φαντάζω

Ancient Greek

Etymology

    From φᾰντός (phăntós, “visible”) +‎ -ᾰ́ζω (-ắzō), verbal adjective of φαίνω (phaínō, “I cause to appear, bring to light”).[1]

    Pronunciation

     

    Verb

    φᾰντᾰ́ζω • (phăntắzō)

    1. to show; to make visible
    2. (mediopassive) to place before one's mind, to picture to oneself, to imagine
    3. (passive voice) to become visible, appear
      1. to be heard
      2. to be terrified by visions or phantasms

    Inflection

       Present: φᾰντᾰ́ζω, φᾰντᾰ́ζομαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative φᾰντᾰ́ζω φᾰντᾰ́ζεις φᾰντᾰ́ζει φᾰντᾰ́ζετον φᾰντᾰ́ζετον φᾰντᾰ́ζομεν φᾰντᾰ́ζετε φᾰντᾰ́ζουσῐ(ν)
    subjunctive φᾰντᾰ́ζω φᾰντᾰ́ζῃς φᾰντᾰ́ζῃ φᾰντᾰ́ζητον φᾰντᾰ́ζητον φᾰντᾰ́ζωμεν φᾰντᾰ́ζητε φᾰντᾰ́ζωσῐ(ν)
    optative φᾰντᾰ́ζοιμῐ φᾰντᾰ́ζοις φᾰντᾰ́ζοι φᾰντᾰ́ζοιτον φᾰντᾰζοίτην φᾰντᾰ́ζοιμεν φᾰντᾰ́ζοιτε φᾰντᾰ́ζοιεν
    imperative   φᾰ́ντᾰζε φᾰντᾰζέτω φᾰντᾰ́ζετον φᾰντᾰζέτων   φᾰντᾰ́ζετε φᾰντᾰζόντων
    middle/
    passive     		indicative φᾰντᾰ́ζομαι φᾰντᾰ́ζῃ / φᾰντᾰ́ζει φᾰντᾰ́ζεται φᾰντᾰ́ζεσθον φᾰντᾰ́ζεσθον φᾰντᾰζόμεθᾰ φᾰντᾰ́ζεσθε φᾰντᾰ́ζονται
    subjunctive φᾰντᾰ́ζωμαι φᾰντᾰ́ζῃ φᾰντᾰ́ζηται φᾰντᾰ́ζησθον φᾰντᾰ́ζησθον φᾰντᾰζώμεθᾰ φᾰντᾰ́ζησθε φᾰντᾰ́ζωνται
    optative φᾰντᾰζοίμην φᾰντᾰ́ζοιο φᾰντᾰ́ζοιτο φᾰντᾰ́ζοισθον φᾰντᾰζοίσθην φᾰντᾰζοίμεθᾰ φᾰντᾰ́ζοισθε φᾰντᾰ́ζοιντο
    imperative   φᾰντᾰ́ζου φᾰντᾰζέσθω φᾰντᾰ́ζεσθον φᾰντᾰζέσθων   φᾰντᾰ́ζεσθε φᾰντᾰζέσθων
    active middle/passive
    infinitive φᾰντᾰ́ζειν φᾰντᾰ́ζεσθαι
    participle m φᾰντᾰ́ζων φᾰντᾰζόμενος
    f φᾰντᾰ́ζουσᾰ φᾰντᾰζομένη
    n φᾰντᾰ́ζον φᾰντᾰζόμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Imperfect: ἐφᾰ́ντᾰζον, ἐφᾰντᾰζόμην
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἐφᾰ́ντᾰζον ἐφᾰ́ντᾰζες ἐφᾰ́ντᾰζε(ν) ἐφᾰντᾰ́ζετον ἐφᾰντᾰζέτην ἐφᾰντᾰ́ζομεν ἐφᾰντᾰ́ζετε ἐφᾰ́ντᾰζον
    middle/
    passive     		indicative ἐφᾰντᾰζόμην ἐφᾰντᾰ́ζου ἐφᾰντᾰ́ζετο ἐφᾰντᾰ́ζεσθον ἐφᾰντᾰζέσθην ἐφᾰντᾰζόμεθᾰ ἐφᾰντᾰ́ζεσθε ἐφᾰντᾰ́ζοντο
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Future: φᾰντᾰ́σω, φᾰντᾰ́σομαι, φᾰντᾰσθήσομαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative φᾰντᾰ́σω φᾰντᾰ́σεις φᾰντᾰ́σει φᾰντᾰ́σετον φᾰντᾰ́σετον φᾰντᾰ́σομεν φᾰντᾰ́σετε φᾰντᾰ́σουσῐ(ν)
    optative φᾰντᾰ́σοιμῐ φᾰντᾰ́σοις φᾰντᾰ́σοι φᾰντᾰ́σοιτον φᾰντᾰσοίτην φᾰντᾰ́σοιμεν φᾰντᾰ́σοιτε φᾰντᾰ́σοιεν
    middle indicative φᾰντᾰ́σομαι φᾰντᾰ́σῃ / φᾰντᾰ́σει φᾰντᾰ́σεται φᾰντᾰ́σεσθον φᾰντᾰ́σεσθον φᾰντᾰσόμεθᾰ φᾰντᾰ́σεσθε φᾰντᾰ́σονται
    optative φᾰντᾰσοίμην φᾰντᾰ́σοιο φᾰντᾰ́σοιτο φᾰντᾰ́σοισθον φᾰντᾰσοίσθην φᾰντᾰσοίμεθᾰ φᾰντᾰ́σοισθε φᾰντᾰ́σοιντο
    passive indicative φᾰντᾰσθήσομαι φᾰντᾰσθήσῃ φᾰντᾰσθήσεται φᾰντᾰσθήσεσθον φᾰντᾰσθήσεσθον φᾰντᾰσθησόμεθᾰ φᾰντᾰσθήσεσθε φᾰντᾰσθήσονται
    optative φᾰντᾰσθησοίμην φᾰντᾰσθήσοιο φᾰντᾰσθήσοιτο φᾰντᾰσθήσοισθον φᾰντᾰσθησοίσθην φᾰντᾰσθησοίμεθᾰ φᾰντᾰσθήσοισθε φᾰντᾰσθήσοιντο
    active middle passive
    infinitive φᾰντᾰ́σειν φᾰντᾰ́σεσθαι φᾰντᾰσθήσεσθαι
    participle m φᾰντᾰ́σων φᾰντᾰσόμενος φᾰντᾰσθησόμενος
    f φᾰντᾰ́σουσᾰ φᾰντᾰσομένη φᾰντᾰσθησομένη
    n φᾰντᾰ́σον φᾰντᾰσόμενον φᾰντᾰσθησόμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Aorist: ἐφᾰ́ντᾰσᾰ, ἐφᾰντᾰσᾰ́μην, ἐφᾰντᾰ́σθην
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἐφᾰ́ντᾰσᾰ ἐφᾰ́ντᾰσᾰς ἐφᾰ́ντᾰσε(ν) ἐφᾰντᾰ́σᾰτον ἐφᾰντᾰσᾰ́την ἐφᾰντᾰ́σᾰμεν ἐφᾰντᾰ́σᾰτε ἐφᾰ́ντᾰσᾰν
    subjunctive φᾰντᾰ́σω φᾰντᾰ́σῃς φᾰντᾰ́σῃ φᾰντᾰ́σητον φᾰντᾰ́σητον φᾰντᾰ́σωμεν φᾰντᾰ́σητε φᾰντᾰ́σωσῐ(ν)
    optative φᾰντᾰ́σαιμῐ φᾰντᾰ́σειᾰς / φᾰντᾰ́σαις φᾰντᾰ́σειε(ν) / φᾰντᾰ́σαι φᾰντᾰ́σαιτον φᾰντᾰσαίτην φᾰντᾰ́σαιμεν φᾰντᾰ́σαιτε φᾰντᾰ́σειᾰν / φᾰντᾰ́σαιεν
    imperative   φᾰ́ντᾰσον φᾰντᾰσᾰ́τω φᾰντᾰ́σᾰτον φᾰντᾰσᾰ́των   φᾰντᾰ́σᾰτε φᾰντᾰσᾰ́ντων
    middle indicative ἐφᾰντᾰσᾰ́μην ἐφᾰντᾰ́σω ἐφᾰντᾰ́σᾰτο ἐφᾰντᾰ́σᾰσθον ἐφᾰντᾰσᾰ́σθην ἐφᾰντᾰσᾰ́μεθᾰ ἐφᾰντᾰ́σᾰσθε ἐφᾰντᾰ́σᾰντο
    subjunctive φᾰντᾰ́σωμαι φᾰντᾰ́σῃ φᾰντᾰ́σηται φᾰντᾰ́σησθον φᾰντᾰ́σησθον φᾰντᾰσώμεθᾰ φᾰντᾰ́σησθε φᾰντᾰ́σωνται
    optative φᾰντᾰσαίμην φᾰντᾰ́σαιο φᾰντᾰ́σαιτο φᾰντᾰ́σαισθον φᾰντᾰσαίσθην φᾰντᾰσαίμεθᾰ φᾰντᾰ́σαισθε φᾰντᾰ́σαιντο
    imperative   φᾰ́ντᾰσαι φᾰντᾰσᾰ́σθω φᾰντᾰ́σᾰσθον φᾰντᾰσᾰ́σθων   φᾰντᾰ́σᾰσθε φᾰντᾰσᾰ́σθων
    passive indicative ἐφᾰντᾰ́σθην ἐφᾰντᾰ́σθης ἐφᾰντᾰ́σθη ἐφᾰντᾰ́σθητον ἐφᾰντᾰσθήτην ἐφᾰντᾰ́σθημεν ἐφᾰντᾰ́σθητε ἐφᾰντᾰ́σθησᾰν
    subjunctive φᾰντᾰσθῶ φᾰντᾰσθῇς φᾰντᾰσθῇ φᾰντᾰσθῆτον φᾰντᾰσθῆτον φᾰντᾰσθῶμεν φᾰντᾰσθῆτε φᾰντᾰσθῶσῐ(ν)
    optative φᾰντᾰσθείην φᾰντᾰσθείης φᾰντᾰσθείη φᾰντᾰσθεῖτον / φᾰντᾰσθείητον φᾰντᾰσθείτην / φᾰντᾰσθειήτην φᾰντᾰσθεῖμεν / φᾰντᾰσθείημεν φᾰντᾰσθεῖτε / φᾰντᾰσθείητε φᾰντᾰσθεῖεν / φᾰντᾰσθείησᾰν
    imperative   φᾰντᾰ́σθητῐ φᾰντᾰσθήτω φᾰντᾰ́σθητον φᾰντᾰσθήτων   φᾰντᾰ́σθητε φᾰντᾰσθέντων
    active middle passive
    infinitive φᾰντᾰ́σαι φᾰντᾰ́σᾰσθαι φᾰντᾰσθῆναι
    participle m φᾰντᾰ́σᾱς φᾰντᾰσᾰ́μενος φᾰντᾰσθείς
    f φᾰντᾰ́σᾱσᾰ φᾰντᾰσᾰμένη φᾰντᾰσθεῖσᾰ
    n φᾰντᾰ́σᾰν φᾰντᾰσᾰ́μενον φᾰντᾰσθέν
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Perfect: ἐφᾰ́ντᾰκᾰ, ἐφᾰ́ντᾰσμαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἐφᾰ́ντᾰκᾰ ἐφᾰ́ντᾰκᾰς ἐφᾰ́ντᾰκε(ν) ἐφᾰντᾰ́κᾰτον ἐφᾰντᾰ́κᾰτον ἐφᾰντᾰ́κᾰμεν ἐφᾰντᾰ́κᾰτε ἐφᾰντᾰ́κᾱσῐ(ν)
    subjunctive ἐφᾰντᾰ́κω ἐφᾰντᾰ́κῃς ἐφᾰντᾰ́κῃ ἐφᾰντᾰ́κητον ἐφᾰντᾰ́κητον ἐφᾰντᾰ́κωμεν ἐφᾰντᾰ́κητε ἐφᾰντᾰ́κωσῐ(ν)
    optative ἐφᾰντᾰ́κοιμῐ / ἐφᾰντᾰκοίην ἐφᾰντᾰ́κοις / ἐφᾰντᾰκοίης ἐφᾰντᾰ́κοι / ἐφᾰντᾰκοίη ἐφᾰντᾰ́κοιτον ἐφᾰντᾰκοίτην ἐφᾰντᾰ́κοιμεν ἐφᾰντᾰ́κοιτε ἐφᾰντᾰ́κοιεν
    imperative   ἐφᾰ́ντᾰκε ἐφᾰντᾰκέτω ἐφᾰντᾰ́κετον ἐφᾰντᾰκέτων   ἐφᾰντᾰ́κετε ἐφᾰντᾰκόντων
    middle/
    passive     		indicative ἐφᾰ́ντᾰσμαι ἐφᾰ́ντᾰσαι ἐφᾰ́ντᾰσται ἐφᾰ́ντᾰσθον ἐφᾰ́ντᾰσθον ἐφᾰντᾰ́σμεθᾰ ἐφᾰ́ντᾰσθε ἐφᾰντᾰ́δᾰται
    subjunctive ἐφᾰντᾰσμένος ὦ ἐφᾰντᾰσμένος ᾖς ἐφᾰντᾰσμένος ᾖ ἐφᾰντᾰσμένω ἦτον ἐφᾰντᾰσμένω ἦτον ἐφᾰντᾰσμένοι ὦμεν ἐφᾰντᾰσμένοι ἦτε ἐφᾰντᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
    optative ἐφᾰντᾰσμένος εἴην ἐφᾰντᾰσμένος εἴης ἐφᾰντᾰσμένος εἴη ἐφᾰντᾰσμένω εἴητον / εἶτον ἐφᾰντᾰσμένω εἰήτην / εἴτην ἐφᾰντᾰσμένοι εἴημεν / εἶμεν ἐφᾰντᾰσμένοι εἴητε / εἶτε ἐφᾰντᾰσμένοι εἴησᾰν / εἶεν
    imperative   ἐφᾰ́ντᾰσο ἐφᾰντᾰ́σθω ἐφᾰ́ντᾰσθον ἐφᾰντᾰ́σθων   ἐφᾰ́ντᾰσθε ἐφᾰντᾰ́σθων
    active middle/passive
    infinitive ἐφᾰντᾰκέναι ἐφᾰντᾰ́σθαι
    participle m ἐφᾰντᾰκώς ἐφᾰντᾰσμένος
    f ἐφᾰντᾰκυῖᾰ ἐφᾰντᾰσμένη
    n ἐφᾰντᾰκός ἐφᾰντᾰσμένον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Pluperfect: ἐφᾰντᾰ́κειν / ἐφᾰντᾰ́κη, ἐφᾰντᾰ́σμην
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἐφᾰντᾰ́κειν / ἐφᾰντᾰ́κη ἐφᾰντᾰ́κεις / ἐφᾰντᾰ́κης ἐφᾰντᾰ́κει(ν) ἐφᾰντᾰ́κετον ἐφᾰντᾰκέτην ἐφᾰντᾰ́κεμεν ἐφᾰντᾰ́κετε ἐφᾰντᾰ́κεσᾰν
    middle/
    passive     		indicative ἐφᾰντᾰ́σμην ἐφᾰ́ντᾰσο ἐφᾰ́ντᾰστο ἐφᾰ́ντᾰσθον ἐφᾰντᾰ́σθην ἐφᾰντᾰ́σμεθᾰ ἐφᾰ́ντᾰσθε ἐφᾰντᾰ́δᾰτο
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

    Derived terms

    • φᾰντᾰσῐ́ᾱ (phăntăsĭ́ā)
    • φᾰντᾰσῐᾰ́ζομαι (phăntăsĭắzomai)
    • φᾰντᾰσῐᾰστής (phăntăsĭăstḗs)
    • φᾰντᾰσῐᾰστῐκός (phăntăsĭăstĭkós)
    • φᾰντᾰσῐοκοπέω (phăntăsĭokopéō)
    • φᾰντᾰσῐοκόπος (phăntăsĭokópos)
    • φᾰντᾰσῐοπλήκτως (phăntăsĭoplḗktōs)
    • φᾰντᾰσῐόω (phăntăsĭóō)
    • φᾰ́ντᾰσῐς (phắntăsĭs)
    • φᾰντᾰσῐώδης (phăntăsĭṓdēs)
    • φᾰ́ντᾰσμᾰ (phắntăsmă)
    • φᾰντᾰσμᾰ́τῐον (phăntăsmắtĭon)
    • φᾰντᾰσμός (phăntăsmós)
    • φᾰντᾰστής (phăntăstḗs)
    • φᾰντᾰστῐκός (phăntăstĭkós)
    • φᾰντᾰστός (phăntăstós)

    Compounds:

    • ἐκφᾰντᾰ́ζομαι (ekphăntắzomai, “form in imagination”)
    • κᾰτᾰφᾰντᾰ́ζομαι (kătăphăntắzomai, “to be like someone”)
    • προφᾰντᾰσῐόομαι (prophăntăsĭóomai, “to be already enabled to conceive”)
    • συμπερῐφᾰντᾰ́ζομαι (sumperĭphăntắzomai, “form conceptions of also”)
    • ἀφᾰντᾰσίαστος (aphăntăsíastos)
    • ἀφᾰντᾰσίωτος (aphăntăsíōtos)
    • ἀφάντᾰστος (aphántăstos)
    • ἄφᾰντος (áphăntos)
    • ἀφᾰντόω (aphăntóō)
    • ἱεροφᾰντέω (hierophăntéō)
    • σῡκοφᾰντέω (sūkophăntéō)
    • -φάντης (-phántēs)
    • -φᾰντος (-phăntos)
    • φαντός (phantós)

    and see φαίνω (phaínō)

    Descendants

    • Greek: φαντάζω (fantázo), φαντάζομαι (fantázomai)

    References

    1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “φαίνω (> DER > 6. Verbal adj.: a. -φαντος)”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1545-6

    Further reading

    Greek

    Etymology

    From Ancient Greek φᾰντᾰ́ζω (phăntắzō, “make visible”). Passive voice, from the ancient middle voice φᾰντᾰ́ζομαι (phăntắzomai, “imagine”).

    Pronunciation

    • IPA(key): /fanˈda.zo/
    • Hyphenation: φα‧ντά‧ζω

    Verb

    φαντάζω • (fantázo) (past φάνταξα, passive φαντάζομαι) (the passive, with different sense)

    1. (informal): give the impression. +accusative or + σαν (san, “like”)
      1. to seem, to look like
        Μπροστά σ’ αυτό, όλα φαντάζουν ασήμαντα.
        Brostá s’ aftó, óla fantázoun asímanta.
        Compared to that, everything seems trivial.
      2. to make a sensation as, stand out
        Όταν μπήκε στην αίθουσα, φάνταζε σαν σταρ του κινηματογράφου με τη χρυσή τουαλέτα της.
        Ótan bíke stin aíthousa, fántaze san star tou kinimatográfou me ti chrysí toualéta tis.
        When she entered the room, she looked like a movie star in her gold gown.
    2. (informal, intransitive) to impress, to catch the eye
      Μου φάνταξε το κόκκινο φουστάνι, και το αγόρασα.
      Mou fántaxe to kókkino foustáni, kai to agórasa.
      The red dress caught my eye, and I bought it.

    Conjugation

    φαντάζω   φαντάζομαι
    Active voice ➤ Passive voice ➤
    Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
    Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
    1 sg φαντάξω1 φαντάζομαι φανταστώ (φαντασθώ)2
    2 sg φαντάζεις φαντάξεις φαντάζεσαι φανταστείς
    3 sg φαντάζει φαντάξει φαντάζεται φανταστεί
    1 pl φαντάζουμε, [‑ομε] φαντάξουμε, [‑ομε] φανταζόμαστε φανταστούμε
    2 pl φαντάζετε φαντάξετε φαντάζεστε, φανταζόσαστε φανταστείτε
    3 pl φαντάζουν(ε) φαντάξουν(ε) φαντάζονται φανταστούν(ε)
    Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
    1 sg φάνταζα φάνταξα1 φανταζόμουν(α) φαντάστηκα (φαντάσθηκα)2
    2 sg φάνταζες φάνταξες φανταζόσουν(α) φαντάστηκες
    3 sg φάνταζε φάνταξε φανταζόταν(ε) φαντάστηκε
    1 pl φαντάζαμε φαντάξαμε φανταζόμασταν, (‑όμαστε) φανταστήκαμε
    2 pl φαντάζατε φαντάξατε φανταζόσασταν, (‑όσαστε) φανταστήκατε
    3 pl φάνταζαν, φαντάζαν(ε) φάνταξαν, φαντάξαν(ε) φαντάζονταν, (φανταζόντουσαν) φαντάστηκαν, φανταστήκαν(ε)
    Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
    1 sg θα ➤ θα φαντάξω ➤ θα φαντάζομαι ➤ θα φανταστώ ➤
    2,3 sg, 1,2,3 pl θα φαντάζεις, … θα φαντάξεις, … θα φαντάζεσαι, … θα φανταστείς, …
    Perfect aspect ➤ Perfect aspect
    Present perfect ➤   έχω, έχεις, … φαντάξει
      —     		  έχω, έχεις, … φανταστεί
      είμαι, είσαι, … φαντασμένος, ‑η, ‑ο ➤
    Past perfect ➤   είχα, είχες, … φαντάξει
      —     		  είχα, είχες, … φανταστεί
      ήμουν, ήσουν, … φαντασμένος, ‑η, ‑ο
    Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … φαντάξει
      —     		  θα έχω, θα έχεις, … φανταστεί
      θα είμαι, θα είσαι, … φαντασμένος, ‑η, ‑ο
    Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
    Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
    2 sg φάνταζε φάνταξε — φαντάσου
    2 pl φαντάζετε φαντάξτε φαντάζεστε φανταστείτε
    Other forms Active voice Passive voice
    Present participle➤ φαντάζοντας ➤ —
    Perfect participle➤ έχοντας φαντάξει ➤ φαντασμένος, ‑η, ‑ο (φανταγμένος, ‑η, ‑ο) ➤
    Nonfinite form➤ φαντάξει1 φανταστεί
    Notes  
     
    Appendix:Greek verbs     		 1. Forms with -ξ- are colloquial.
     2. Passive forms with -σθ- (instead of -στ-) are dated formal, sometimes used ironically.
     • The two voices have different meaning. Active: "stand out; give the impression". Passive: "imagine, assume". And the participle means "conceited".
     • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
     • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
     • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
    • αφάνταστος (afántastos, “unimaginable”)
    • ευφάνταστος (effántastos, “imaginative”)
    • μεγαλοφάνταστος (megalofántastos, “imaginative of grand things”)
    • -φανής (-fanís)
    • φαντάζομαι (fantázomai, “to imagine”)
    • φαντασία f (fantasía, “imagination”) (and related words)
    • φαντασιοκοπώ (fantasiokopó, “to fantasise”) (and related words)
    • φαντασιώνω (fantasióno, “to fantasise”) (and related words)
    • φάντασμα n (fántasma, “ghost, phantasm, phantom”)
    • φαντασμαγορία f (fantasmagoría, “phantasmagoria”)
    • φαντασμαγορικός (fantasmagorikós, “phantasmagoric”)
    • φαντασμένος (fantasménos, “conceited”, participle), φανταγμένος (fantagménos) (colloquial)
    • φανταστικός (fantastikós, “imaginary; fantastic”)
    • φανταχτερός (fantachterós, “flamboyant”)
    • φαντεζί (fantezí, “of fantaisie style”)
    • φαντεζίστας m (fantezístas, “fantaisiste”)

    Other:

    • εκκωφαντικός (ekkofantikós, “deafening”)
    • εκφαντικός (ekfantikós, “revealing”)
    • ιεροφάντης m (ierofántis, “hierophant”)
    • ξεφάντωμα n (xefántoma, “revelry”)
    • ξεφαντώνω (xefantóno, “revel, feast”)
    • ξεφάντωση f (xefántosi, “revelry”)
    • πρωτόφαντος (protófantos, “unprecedented, novel”)
    • συκοφάντης m (sykofántis, “calumniator”)
    • συκοφαντία f (sykofantía, “calumniation”)
    • συκοφαντικός (sykofantikós, “calumniatory”)
    • συκοφαντώ (sykofantó, “calumniatε”)
    • φαντομάς m (fantomás, “criminal continuously escaping arrest”)

    Not related:

    • τροφαντός (trofantós, “plump”)
    • φαντάρος (fantáros, “soldier, sweat, Tommy”)
    • φάντης n (fántis, “(card games): jack”)
    This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.