أبطل

See also: ابطل

Arabic

Etymology 1.1

Root
ب ط ل (b ṭ l)
11 terms

Compare Ge'ez አብጠለ (ʾäbṭälä) with the same meaning except the modern ones.

Pronunciation

  • IPA(key): /ʔab.tˤa.la/

Verb

أَبْطَلَ • (ʔabṭala) IV (non-past يُبْطِلُ (yubṭilu), verbal noun إِبْطَال (ʔibṭāl))

  1. to prove false, to disprove
    Antonym: أَحَقَّ (ʔaḥaqqa)
    • 609–632 CE, Qur'an, 8:8:
      لِيُحِقَّ الْحَقَّ وَيُبْطِلَ الْبَاطِلَ وَلَوْ كَرِهَ الْمُجْرِمُونَ
      liyuḥiqqa l-ḥaqqa wayubṭila l-bāṭila walaw kariha l-mujrimūna
      (please add an English translation of this quotation)
  2. to nullify, to invalidate, to render ineffective, to rescind, to repeal, to revoke
  3. to defuse, to shut down, to extinguish, to deactivate, to neutralize
  4. to defeat, to render futile, to quash, to foil, to frustrate, to thwart
  5. (intransitive) to assert a falsehood, to be wrong
    • 609–632 CE, Qur'an, 40:78:
      فَإِذَا جَاءَ أَمْرُ اللَّهِ قُضِيَ بِالْحَقِّ وَخَسِرَ هُنَالِكَ الْمُبْطِلُونَ
      faʔiḏā jāʔa ʔamru l-lahi quḍiya bi-l-ḥaqqi waḵasira hunālika al-mubṭilūna
      (please add an English translation of this quotation)
Conjugation
Conjugation of أَبْطَلَ (IV, sound, full passive, verbal noun إِبْطَال)
verbal noun
الْمَصْدَر
إِبْطَال
ʔibṭāl
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُبْطِل
mubṭil
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُبْطَل
mubṭal
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أَبْطَلْتُ
ʔabṭaltu
أَبْطَلْتَ
ʔabṭalta
أَبْطَلَ
ʔabṭala
أَبْطَلْتُمَا
ʔabṭaltumā
أَبْطَلَا
ʔabṭalā
أَبْطَلْنَا
ʔabṭalnā
أَبْطَلْتُمْ
ʔabṭaltum
أَبْطَلُوا
ʔabṭalū
f أَبْطَلْتِ
ʔabṭalti
أَبْطَلَتْ
ʔabṭalat
أَبْطَلَتَا
ʔabṭalatā
أَبْطَلْتُنَّ
ʔabṭaltunna
أَبْطَلْنَ
ʔabṭalna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُبْطِلُ
ʔubṭilu
تُبْطِلُ
tubṭilu
يُبْطِلُ
yubṭilu
تُبْطِلَانِ
tubṭilāni
يُبْطِلَانِ
yubṭilāni
نُبْطِلُ
nubṭilu
تُبْطِلُونَ
tubṭilūna
يُبْطِلُونَ
yubṭilūna
f تُبْطِلِينَ
tubṭilīna
تُبْطِلُ
tubṭilu
تُبْطِلَانِ
tubṭilāni
تُبْطِلْنَ
tubṭilna
يُبْطِلْنَ
yubṭilna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُبْطِلَ
ʔubṭila
تُبْطِلَ
tubṭila
يُبْطِلَ
yubṭila
تُبْطِلَا
tubṭilā
يُبْطِلَا
yubṭilā
نُبْطِلَ
nubṭila
تُبْطِلُوا
tubṭilū
يُبْطِلُوا
yubṭilū
f تُبْطِلِي
tubṭilī
تُبْطِلَ
tubṭila
تُبْطِلَا
tubṭilā
تُبْطِلْنَ
tubṭilna
يُبْطِلْنَ
yubṭilna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُبْطِلْ
ʔubṭil
تُبْطِلْ
tubṭil
يُبْطِلْ
yubṭil
تُبْطِلَا
tubṭilā
يُبْطِلَا
yubṭilā
نُبْطِلْ
nubṭil
تُبْطِلُوا
tubṭilū
يُبْطِلُوا
yubṭilū
f تُبْطِلِي
tubṭilī
تُبْطِلْ
tubṭil
تُبْطِلَا
tubṭilā
تُبْطِلْنَ
tubṭilna
يُبْطِلْنَ
yubṭilna
imperative
الْأَمْر
m أَبْطِلْ
ʔabṭil
أَبْطِلَا
ʔabṭilā
أَبْطِلُوا
ʔabṭilū
f أَبْطِلِي
ʔabṭilī
أَبْطِلْنَ
ʔabṭilna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أُبْطِلْتُ
ʔubṭiltu
أُبْطِلْتَ
ʔubṭilta
أُبْطِلَ
ʔubṭila
أُبْطِلْتُمَا
ʔubṭiltumā
أُبْطِلَا
ʔubṭilā
أُبْطِلْنَا
ʔubṭilnā
أُبْطِلْتُمْ
ʔubṭiltum
أُبْطِلُوا
ʔubṭilū
f أُبْطِلْتِ
ʔubṭilti
أُبْطِلَتْ
ʔubṭilat
أُبْطِلَتَا
ʔubṭilatā
أُبْطِلْتُنَّ
ʔubṭiltunna
أُبْطِلْنَ
ʔubṭilna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُبْطَلُ
ʔubṭalu
تُبْطَلُ
tubṭalu
يُبْطَلُ
yubṭalu
تُبْطَلَانِ
tubṭalāni
يُبْطَلَانِ
yubṭalāni
نُبْطَلُ
nubṭalu
تُبْطَلُونَ
tubṭalūna
يُبْطَلُونَ
yubṭalūna
f تُبْطَلِينَ
tubṭalīna
تُبْطَلُ
tubṭalu
تُبْطَلَانِ
tubṭalāni
تُبْطَلْنَ
tubṭalna
يُبْطَلْنَ
yubṭalna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُبْطَلَ
ʔubṭala
تُبْطَلَ
tubṭala
يُبْطَلَ
yubṭala
تُبْطَلَا
tubṭalā
يُبْطَلَا
yubṭalā
نُبْطَلَ
nubṭala
تُبْطَلُوا
tubṭalū
يُبْطَلُوا
yubṭalū
f تُبْطَلِي
tubṭalī
تُبْطَلَ
tubṭala
تُبْطَلَا
tubṭalā
تُبْطَلْنَ
tubṭalna
يُبْطَلْنَ
yubṭalna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُبْطَلْ
ʔubṭal
تُبْطَلْ
tubṭal
يُبْطَلْ
yubṭal
تُبْطَلَا
tubṭalā
يُبْطَلَا
yubṭalā
نُبْطَلْ
nubṭal
تُبْطَلُوا
tubṭalū
يُبْطَلُوا
yubṭalū
f تُبْطَلِي
tubṭalī
تُبْطَلْ
tubṭal
تُبْطَلَا
tubṭalā
تُبْطَلْنَ
tubṭalna
يُبْطَلْنَ
yubṭalna

Etymology 1.2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

أبطل (form I)

  1. أَبْطُلُ (ʔabṭulu) /ʔab.tˤu.lu/: first-person singular non-past active indicative of بَطُلَ (baṭula) and بَطَلَ (baṭala)
  2. أَبْطُلَ (ʔabṭula) /ʔab.tˤu.la/: first-person singular non-past active subjunctive of بَطُلَ (baṭula) and بَطَلَ (baṭala)
  3. أَبْطُلْ (ʔabṭul) /ʔab.tˤul/: first-person singular non-past active jussive of بَطُلَ (baṭula) and بَطَلَ (baṭala)

South Levantine Arabic

Root
ب ط ل
2 terms

Etymology

Learned borrowing from Arabic أَبْطَلَ (ʔabṭala).

Pronunciation

  • IPA(key): /ʔab.tˤal/, [ˈʔɑb.tˤɑl]
  • Audio (al-Lidd):(file)

Verb

أبطل • (ʔabṭal) IV (present ببطل (bibṭel))

  1. to neutralize, to dismantle, to disarm

Conjugation

Conjugation of أبطل
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m أبطلت (ʔabṭalt) أبطلت (ʔabṭalt) أبطل (ʔabṭal) أبطلنا (ʔabṭalna) أبطلتو (ʔabṭaltu) أبطلو (ʔabṭalu)
f ابطلتي (ʔabṭalti) أبطلت (ʔabṭalat)
present m ببطل (babṭil) بتبطل (btibṭil) ببطل (bibṭil) منبطل (mnibṭil) بتبطلو (btibṭilu) ببطلو (bibṭilu)
f بتبطلي (btibṭili) بتبطل (btibṭil)
subjunctive m ابطل (abṭil) تبطل (tibṭil) يبطل (yibṭil) نبطل (nibṭil) تبطلو (tibṭilu) يبطلو (yibṭilu)
f تبطلي (tibṭili) تبطل (tibṭil)
imperative m ابطل (ibṭil) ابطلو (ibṭilu)
f ابطلي (ibṭili)