մարալ

See also: Մարալ

Armenian

Etymology

From Azerbaijani maral, ultimately from Middle Mongol ᠮᠠᠷᠠᠯ (maral, hind; doe of a red deer).

Pronunciation

Noun

մարալ • (maral) (dialectal)

  1. Caspian red deer, Cervus elaphus maral
  2. (figuratively) a beautiful woman

Declension

i-type, animate (Eastern Armenian)
singular plural
nominative մարալ (maral) մարալներ (maralner)
dative մարալի (marali) մարալների (maralneri)
ablative մարալից (maralicʻ) մարալներից (maralnericʻ)
instrumental մարալով (maralov) մարալներով (maralnerov)
locative
definite forms
nominative մարալը / մարալն (maralə / maraln) մարալները / մարալներն (maralnerə / maralnern)
dative մարալին (maralin) մարալներին (maralnerin)
1st person possessive forms (my)
nominative մարալս (marals) մարալներս (maralners)
dative մարալիս (maralis) մարալներիս (maralneris)
ablative մարալիցս (maralicʻs) մարալներիցս (maralnericʻs)
instrumental մարալովս (maralovs) մարալներովս (maralnerovs)
locative
2nd person possessive forms (your)
nominative մարալդ (marald) մարալներդ (maralnerd)
dative մարալիդ (maralid) մարալներիդ (maralnerid)
ablative մարալիցդ (maralicʻd) մարալներիցդ (maralnericʻd)
instrumental մարալովդ (maralovd) մարալներովդ (maralnerovd)
locative

Derived terms

See also

References