τυγχάνω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *tʰunkʰanō, from the nasal-infixed present *dʰu-n-gʰ- of Proto-Indo-European *dʰewgʰ- (“to hit, produce, yield”), whence also τεύχω (teúkhō, “produce”).[1]

The present stem τυγχάνω (tunkhánō) is a zero-grade form of the root with nasal infix and nasal suffix, like λαμβάνω (lambánō, “to take”) and λανθάνω (lanthánō, “to do secretly”). The aorist stem ἔτυχον (étukhon) is zero-grade with no suffix, and ἐτύχησᾰ (etúkhēsă), and τετύχηκᾰ (tetúkhēkă) are zero-grade with regular first-aorist and perfect suffixes. The future τεύξομαι (teúxomai) and perfect τέτευχᾰ (téteukhă) and τέτευγμαι (téteugmai) are e-grade. Related to τεύχω (teúkhō), which is from a different present stem and with which it shares some forms.

Pronunciation

 

Verb

τυγχάνω • (tunkhánō)

  1. Expressing coincidence: to happen (to be)
    1. (of events) to happen, occur [with dative ‘to someone’]
    2. (of a person) to happen [with participle ‘to do something’]
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 14.334–335:
        τύχησε γὰρ ἐρχομένη νηῦς
        ἀνδρῶν Θεσπρωτῶν ἐς Δουλίχιον πολύπῡρον.
        túkhēse gàr erkhoménē nēûs
        andrôn Thesprōtôn es Doulíkhion polúpūron.
        For a ship belonging to Thesprotian men happened to be going to Dulichium rich in grain.
  2. to succeed [with participle or infinitive ‘at doing’]; to go successfully
    1. to hit a target [with genitive]
    2. to meet someone [with genitive]
    3. to get or attain something [with genitive]

Usage notes

  • The passive aorist form ἐτεύχθην (eteúkhthēn) is attested in compounds.
  • The Epic second aorist subjunctive forms τύχωμι (túkhōmi) and τύχῃσι (túkhēisi) are attested. The later subjunctive Epic form τετύχῃσι (tetúkhēisi) and the optative form τετύχοιεν (tetúkhoien) are also attested. Another present infinitive form, τυγχανέμεν (tunkhanémen), also survives in Ancient Greek literature.
  • The Epic and Ionic future form τεύξεαι (teúxeai) is attested. The Ionic perfect form ἐτετεύχεε (eteteúkhee) is also attested.
  • The Doric aorist participle τυχοῖσα (tukhoîsa) and the Doric perfect form τετεύχεν (teteúkhen) are attested.

Inflection

   Present: τυγχᾰ́νω, τυγχᾰ́νομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τυγχᾰ́νω τυγχᾰ́νεις τυγχᾰ́νει τυγχᾰ́νετον τυγχᾰ́νετον τυγχᾰ́νομεν τυγχᾰ́νετε τυγχᾰ́νουσῐ(ν)
subjunctive τυγχᾰ́νω τυγχᾰ́νῃς τυγχᾰ́νῃ τυγχᾰ́νητον τυγχᾰ́νητον τυγχᾰ́νωμεν τυγχᾰ́νητε τυγχᾰ́νωσῐ(ν)
optative τυγχᾰ́νοιμῐ τυγχᾰ́νοις τυγχᾰ́νοι τυγχᾰ́νοιτον τυγχᾰνοίτην τυγχᾰ́νοιμεν τυγχᾰ́νοιτε τυγχᾰ́νοιεν
imperative   τύγχᾰνε τυγχᾰνέτω τυγχᾰ́νετον τυγχᾰνέτων   τυγχᾰ́νετε τυγχᾰνόντων
middle/
passive 		indicative τυγχᾰ́νομαι τυγχᾰ́νῃ / τυγχᾰ́νει τυγχᾰ́νεται τυγχᾰ́νεσθον τυγχᾰ́νεσθον τυγχᾰνόμεθᾰ τυγχᾰ́νεσθε τυγχᾰ́νονται
subjunctive τυγχᾰ́νωμαι τυγχᾰ́νῃ τυγχᾰ́νηται τυγχᾰ́νησθον τυγχᾰ́νησθον τυγχᾰνώμεθᾰ τυγχᾰ́νησθε τυγχᾰ́νωνται
optative τυγχᾰνοίμην τυγχᾰ́νοιο τυγχᾰ́νοιτο τυγχᾰ́νοισθον τυγχᾰνοίσθην τυγχᾰνοίμεθᾰ τυγχᾰ́νοισθε τυγχᾰ́νοιντο
imperative   τυγχᾰ́νου τυγχᾰνέσθω τυγχᾰ́νεσθον τυγχᾰνέσθων   τυγχᾰ́νεσθε τυγχᾰνέσθων
active middle/passive
infinitive τυγχᾰ́νειν τυγχᾰ́νεσθαι
participle m τυγχᾰ́νων τυγχᾰνόμενος
f τυγχᾰ́νουσᾰ τυγχᾰνομένη
n τυγχᾰ́νον τυγχᾰνόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐτύγχᾰνον, ἐτυγχᾰνόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτύγχᾰνον ἐτύγχᾰνες ἐτύγχᾰνε(ν) ἐτυγχᾰ́νετον ἐτυγχᾰνέτην ἐτυγχᾰ́νομεν ἐτυγχᾰ́νετε ἐτύγχᾰνον
middle/
passive 		indicative ἐτυγχᾰνόμην ἐτυγχᾰ́νου ἐτυγχᾰ́νετο ἐτυγχᾰ́νεσθον ἐτυγχᾰνέσθην ἐτυγχᾰνόμεθᾰ ἐτυγχᾰ́νεσθε ἐτυγχᾰ́νοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: τύγχᾰνον, τυγχᾰνόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τύγχᾰνον τύγχᾰνες τύγχᾰνε(ν) τυγχᾰ́νετον τυγχᾰνέτην τυγχᾰ́νομεν τυγχᾰ́νετε τύγχᾰνον
middle/
passive 		indicative τυγχᾰνόμην τυγχᾰ́νου τυγχᾰ́νετο τυγχᾰ́νεσθον τυγχᾰνέσθην τυγχᾰνόμεθᾰ τυγχᾰ́νεσθε τυγχᾰ́νοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: τεύξομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative τεύξομαι τεύξῃ / τεύξει τεύξεται τεύξεσθον τεύξεσθον τευξόμεθᾰ τεύξεσθε τεύξονται
optative τευξοίμην τεύξοιο τεύξοιτο τεύξοισθον τευξοίσθην τευξοίμεθᾰ τεύξοισθε τεύξοιντο
middle
infinitive τεύξεσθαι
participle m τευξόμενος
f τευξομένη
n τευξόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔτῠχον, ἐτῠχόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔτῠχον ἔτῠχες ἔτῠχε(ν) ἐτῠ́χετον ἐτῠχέτην ἐτῠ́χομεν ἐτῠ́χετε ἔτῠχον
subjunctive τῠ́χω τῠ́χῃς τῠ́χῃ τῠ́χητον τῠ́χητον τῠ́χωμεν τῠ́χητε τῠ́χωσῐ(ν)
optative τῠ́χοιμῐ τῠ́χοις τῠ́χοι τῠ́χοιτον τῠχοίτην τῠ́χοιμεν τῠ́χοιτε τῠ́χοιεν
imperative   τῠ́χε τῠχέτω τῠ́χετον τῠχέτων   τῠ́χετε τῠχόντων
middle indicative ἐτῠχόμην ἐτῠ́χου ἐτῠ́χετο ἐτῠ́χεσθον ἐτῠχέσθην ἐτῠχόμεθᾰ ἐτῠ́χεσθε ἐτῠ́χοντο
subjunctive τῠ́χωμαι τῠ́χῃ τῠ́χηται τῠ́χησθον τῠ́χησθον τῠχώμεθᾰ τῠ́χησθε τῠ́χωνται
optative τῠχοίμην τῠ́χοιο τῠ́χοιτο τῠ́χοισθον τῠχοίσθην τῠχοίμεθᾰ τῠ́χοισθε τῠ́χοιντο
imperative   τῠχοῦ τῠχέσθω τῠ́χεσθον τῠχέσθων   τῠ́χεσθε τῠχέσθων
active middle
infinitive τῠχεῖν τῠχέσθαι
participle m τῠχών τῠχόμενος
f τῠχοῦσᾰ τῠχομένη
n τῠχόν τῠχόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: τῠ́χον, τῠχόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τῠ́χον τῠ́χες τῠ́χε(ν) τῠ́χετον τῠχέτην τῠ́χομεν τῠ́χετε τῠ́χον
subjunctive τῠ́χω τῠ́χῃς τῠ́χῃ τῠ́χητον τῠ́χητον τῠ́χωμεν τῠ́χητε τῠ́χωσῐ(ν)
optative τῠ́χοιμῐ τῠ́χοις τῠ́χοι τῠχεῖτον τῠχείτην τῠχεῖμεν τῠχεῖτε τῠχεῖεν
imperative   τῠ́χε τῠχέτω τῠ́χετον τῠχέτων   τῠ́χετε τῠχόντων
middle indicative τῠχόμην τῠ́χεο τῠ́χετο τῠ́χεσθον τῠχέσθην τῠχόμεθᾰ τῠ́χεσθε τῠ́χοντο
subjunctive τῠ́χωμαι τῠ́χηαι τῠ́χηται τῠ́χησθον τῠ́χησθον τῠχώμεθᾰ τῠ́χησθε τῠ́χωνται
optative τῠχοίμην τῠ́χοιο τῠ́χοιτο τῠ́χοισθον τῠχοίσθην τῠχοίμεθᾰ τῠ́χοισθε τῠ́χοιντο
imperative   τῠ́χεο τῠχέσθω τῠ́χεσθον τῠχέσθων   τῠ́χεσθε τῠχέσθων
active middle
infinitive τῠχεῖν τῠχέσθαι
participle m τῠχών τῠχόμενος
f τῠχοῦσᾰ τῠχομένη
n τῠχόν τῠχόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐτῠ́χησᾰ (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτῠ́χησᾰ ἐτῠ́χησᾰς ἐτῠ́χησε(ν) ἐτῠχήσᾰτον ἐτῠχησᾰ́την ἐτῠχήσᾰμεν ἐτῠχήσᾰτε ἐτῠ́χησᾰν
subjunctive τῠχήσω,
τῠχήσωμῐ 		τῠχήσῃς,
τῠχήσῃσθᾰ 		τῠχήσῃ,
τῠχήσῃσῐ 		τῠχήσητον τῠχήσητον τῠχήσωμεν τῠχήσητε τῠχήσωσῐ(ν)
optative τῠχήσαιμῐ τῠχήσαις,
τῠχήσαισθᾰ,
τῠχήσειᾰς 		τῠχήσειε(ν) / τῠχήσαι τῠχησεῖτον τῠχησείτην τῠχησεῖμεν τῠχησεῖτε τῠχησεῖεν
imperative   τῠ́χησον τῠχησᾰ́τω τῠχήσᾰτον τῠχησᾰ́των   τῠχήσᾰτε τῠχησᾰ́ντων
active
infinitive τῠχῆσαι / τῠχησᾰ́μεν / τῠχησᾰμέναι
participle m τῠχήσᾱς
f τῠχήσᾱσᾰ
n τῠχῆσᾰν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐτεύχθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative ἐτεύχθην ἐτεύχθης ἐτεύχθη ἐτεύχθητον ἐτευχθήτην ἐτεύχθημεν ἐτεύχθητε ἐτεύχθησᾰν
subjunctive τευχθῶ τευχθῇς τευχθῇ τευχθῆτον τευχθῆτον τευχθῶμεν τευχθῆτε τευχθῶσῐ(ν)
optative τευχθείην τευχθείης τευχθείη τευχθεῖτον / τευχθείητον τευχθείτην / τευχθειήτην τευχθεῖμεν / τευχθείημεν τευχθεῖτε / τευχθείητε τευχθεῖεν / τευχθείησᾰν
imperative   τεύχθητῐ τευχθήτω τεύχθητον τευχθήτων   τεύχθητε τευχθέντων
passive
infinitive τευχθῆναι
participle m τευχθείς
f τευχθεῖσᾰ
n τευχθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: τετῠ́χηκᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τετῠ́χηκᾰ τετῠ́χηκᾰς τετῠ́χηκε(ν) τετῠχήκᾰτον τετῠχήκᾰτον τετῠχήκᾰμεν τετῠχήκᾰτε τετῠχήκᾱσῐ(ν)
subjunctive τετῠχήκω τετῠχήκῃς τετῠχήκῃ τετῠχήκητον τετῠχήκητον τετῠχήκωμεν τετῠχήκητε τετῠχήκωσῐ(ν)
optative τετῠχήκοιμῐ / τετῠχηκοίην τετῠχήκοις / τετῠχηκοίης τετῠχήκοι / τετῠχηκοίη τετῠχήκοιτον τετῠχηκοίτην τετῠχήκοιμεν τετῠχήκοιτε τετῠχήκοιεν
imperative   τετῠ́χηκε τετῠχηκέτω τετῠχήκετον τετῠχηκέτων   τετῠχήκετε τετῠχηκόντων
active
infinitive τετῠχηκέναι
participle m τετῠχηκώς
f τετῠχηκυῖᾰ
n τετῠχηκός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: τέτευχᾰ, τέτευγμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τέτευχᾰ τέτευχᾰς τέτευχε(ν) τετεύχᾰτον τετεύχᾰτον τετεύχᾰμεν τετεύχᾰτε τετεύχᾱσῐ(ν)
subjunctive τετεύχω τετεύχῃς τετεύχῃ τετεύχητον τετεύχητον τετεύχωμεν τετεύχητε τετεύχωσῐ(ν)
optative τετεύχοιμῐ / τετευχοίην τετεύχοις / τετευχοίης τετεύχοι / τετευχοίη τετεύχοιτον τετευχοίτην τετεύχοιμεν τετεύχοιτε τετεύχοιεν
imperative   τέτευχε τετευχέτω τετεύχετον τετευχέτων   τετεύχετε τετευχόντων
middle/
passive 		indicative τέτευγμαι τέτευξαι τέτευκται τέτευχθον τέτευχθον τετεύγμεθᾰ τέτευχθε τετεύχᾰται
subjunctive τετευγμένος ὦ τετευγμένος ᾖς τετευγμένος ᾖ τετευγμένω ἦτον τετευγμένω ἦτον τετευγμένοι ὦμεν τετευγμένοι ἦτε τετευγμένοι ὦσῐ(ν)
optative τετευγμένος εἴην τετευγμένος εἴης τετευγμένος εἴη τετευγμένω εἴητον / εἶτον τετευγμένω εἰήτην / εἴτην τετευγμένοι εἴημεν / εἶμεν τετευγμένοι εἴητε / εἶτε τετευγμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   τέτευξο τετεύχθω τέτευχθον τετεύχθων   τέτευχθε τετεύχθων
active middle/passive
infinitive τετευχέναι τετεῦχθαι
participle m τετευχώς τετευγμένος
f τετευχυῖᾰ τετευγμένη
n τετευχός τετευγμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐτετεύχειν / ἐτετεύχη
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτετεύχειν / ἐτετεύχη ἐτετεύχεις / ἐτετεύχης ἐτετεύχει(ν) ἐτετεύχετον ἐτετευχέτην ἐτετεύχεμεν ἐτετεύχετε ἐτετεύχεσᾰν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Antonyms

Derived terms

  • ἀντιτυγχάνω (antitunkhánō)
  • ἀποτυγχάνω (apotunkhánō)
  • διατυγχάνω (diatunkhánō)
  • ἐντυγχάνω (entunkhánō)
  • ἐπιτυγχάνω (epitunkhánō)
  • κατατυγχάνω (katatunkhánō)
  • κατεντυγχάνω (katentunkhánō)
  • παρατυγχάνω (paratunkhánō)
  • παρεντυγχάνω (parentunkhánō)
  • περιτυγχάνω (peritunkhánō)
  • προαποτυγχάνω (proapotunkhánō)
  • προεντυγχάνω (proentunkhánō)
  • προσεντυγχάνω (prosentunkhánō)
  • προσεπιτυγχάνω (prosepitunkhánō)
  • προστυγχάνω (prostunkhánō)
  • προτυγχάνω (protunkhánō)
  • συμπαρατυγχάνω (sumparatunkhánō)
  • συμπεριτυγχάνω (sumperitunkhánō)
  • συντυγχάνω (suntunkhánō)
  • ὑπερεντυγχάνω (huperentunkhánō)
  • ὑποτυγχάνω (hupotunkhánō)

Descendants

  • Greek: τυχαίνω (tychaíno)

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “τυγχάνω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1515-6

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.