τιτρώσκω

Ancient Greek

Etymology

Traditionally derived from a Proto-Indo-European *terh₃- (“to hurt”), with inchoative suffix -σκω (-skō).^[1] However, Beekes is skeptical of the existence of such a root, based on the appurtenance of τραῦμα (traûma, “wound”) suggesting a variation in αυ (au)-ω (ō) which is difficult to explain in Indo-European terms, and prefers a Pre-Greek origin.^[2]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ti.trɔ̌ːs.kɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tiˈtros.ko/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /tiˈtros.ko/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /tiˈtros.ko/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /tiˈtros.ko/

Verb

τῐτρώσκω • (tĭtrṓskō)

to harm, hurt

Inflection

Present: τιτρώσκω, τιτρώσκομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τιτρώσκω	τιτρώσκεις	τιτρώσκει	τιτρώσκετον	τιτρώσκετον	τιτρώσκομεν	τιτρώσκετε	τιτρώσκουσῐ(ν)
	subjunctive	τιτρώσκω	τιτρώσκῃς	τιτρώσκῃ	τιτρώσκητον	τιτρώσκητον	τιτρώσκωμεν	τιτρώσκητε	τιτρώσκωσῐ(ν)
	optative	τιτρώσκοιμῐ	τιτρώσκοις	τιτρώσκοι	τιτρώσκοιτον	τιτρωσκοίτην	τιτρώσκοιμεν	τιτρώσκοιτε	τιτρώσκοιεν
	imperative		τίτρωσκε	τιτρωσκέτω	τιτρώσκετον	τιτρωσκέτων		τιτρώσκετε	τιτρωσκόντων
middle/ passive	indicative	τιτρώσκομαι	τιτρώσκῃ / τιτρώσκει	τιτρώσκεται	τιτρώσκεσθον	τιτρώσκεσθον	τιτρωσκόμεθᾰ	τιτρώσκεσθε	τιτρώσκονται
	subjunctive	τιτρώσκωμαι	τιτρώσκῃ	τιτρώσκηται	τιτρώσκησθον	τιτρώσκησθον	τιτρωσκώμεθᾰ	τιτρώσκησθε	τιτρώσκωνται
	optative	τιτρωσκοίμην	τιτρώσκοιο	τιτρώσκοιτο	τιτρώσκοισθον	τιτρωσκοίσθην	τιτρωσκοίμεθᾰ	τιτρώσκοισθε	τιτρώσκοιντο
	imperative		τιτρώσκου	τιτρωσκέσθω	τιτρώσκεσθον	τιτρωσκέσθων		τιτρώσκεσθε	τιτρωσκέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τιτρώσκειν				τιτρώσκεσθαι
participle	m	τιτρώσκων				τιτρωσκόμενος
	f	τιτρώσκουσᾰ				τιτρωσκομένη
	n	τιτρῶσκον				τιτρωσκόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐτίτρωσκον, ἐτιτρωσκόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτίτρωσκον	ἐτίτρωσκες	ἐτίτρωσκε(ν)	ἐτιτρώσκετον	ἐτιτρωσκέτην	ἐτιτρώσκομεν	ἐτιτρώσκετε	ἐτίτρωσκον
middle/ passive	indicative	ἐτιτρωσκόμην	ἐτιτρώσκου	ἐτιτρώσκετο	ἐτιτρώσκεσθον	ἐτιτρωσκέσθην	ἐτιτρωσκόμεθᾰ	ἐτιτρώσκεσθε	ἐτιτρώσκοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: τρώσω, τρώσομαι, τρωθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τρώσω	τρώσεις	τρώσει	τρώσετον	τρώσετον	τρώσομεν	τρώσετε	τρώσουσῐ(ν)
active	optative	τρώσοιμῐ	τρώσοις	τρώσοι	τρώσοιτον	τρωσοίτην	τρώσοιμεν	τρώσοιτε	τρώσοιεν
middle	indicative	τρώσομαι	τρώσῃ / τρώσει	τρώσεται	τρώσεσθον	τρώσεσθον	τρωσόμεθᾰ	τρώσεσθε	τρώσονται
middle	optative	τρωσοίμην	τρώσοιο	τρώσοιτο	τρώσοισθον	τρωσοίσθην	τρωσοίμεθᾰ	τρώσοισθε	τρώσοιντο
passive	indicative	τρωθήσομαι	τρωθήσῃ	τρωθήσεται	τρωθήσεσθον	τρωθήσεσθον	τρωθησόμεθᾰ	τρωθήσεσθε	τρωθήσονται
passive	optative	τρωθησοίμην	τρωθήσοιο	τρωθήσοιτο	τρωθήσοισθον	τρωθησοίσθην	τρωθησοίμεθᾰ	τρωθήσοισθε	τρωθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		τρώσειν			τρώσεσθαι		τρωθήσεσθαι
participle	m	τρώσων			τρωσόμενος		τρωθησόμενος
	f	τρώσουσᾰ			τρωσομένη		τρωθησομένη
	n	τρῶσον			τρωσόμενον		τρωθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔτρωσᾰ, ἐτρωσᾰ́μην, ἐτρώθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτρωσᾰ	ἔτρωσᾰς	ἔτρωσε(ν)	ἐτρώσᾰτον	ἐτρωσᾰ́την	ἐτρώσᾰμεν	ἐτρώσᾰτε	ἔτρωσᾰν
	subjunctive	τρώσω	τρώσῃς	τρώσῃ	τρώσητον	τρώσητον	τρώσωμεν	τρώσητε	τρώσωσῐ(ν)
	optative	τρώσαιμῐ	τρώσειᾰς / τρώσαις	τρώσειε(ν) / τρώσαι	τρώσαιτον	τρωσαίτην	τρώσαιμεν	τρώσαιτε	τρώσειᾰν / τρώσαιεν
	imperative		τρῶσον	τρωσᾰ́τω	τρώσᾰτον	τρωσᾰ́των		τρώσᾰτε	τρωσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐτρωσᾰ́μην	ἐτρώσω	ἐτρώσᾰτο	ἐτρώσᾰσθον	ἐτρωσᾰ́σθην	ἐτρωσᾰ́μεθᾰ	ἐτρώσᾰσθε	ἐτρώσᾰντο
	subjunctive	τρώσωμαι	τρώσῃ	τρώσηται	τρώσησθον	τρώσησθον	τρωσώμεθᾰ	τρώσησθε	τρώσωνται
	optative	τρωσαίμην	τρώσαιο	τρώσαιτο	τρώσαισθον	τρωσαίσθην	τρωσαίμεθᾰ	τρώσαισθε	τρώσαιντο
	imperative		τρῶσαι	τρωσᾰ́σθω	τρώσᾰσθον	τρωσᾰ́σθων		τρώσᾰσθε	τρωσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐτρώθην	ἐτρώθης	ἐτρώθη	ἐτρώθητον	ἐτρωθήτην	ἐτρώθημεν	ἐτρώθητε	ἐτρώθησᾰν
	subjunctive	τρωθῶ	τρωθῇς	τρωθῇ	τρωθῆτον	τρωθῆτον	τρωθῶμεν	τρωθῆτε	τρωθῶσῐ(ν)
	optative	τρωθείην	τρωθείης	τρωθείη	τρωθεῖτον / τρωθείητον	τρωθείτην / τρωθειήτην	τρωθεῖμεν / τρωθείημεν	τρωθεῖτε / τρωθείητε	τρωθεῖεν / τρωθείησᾰν
	imperative		τρώθητῐ	τρωθήτω	τρώθητον	τρωθήτων		τρώθητε	τρωθέντων
		active			middle		passive
infinitive		τρῶσαι			τρώσᾰσθαι		τρωθῆναι
participle	m	τρώσᾱς			τρωσᾰ́μενος		τρωθείς
	f	τρώσᾱσᾰ			τρωσᾰμένη		τρωθεῖσᾰ
	n	τρῶσᾰν			τρωσᾰ́μενον		τρωθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: τέτρωκᾰ, τέτρωμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τέτρωκᾰ	τέτρωκᾰς	τέτρωκε(ν)	τετρώκᾰτον	τετρώκᾰτον	τετρώκᾰμεν	τετρώκᾰτε	τετρώκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τετρώκω	τετρώκῃς	τετρώκῃ	τετρώκητον	τετρώκητον	τετρώκωμεν	τετρώκητε	τετρώκωσῐ(ν)
	optative	τετρώκοιμῐ / τετρωκοίην	τετρώκοις / τετρωκοίης	τετρώκοι / τετρωκοίη	τετρώκοιτον	τετρωκοίτην	τετρώκοιμεν	τετρώκοιτε	τετρώκοιεν
	imperative		τέτρωκε	τετρωκέτω	τετρώκετον	τετρωκέτων		τετρώκετε	τετρωκόντων
middle/ passive	indicative	τέτρωμαι	τέτρωσαι	τέτρωται	τέτρωσθον	τέτρωσθον	τετρώμεθᾰ	τέτρωσθε	τέτρωνται
	subjunctive	τετρωμένος ὦ	τετρωμένος ᾖς	τετρωμένος ᾖ	τετρωμένω ἦτον	τετρωμένω ἦτον	τετρωμένοι ὦμεν	τετρωμένοι ἦτε	τετρωμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	τετρωμένος εἴην	τετρωμένος εἴης	τετρωμένος εἴη	τετρωμένω εἴητον / εἶτον	τετρωμένω εἰήτην / εἴτην	τετρωμένοι εἴημεν / εἶμεν	τετρωμένοι εἴητε / εἶτε	τετρωμένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		τέτρωσο	τετρώσθω	τέτρωσθον	τετρώσθων		τέτρωσθε	τετρώσθων
		active				middle/passive
infinitive		τετρωκέναι				τετρῶσθαι
participle	m	τετρωκώς				τετρωμένος
	f	τετρωκυῖᾰ				τετρωμένη
	n	τετρωκός				τετρωμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐτετρώκειν / ἐτετρώκη, ἐτετρώμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτετρώκειν / ἐτετρώκη	ἐτετρώκεις / ἐτετρώκης	ἐτετρώκει(ν)	ἐτετρώκετον	ἐτετρωκέτην	ἐτετρώκεμεν	ἐτετρώκετε	ἐτετρώκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐτετρώμην	ἐτέτρωσο	ἐτέτρωτο	ἐτέτρωσθον	ἐτετρώσθην	ἐτετρώμεθᾰ	ἐτέτρωσθε	ἐτέτρωντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Related terms

τραῦμα (traûma)

References

^ Rix, Helmut, editor (2001), “*terh₃”, in Lexikon der indogermanischen Verben [Lexicon of Indo-European Verbs] (in German), 2nd edition, Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag, →ISBN, page 577
^ Beekes, Robert S. P. (2010) “τιτρώσκω (> DER > 3. > Att. τραῦμα)”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1488-9