χλευάζω

Ancient Greek

Etymology

From χλεύη (khleúē, “jest, joke”) +‎ -άζω (-ázō, suffix to form a verb).

Pronunciation

 

Verb

χλευᾰ́ζω • (khleuắzō)

  1. to jest, scoff, jeer, treat scornfully
    Synonyms: σκώπτω (skṓptō), τωθᾰ́ζω (tōthắzō)

Inflection

   Present: χλευᾰ́ζω, χλευᾰ́ζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative χλευᾰ́ζω χλευᾰ́ζεις χλευᾰ́ζει χλευᾰ́ζετον χλευᾰ́ζετον χλευᾰ́ζομεν χλευᾰ́ζετε χλευᾰ́ζουσῐ(ν)
subjunctive χλευᾰ́ζω χλευᾰ́ζῃς χλευᾰ́ζῃ χλευᾰ́ζητον χλευᾰ́ζητον χλευᾰ́ζωμεν χλευᾰ́ζητε χλευᾰ́ζωσῐ(ν)
optative χλευᾰ́ζοιμῐ χλευᾰ́ζοις χλευᾰ́ζοι χλευᾰ́ζοιτον χλευᾰζοίτην χλευᾰ́ζοιμεν χλευᾰ́ζοιτε χλευᾰ́ζοιεν
imperative   χλεύᾰζε χλευᾰζέτω χλευᾰ́ζετον χλευᾰζέτων   χλευᾰ́ζετε χλευᾰζόντων
middle/
passive 		indicative χλευᾰ́ζομαι χλευᾰ́ζῃ / χλευᾰ́ζει χλευᾰ́ζεται χλευᾰ́ζεσθον χλευᾰ́ζεσθον χλευᾰζόμεθᾰ χλευᾰ́ζεσθε χλευᾰ́ζονται
subjunctive χλευᾰ́ζωμαι χλευᾰ́ζῃ χλευᾰ́ζηται χλευᾰ́ζησθον χλευᾰ́ζησθον χλευᾰζώμεθᾰ χλευᾰ́ζησθε χλευᾰ́ζωνται
optative χλευᾰζοίμην χλευᾰ́ζοιο χλευᾰ́ζοιτο χλευᾰ́ζοισθον χλευᾰζοίσθην χλευᾰζοίμεθᾰ χλευᾰ́ζοισθε χλευᾰ́ζοιντο
imperative   χλευᾰ́ζου χλευᾰζέσθω χλευᾰ́ζεσθον χλευᾰζέσθων   χλευᾰ́ζεσθε χλευᾰζέσθων
active middle/passive
infinitive χλευᾰ́ζειν χλευᾰ́ζεσθαι
participle m χλευᾰ́ζων χλευᾰζόμενος
f χλευᾰ́ζουσᾰ χλευᾰζομένη
n χλευᾰ́ζον χλευᾰζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐχλεύᾰζον, ἐχλευᾰζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐχλεύᾰζον ἐχλεύᾰζες ἐχλεύᾰζε(ν) ἐχλευᾰ́ζετον ἐχλευᾰζέτην ἐχλευᾰ́ζομεν ἐχλευᾰ́ζετε ἐχλεύᾰζον
middle/
passive 		indicative ἐχλευᾰζόμην ἐχλευᾰ́ζου ἐχλευᾰ́ζετο ἐχλευᾰ́ζεσθον ἐχλευᾰζέσθην ἐχλευᾰζόμεθᾰ ἐχλευᾰ́ζεσθε ἐχλευᾰ́ζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: χλευᾰ́σω, χλευᾰ́σομαι, χλευᾰσθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative χλευᾰ́σω χλευᾰ́σεις χλευᾰ́σει χλευᾰ́σετον χλευᾰ́σετον χλευᾰ́σομεν χλευᾰ́σετε χλευᾰ́σουσῐ(ν)
optative χλευᾰ́σοιμῐ χλευᾰ́σοις χλευᾰ́σοι χλευᾰ́σοιτον χλευᾰσοίτην χλευᾰ́σοιμεν χλευᾰ́σοιτε χλευᾰ́σοιεν
middle indicative χλευᾰ́σομαι χλευᾰ́σῃ / χλευᾰ́σει χλευᾰ́σεται χλευᾰ́σεσθον χλευᾰ́σεσθον χλευᾰσόμεθᾰ χλευᾰ́σεσθε χλευᾰ́σονται
optative χλευᾰσοίμην χλευᾰ́σοιο χλευᾰ́σοιτο χλευᾰ́σοισθον χλευᾰσοίσθην χλευᾰσοίμεθᾰ χλευᾰ́σοισθε χλευᾰ́σοιντο
passive indicative χλευᾰσθήσομαι χλευᾰσθήσῃ χλευᾰσθήσεται χλευᾰσθήσεσθον χλευᾰσθήσεσθον χλευᾰσθησόμεθᾰ χλευᾰσθήσεσθε χλευᾰσθήσονται
optative χλευᾰσθησοίμην χλευᾰσθήσοιο χλευᾰσθήσοιτο χλευᾰσθήσοισθον χλευᾰσθησοίσθην χλευᾰσθησοίμεθᾰ χλευᾰσθήσοισθε χλευᾰσθήσοιντο
active middle passive
infinitive χλευᾰ́σειν χλευᾰ́σεσθαι χλευᾰσθήσεσθαι
participle m χλευᾰ́σων χλευᾰσόμενος χλευᾰσθησόμενος
f χλευᾰ́σουσᾰ χλευᾰσομένη χλευᾰσθησομένη
n χλευᾰ́σον χλευᾰσόμενον χλευᾰσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐχλεύᾰσᾰ, ἐχλευᾰσᾰ́μην, ἐχλευᾰ́σθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐχλεύᾰσᾰ ἐχλεύᾰσᾰς ἐχλεύᾰσε(ν) ἐχλευᾰ́σᾰτον ἐχλευᾰσᾰ́την ἐχλευᾰ́σᾰμεν ἐχλευᾰ́σᾰτε ἐχλεύᾰσᾰν
subjunctive χλευᾰ́σω χλευᾰ́σῃς χλευᾰ́σῃ χλευᾰ́σητον χλευᾰ́σητον χλευᾰ́σωμεν χλευᾰ́σητε χλευᾰ́σωσῐ(ν)
optative χλευᾰ́σαιμῐ χλευᾰ́σειᾰς / χλευᾰ́σαις χλευᾰ́σειε(ν) / χλευᾰ́σαι χλευᾰ́σαιτον χλευᾰσαίτην χλευᾰ́σαιμεν χλευᾰ́σαιτε χλευᾰ́σειᾰν / χλευᾰ́σαιεν
imperative   χλεύᾰσον χλευᾰσᾰ́τω χλευᾰ́σᾰτον χλευᾰσᾰ́των   χλευᾰ́σᾰτε χλευᾰσᾰ́ντων
middle indicative ἐχλευᾰσᾰ́μην ἐχλευᾰ́σω ἐχλευᾰ́σᾰτο ἐχλευᾰ́σᾰσθον ἐχλευᾰσᾰ́σθην ἐχλευᾰσᾰ́μεθᾰ ἐχλευᾰ́σᾰσθε ἐχλευᾰ́σᾰντο
subjunctive χλευᾰ́σωμαι χλευᾰ́σῃ χλευᾰ́σηται χλευᾰ́σησθον χλευᾰ́σησθον χλευᾰσώμεθᾰ χλευᾰ́σησθε χλευᾰ́σωνται
optative χλευᾰσαίμην χλευᾰ́σαιο χλευᾰ́σαιτο χλευᾰ́σαισθον χλευᾰσαίσθην χλευᾰσαίμεθᾰ χλευᾰ́σαισθε χλευᾰ́σαιντο
imperative   χλεύᾰσαι χλευᾰσᾰ́σθω χλευᾰ́σᾰσθον χλευᾰσᾰ́σθων   χλευᾰ́σᾰσθε χλευᾰσᾰ́σθων
passive indicative ἐχλευᾰ́σθην ἐχλευᾰ́σθης ἐχλευᾰ́σθη ἐχλευᾰ́σθητον ἐχλευᾰσθήτην ἐχλευᾰ́σθημεν ἐχλευᾰ́σθητε ἐχλευᾰ́σθησᾰν
subjunctive χλευᾰσθῶ χλευᾰσθῇς χλευᾰσθῇ χλευᾰσθῆτον χλευᾰσθῆτον χλευᾰσθῶμεν χλευᾰσθῆτε χλευᾰσθῶσῐ(ν)
optative χλευᾰσθείην χλευᾰσθείης χλευᾰσθείη χλευᾰσθεῖτον / χλευᾰσθείητον χλευᾰσθείτην / χλευᾰσθειήτην χλευᾰσθεῖμεν / χλευᾰσθείημεν χλευᾰσθεῖτε / χλευᾰσθείητε χλευᾰσθεῖεν / χλευᾰσθείησᾰν
imperative   χλευᾰ́σθητῐ χλευᾰσθήτω χλευᾰ́σθητον χλευᾰσθήτων   χλευᾰ́σθητε χλευᾰσθέντων
active middle passive
infinitive χλευᾰ́σαι χλευᾰ́σᾰσθαι χλευᾰσθῆναι
participle m χλευᾰ́σᾱς χλευᾰσᾰ́μενος χλευᾰσθείς
f χλευᾰ́σᾱσᾰ χλευᾰσᾰμένη χλευᾰσθεῖσᾰ
n χλευᾰ́σᾰν χλευᾰσᾰ́μενον χλευᾰσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κεχλεύᾰκᾰ, κεχλεύᾰσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κεχλεύᾰκᾰ κεχλεύᾰκᾰς κεχλεύᾰκε(ν) κεχλευᾰ́κᾰτον κεχλευᾰ́κᾰτον κεχλευᾰ́κᾰμεν κεχλευᾰ́κᾰτε κεχλευᾰ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive κεχλευᾰ́κω κεχλευᾰ́κῃς κεχλευᾰ́κῃ κεχλευᾰ́κητον κεχλευᾰ́κητον κεχλευᾰ́κωμεν κεχλευᾰ́κητε κεχλευᾰ́κωσῐ(ν)
optative κεχλευᾰ́κοιμῐ / κεχλευᾰκοίην κεχλευᾰ́κοις / κεχλευᾰκοίης κεχλευᾰ́κοι / κεχλευᾰκοίη κεχλευᾰ́κοιτον κεχλευᾰκοίτην κεχλευᾰ́κοιμεν κεχλευᾰ́κοιτε κεχλευᾰ́κοιεν
imperative   κεχλεύᾰκε κεχλευᾰκέτω κεχλευᾰ́κετον κεχλευᾰκέτων   κεχλευᾰ́κετε κεχλευᾰκόντων
middle/
passive 		indicative κεχλεύᾰσμαι κεχλεύᾰσαι κεχλεύᾰσται κεχλεύᾰσθον κεχλεύᾰσθον κεχλευᾰ́σμεθᾰ κεχλεύᾰσθε κεχλευᾰ́δᾰται
subjunctive κεχλευᾰσμένος ὦ κεχλευᾰσμένος ᾖς κεχλευᾰσμένος ᾖ κεχλευᾰσμένω ἦτον κεχλευᾰσμένω ἦτον κεχλευᾰσμένοι ὦμεν κεχλευᾰσμένοι ἦτε κεχλευᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
optative κεχλευᾰσμένος εἴην κεχλευᾰσμένος εἴης κεχλευᾰσμένος εἴη κεχλευᾰσμένω εἴητον / εἶτον κεχλευᾰσμένω εἰήτην / εἴτην κεχλευᾰσμένοι εἴημεν / εἶμεν κεχλευᾰσμένοι εἴητε / εἶτε κεχλευᾰσμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   κεχλεύᾰσο κεχλευᾰ́σθω κεχλεύᾰσθον κεχλευᾰ́σθων   κεχλεύᾰσθε κεχλευᾰ́σθων
active middle/passive
infinitive κεχλευᾰκέναι κεχλευᾰ́σθαι
participle m κεχλευᾰκώς κεχλευᾰσμένος
f κεχλευᾰκυῖᾰ κεχλευᾰσμένη
n κεχλευᾰκός κεχλευᾰσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐχλευᾰ́κειν / ἐχλευᾰ́κη, ἐχλευᾰ́σμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐχλευᾰ́κειν / ἐχλευᾰ́κη ἐχλευᾰ́κεις / ἐχλευᾰ́κης ἐχλευᾰ́κει(ν) ἐχλευᾰ́κετον ἐχλευᾰκέτην ἐχλευᾰ́κεμεν ἐχλευᾰ́κετε ἐχλευᾰ́κεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐχλευᾰ́σμην ἐχλεύᾰσο ἐχλεύᾰστο ἐχλεύᾰσθον ἐχλευᾰ́σθην ἐχλευᾰ́σμεθᾰ ἐχλεύᾰσθε ἐχλευᾰ́δᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Descendants

  • Greek: χλευάζω (chlevázo)

Further reading

Greek

Verb

χλευάζω • (chlevázo) (past χλεύασα, passive χλευάζομαι)

  1. to jeer, mock
  2. to deride, scoff, mock, laugh at

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.