / τήξει τήξεται τήξεσθον τήξεσθον τηξόμεθᾰ τήξεσθε τήξονται
optative τηξοίμην τήξοιο τήξοιτο τήξοισθον τηξοίσθην τηξοίμεθᾰ τήξοισθε τήξοιντο
passive indicative τακήσομαι τακήσῃ τακήσεται τακήσεσθον τακήσεσθον τακησόμεθᾰ τακήσεσθε τακήσονται
optative τακησοίμην τακήσοιο τακήσοιτο τακήσοισθον τακησοίσθην τακησοίμεθᾰ τακήσοισθε τακήσοιντο
active middle passive
infinitive τήξειν τήξεσθαι τακήσεσθαι
participle m τήξων τηξόμενος τακησόμενος
f τήξουσᾰ τηξομένη τακησομένη
n τῆξον τηξόμενον τακησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔτηξᾰ, ἐτηξᾰ́μην, ἐτήχθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔτηξᾰ ἔτηξᾰς ἔτηξε(ν) ἐτήξᾰτον ἐτηξᾰ́την ἐτήξᾰμεν ἐτήξᾰτε ἔτηξᾰν
subjunctive τήξω τήξῃς τήξῃ τήξητον τήξητον τήξωμεν τήξητε τήξωσῐ(ν)
optative τήξαιμῐ τήξειᾰς / τήξαις τήξειε(ν) / τήξαι τήξαιτον τηξαίτην τήξαιμεν τήξαιτε τήξειᾰν / τήξαιεν
imperative   τῆξον τηξᾰ́τω τήξᾰτον τηξᾰ́των   τήξᾰτε τηξᾰ́ντων
middle indicative ἐτηξᾰ́μην ἐτήξω ἐτήξᾰτο ἐτήξᾰσθον ἐτηξᾰ́σθην ἐτηξᾰ́μεθᾰ ἐτήξᾰσθε ἐτήξᾰντο
subjunctive τήξωμαι τήξῃ τήξηται τήξησθον τήξησθον τηξώμεθᾰ τήξησθε τήξωνται
optative τηξαίμην τήξαιο τήξαιτο τήξαισθον τηξαίσθην τηξαίμεθᾰ τήξαισθε τήξαιντο
imperative   τῆξαι τηξᾰ́σθω τήξᾰσθον τηξᾰ́σθων   τήξᾰσθε τηξᾰ́σθων
passive indicative ἐτήχθην ἐτήχθης ἐτήχθη ἐτήχθητον ἐτηχθήτην ἐτήχθημεν ἐτήχθητε ἐτήχθησᾰν
subjunctive τηχθῶ τηχθῇς τηχθῇ τηχθῆτον τηχθῆτον τηχθῶμεν τηχθῆτε τηχθῶσῐ(ν)
optative τηχθείην τηχθείης τηχθείη τηχθεῖτον / τηχθείητον τηχθείτην / τηχθειήτην τηχθεῖμεν / τηχθείημεν τηχθεῖτε / τηχθείητε τηχθεῖεν / τηχθείησᾰν
imperative   τήχθητῐ τηχθήτω τήχθητον τηχθήτων   τήχθητε τηχθέντων
active middle passive
infinitive τῆξαι τήξᾰσθαι τηχθῆναι
participle m τήξᾱς τηξᾰ́μενος τηχθείς
f τήξᾱσᾰ τηξᾰμένη τηχθεῖσᾰ
n τῆξᾰν τηξᾰ́μενον τηχθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐτάκην
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative ἐτάκην ἐτάκης ἐτάκη ἐτάκητον ἐτακήτην ἐτάκημεν ἐτάκητε ἐτάκησᾰν
subjunctive τακῶ τακῇς τακῇ τακῆτον τακῆτον τακῶμεν τακῆτε τακῶσῐ(ν)
optative τακείην τακείης τακείη τακεῖτον / τακείητον τακείτην / τακειήτην τακεῖμεν / τακείημεν τακεῖτε / τακείητε τακεῖεν / τακείησᾰν
imperative   τάκηθῐ τακήτω τάκητον τακήτων   τάκητε τακέντων
passive
infinitive τακῆναι
participle m τακείς
f τακεῖσᾰ
n τακέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: τέτηκᾰ, τέτηγμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τέτηκᾰ τέτηκᾰς τέτηκε(ν) τετήκᾰτον τετήκᾰτον τετήκᾰμεν τετήκᾰτε τετήκᾱσῐ(ν)
subjunctive τετήκω τετήκῃς τετήκῃ τετήκητον τετήκητον τετήκωμεν τετήκητε τετήκωσῐ(ν)
optative τετήκοιμῐ / τετηκοίην τετήκοις / τετηκοίης τετήκοι / τετηκοίη τετήκοιτον τετηκοίτην τετήκοιμεν τετήκοιτε τετήκοιεν
imperative   τέτηκε τετηκέτω τετήκετον τετηκέτων   τετήκετε τετηκόντων
middle/
passive 		indicative τέτηγμαι τέτηξαι τέτηκται τέτηχθον τέτηχθον τετήγμεθᾰ τέτηχθε τετήκᾰται
subjunctive τετηγμένος ὦ τετηγμένος ᾖς τετηγμένος ᾖ τετηγμένω ἦτον τετηγμένω ἦτον τετηγμένοι ὦμεν τετηγμένοι ἦτε τετηγμένοι ὦσῐ(ν)
optative τετηγμένος εἴην τετηγμένος εἴης τετηγμένος εἴη τετηγμένω εἴητον / εἶτον τετηγμένω εἰήτην / εἴτην τετηγμένοι εἴημεν / εἶμεν τετηγμένοι εἴητε / εἶτε τετηγμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   τέτηξο τετήχθω τέτηχθον τετήχθων   τέτηχθε τετήχθων
active middle/passive
infinitive τετηκέναι τετῆχθαι
participle m τετηκώς τετηγμένος
f τετηκυῖᾰ τετηγμένη
n τετηκός τετηγμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐτετήκειν / ἐτετήκη, ἐτετήγμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτετήκειν / ἐτετήκη ἐτετήκεις / ἐτετήκης ἐτετήκει(ν) ἐτετήκετον ἐτετηκέτην ἐτετήκεμεν ἐτετήκετε ἐτετήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐτετήγμην ἐτέτηξο ἐτέτηκτο ἐτέτηχθον ἐτετήχθην ἐτετήγμεθᾰ ἐτέτηχθε ἐτετήκᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • ἀποτήκω (apotḗkō)
  • δῐᾰτήκω (dĭătḗkō)
  • ἐκτήκω (ektḗkō)
  • ἐντήκω (entḗkō)
  • ἐξτήκω (extḗkō)
  • κᾰτᾰτήκω (kătătḗkō)
  • περῐτήκω (perĭtḗkō)
  • σῠντήκω (sŭntḗkō)
  • τακερός (takerós)
  • τᾰκηρός (tăkērós)
  • τηκεδών (tēkedṓn)
  • τηκτῐκός (tēktĭkós)
  • τηκτός (tēktós)
  • τῆξῐς (têxĭs)
  • ὑποτήκομαι (hupotḗkomai)

Descendants

  • Greek: τήκω (tíko)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.