глагол
Bulgarian
Etymology
From Proto-Slavic *golgolъ (“speech, word”).
Pronunciation
- IPA(key): [ɡɫɐˈɡɔɫ]
Audio: (file)
Noun
глаго́л • (glagól) m
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| indefinite | глаго́л glagól |
глаго́ли glagóli |
| definite (subject form) |
глаго́лът glagólǎt |
глаго́лите glagólite |
| definite (object form) |
глаго́ла glagóla | |
| count form | — | глаго́ла glagóla |
References
- “глагол”, in Речник на българския език [Dictionary of the Bulgarian Language] (in Bulgarian), Sofia: Bulgarian Academy of Sciences, 2014
- “глагол”, in Речник на българския език [Dictionary of the Bulgarian Language] (in Bulgarian), Chitanka, 2010
Macedonian
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *golgolъ (“speech, word”).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈɡɫaɡɔɫ]
Audio: (file)
Noun
глагол • (glagol) m (plural глаголи, relational adjective глаголски)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| indefinite | глагол (glagol) | глаголи (glagoli) |
| definite unspecified | глаголот (glagolot) | глаголите (glagolite) |
| definite proximal | глаголов (glagolov) | глаголиве (glagolive) |
| definite distal | глаголон (glagolon) | глаголине (glagoline) |
| vocative | глаголу (glagolu) | глаголи (glagoli) |
| count form | — | глагола (glagola) |
Related terms
- глаголи impf (glagoli)
- глаголив (glagoliv)
- глаголивост f (glagolivost)
- глаголица f (glagolica)
- глаголска именка f (glagolska imenka)
- глаголска придавка f (glagolska pridavka)
- глаголски прилог m (glagolski prilog)
References
- “глагол” in Дигитален речник на македонскиот јазик (Digitalen rečnik na makedonskiot jazik) [Digital dictionary of the Macedonian language] − drmj.eu
Russian
Alternative forms
- глаго́лъ (glagól) — Pre-reform orthography (1918)
Etymology
Borrowed from Old Church Slavonic глаголъ (glagolŭ) / ⰳⰾⰰⰳⱁⰾⱏ (glagolŭ), from Proto-Slavic *golgolъ (“speech, word”). Displaced the native Russian *гологол (*gologol), still found in голого́лить (gologólitʹ).
Pronunciation
- IPA(key): [ɡɫɐˈɡoɫ]
Audio: (file)
Noun
глаго́л • (glagól) m inan (genitive глаго́ла, nominative plural глаго́лы, genitive plural глаго́лов, relational adjective глаго́льный)
- (grammar) verb
- (obsolete) word; speech
- 1913, Василий Розанов, Опавшие листья, box 2:
- Испове́дывал кра́тко. Ждут. Слу́жба и дохо́ды. Так „быт“ меша́ется с небе́сным глаго́лом, — и не забыва́й о бы́те, слу́шая глаго́л, а, смотря́ на быт, вспо́мни, что ты, одна́ко, слы́шал и глаго́лы.
- Ispovédyval krátko. Ždut. Slúžba i doxódy. Tak „byt“ mešájetsja s nebésnym glagólom, — i ne zabyváj o býte, slúšaja glagól, a, smotrjá na byt, vspómni, što ty, odnáko, slýšal i glagóly.
- He confessed shortly. They’re waiting. Service and revenue. So “life” mingles with the heavenly word—and don’t forget about life while listening to the word, and, looking at life, remember that you, however, have also heard the word.
Declension
Related terms
- глаго́лица (glagólica)
- глаго́ль (glagólʹ)
- глаго́льный (glagólʹnyj)
References
- Vasmer, Max (1964–1973) “глагол”, in Oleg Trubachyov, transl., Этимологический словарь русского языка [Etymological Dictionary of the Russian Language] (in Russian), Moscow: Progress
Serbo-Croatian
Etymology
From Old Church Slavonic глаголъ (glagolŭ)/ⰳⰾⰰⰳⱁⰾⱏ (glagolŭ).
Pronunciation
- IPA(key): /ɡlâɡol/
- Hyphenation: гла‧гол
Audio: (file)
Noun
гла̏гол m inan (Latin spelling glȁgol)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | глагол | глаголи |
| genitive | глагола | глагола |
| dative | глаголу | глаголима |
| accusative | глагол | глаголе |
| vocative | глаголе | глаголи |
| locative | глаголу | глаголима |
| instrumental | глаголом | глаголима |
Derived terms
Further reading
- “глагол”, in Hrvatski jezični portal [Croatian language portal] (in Serbo-Croatian), 2006–2025
- Gluhak, Alemko (1993) “глагол”, in Hrvatski etimološki rječnik [Croatian Etymology Dictionary] (in Serbo-Croatian), Zagreb: August Cesarec, →ISBN, page 229
Ukrainian
Etymology
Borrowed from Old Church Slavonic глаголъ (glagolŭ) / ⰳⰾⰰⰳⱁⰾⱏ (glagolŭ), from Proto-Slavic *golgolъ (“speech, word”).
Pronunciation
- IPA(key): [ɦɫɐˈɦɔɫ]
Noun
глаго́л • (hlahól) m inan (genitive глаго́ла, nominative plural глаго́ли, genitive plural глаго́лів)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | глаго́л hlahól |
глаго́ли hlahóly |
| genitive | глаго́ла hlahóla |
глаго́лів hlahóliv |
| dative | глаго́лові, глаго́лу hlahólovi, hlahólu |
глаго́лам hlahólam |
| accusative | глаго́л hlahól |
глаго́ли hlahóly |
| instrumental | глаго́лом hlahólom |
глаго́лами hlahólamy |
| locative | глаго́лі hlahóli |
глаго́лах hlahólax |
| vocative | глаго́ле hlahóle |
глаго́ли hlahóly |
Related terms
- глаго́лити (hlahólyty)
- глаго́лиця (hlahólycja)
References
- Shyrokov, V. A., editor (2010–2025), “глагол”, in Словник української мови: у 20 т. [Dictionary of the Ukrainian Language: in 20 vols] (in Ukrainian), volumes 1–15 (а – п'ять), Kyiv: Naukova Dumka; Ukrainian Lingua-Information Fund, →ISBN