ביאס

Hebrew

Verb

בֵּיאֵס / בֵּאֵס • (be'és) (pi'el construction)

  1. (slang) to upset, to depress, to mortify

Conjugation

Conjugation of ביאס / בֵּאֵס (see also Appendix:Hebrew verbs)
non-finite forms to-infinitive לְבָאֵס
action noun ביאוס / בֵּאוּס
finite forms singular plural
m f m f
past first ביאסתי / בֵּאַסְתִּי ביאסנו / בֵּאַסְנוּ
second ביאסת / בֵּאַסְתָּ ביאסת / בֵּאַסְתְּ ביאסתם / בֵּאַסְתֶּם ביאסתן / בֵּאַסְתֶּן
third ביאס / בֵּאֵס ביאסה / בֵּאֲסָה ביאסו / בֵּאֲסוּ
present מְבָאֵס מְבָאֶסֶת מְבָאֲסִים מְבָאֲסוֹת
future first אֲבָאֵס נְבָאֵס
second תְּבָאֵס תְּבָאֲסִי תְּבָאֲסוּ תְּבָאֵסְנָה1
third יְבָאֵס תְּבָאֵס יְבָאֲסוּ תְּבָאֵסְנָה1
imperative בָּאֵס בָּאֲסִי בָּאֲסוּ בָּאֵסְנָה1

1 Rare in Modern Hebrew.

Synonyms