χαρακτήρας
Greek
Etymology
Learnedly, from Ancient Greek χᾰρᾰκτήρ (khărăktḗr), from the accusative singular "τὸν (tòn) χαρακτῆρα (kharaktêra)". From χαράσσω (kharássō).
Pronunciation
- IPA(key): /xa.ɾaˈkti.ɾas/
- Hyphenation: χα‧ρα‧κτή‧ρας
Noun
χαρακτήρας • (charaktíras) m (plural χαρακτήρες)
- character (the qualities which identify a person)
- (psychology) character (a person's behaviours which identify them)
- (typography) character, letter, symbol
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | χαρακτήρας (charaktíras) | χαρακτήρες (charaktíres) |
| genitive | χαρακτήρα (charaktíra) | χαρακτήρων (charaktíron) |
| accusative | χαρακτήρα (charaktíra) | χαρακτήρες (charaktíres) |
| vocative | χαρακτήρα (charaktíra) | χαρακτήρες (charaktíres) |
Synonyms
- (letter): γράμμα n (grámma)
Derived terms
- πλάγιοι χαρακτήρες m pl (plágioi charaktíres, “italics, italic characters”)
- κωδικοποίηση χαρακτήρων f (kodikopoíisi charaktíron, “character encoding”)
Related terms
- χαρακτηρίζω (charaktirízo, “characterise, characterize”)
- χαρακτηρισμός m (charaktirismós, “characterization, characterisation”)
- χαρακτηριστικός (charaktiristikós, “characteristic”)
- and see: χαράζω (charázo, “engrave”)
Further reading
- χαρακτήρας, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language