أحاط

Arabic

Etymology 1.1

Root
ح و ط (ḥ w ṭ)
13 terms

    Pronunciation

    • IPA(key): /ʔa.ħaː.tˤa/

    Verb

    أَحَاطَ • (ʔaḥāṭa) IV (non-past يُحِيطُ (yuḥīṭu), verbal noun إِحَاطَة (ʔiḥāṭa))

    1. to surround, encircle, ring [with accusative or بِ (bi) ‘someone/something’]
    2. to contain
    3. to comprehend, understand fully
    Conjugation
    Conjugation of أَحَاطَ (IV, hollow, full passive, verbal noun إِحَاطَة)
    verbal noun
    الْمَصْدَر
    إِحَاطَة
    ʔiḥāṭa
    active participle
    اِسْم الْفَاعِل
    مُحِيط
    muḥīṭ
    passive participle
    اِسْم الْمَفْعُول
    مُحَاط
    muḥāṭ
    active voice
    الْفِعْل الْمَعْلُوم
    singular
    الْمُفْرَد
    dual
    الْمُثَنَّى
    plural
    الْجَمْع
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    past (perfect) indicative
    الْمَاضِي
    m أَحَطْتُ
    ʔaḥaṭtu
    أَحَطْتَ
    ʔaḥaṭta
    أَحَاطَ
    ʔaḥāṭa
    أَحَطْتُمَا
    ʔaḥaṭtumā
    أَحَاطَا
    ʔaḥāṭā
    أَحَطْنَا
    ʔaḥaṭnā
    أَحَطْتُمْ
    ʔaḥaṭtum
    أَحَاطُوا
    ʔaḥāṭū
    f أَحَطْتِ
    ʔaḥaṭti
    أَحَاطَتْ
    ʔaḥāṭat
    أَحَاطَتَا
    ʔaḥāṭatā
    أَحَطْتُنَّ
    ʔaḥaṭtunna
    أَحَطْنَ
    ʔaḥaṭna
    non-past (imperfect) indicative
    الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
    m أُحِيطُ
    ʔuḥīṭu
    تُحِيطُ
    tuḥīṭu
    يُحِيطُ
    yuḥīṭu
    تُحِيطَانِ
    tuḥīṭāni
    يُحِيطَانِ
    yuḥīṭāni
    نُحِيطُ
    nuḥīṭu
    تُحِيطُونَ
    tuḥīṭūna
    يُحِيطُونَ
    yuḥīṭūna
    f تُحِيطِينَ
    tuḥīṭīna
    تُحِيطُ
    tuḥīṭu
    تُحِيطَانِ
    tuḥīṭāni
    تُحِطْنَ
    tuḥiṭna
    يُحِطْنَ
    yuḥiṭna
    subjunctive
    الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
    m أُحِيطَ
    ʔuḥīṭa
    تُحِيطَ
    tuḥīṭa
    يُحِيطَ
    yuḥīṭa
    تُحِيطَا
    tuḥīṭā
    يُحِيطَا
    yuḥīṭā
    نُحِيطَ
    nuḥīṭa
    تُحِيطُوا
    tuḥīṭū
    يُحِيطُوا
    yuḥīṭū
    f تُحِيطِي
    tuḥīṭī
    تُحِيطَ
    tuḥīṭa
    تُحِيطَا
    tuḥīṭā
    تُحِطْنَ
    tuḥiṭna
    يُحِطْنَ
    yuḥiṭna
    jussive
    الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
    m أُحِطْ
    ʔuḥiṭ
    تُحِطْ
    tuḥiṭ
    يُحِطْ
    yuḥiṭ
    تُحِيطَا
    tuḥīṭā
    يُحِيطَا
    yuḥīṭā
    نُحِطْ
    nuḥiṭ
    تُحِيطُوا
    tuḥīṭū
    يُحِيطُوا
    yuḥīṭū
    f تُحِيطِي
    tuḥīṭī
    تُحِطْ
    tuḥiṭ
    تُحِيطَا
    tuḥīṭā
    تُحِطْنَ
    tuḥiṭna
    يُحِطْنَ
    yuḥiṭna
    imperative
    الْأَمْر
    m أَحِطْ
    ʔaḥiṭ
    أَحِيطَا
    ʔaḥīṭā
    أَحِيطُوا
    ʔaḥīṭū
    f أَحِيطِي
    ʔaḥīṭī
    أَحِطْنَ
    ʔaḥiṭna
    passive voice
    الْفِعْل الْمَجْهُول
    singular
    الْمُفْرَد
    dual
    الْمُثَنَّى
    plural
    الْجَمْع
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    past (perfect) indicative
    الْمَاضِي
    m أُحِطْتُ
    ʔuḥiṭtu
    أُحِطْتَ
    ʔuḥiṭta
    أُحِيطَ
    ʔuḥīṭa
    أُحِطْتُمَا
    ʔuḥiṭtumā
    أُحِيطَا
    ʔuḥīṭā
    أُحِطْنَا
    ʔuḥiṭnā
    أُحِطْتُمْ
    ʔuḥiṭtum
    أُحِيطُوا
    ʔuḥīṭū
    f أُحِطْتِ
    ʔuḥiṭti
    أُحِيطَتْ
    ʔuḥīṭat
    أُحِيطَتَا
    ʔuḥīṭatā
    أُحِطْتُنَّ
    ʔuḥiṭtunna
    أُحِطْنَ
    ʔuḥiṭna
    non-past (imperfect) indicative
    الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
    m أُحَاطُ
    ʔuḥāṭu
    تُحَاطُ
    tuḥāṭu
    يُحَاطُ
    yuḥāṭu
    تُحَاطَانِ
    tuḥāṭāni
    يُحَاطَانِ
    yuḥāṭāni
    نُحَاطُ
    nuḥāṭu
    تُحَاطُونَ
    tuḥāṭūna
    يُحَاطُونَ
    yuḥāṭūna
    f تُحَاطِينَ
    tuḥāṭīna
    تُحَاطُ
    tuḥāṭu
    تُحَاطَانِ
    tuḥāṭāni
    تُحَطْنَ
    tuḥaṭna
    يُحَطْنَ
    yuḥaṭna
    subjunctive
    الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
    m أُحَاطَ
    ʔuḥāṭa
    تُحَاطَ
    tuḥāṭa
    يُحَاطَ
    yuḥāṭa
    تُحَاطَا
    tuḥāṭā
    يُحَاطَا
    yuḥāṭā
    نُحَاطَ
    nuḥāṭa
    تُحَاطُوا
    tuḥāṭū
    يُحَاطُوا
    yuḥāṭū
    f تُحَاطِي
    tuḥāṭī
    تُحَاطَ
    tuḥāṭa
    تُحَاطَا
    tuḥāṭā
    تُحَطْنَ
    tuḥaṭna
    يُحَطْنَ
    yuḥaṭna
    jussive
    الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
    m أُحَطْ
    ʔuḥaṭ
    تُحَطْ
    tuḥaṭ
    يُحَطْ
    yuḥaṭ
    تُحَاطَا
    tuḥāṭā
    يُحَاطَا
    yuḥāṭā
    نُحَطْ
    nuḥaṭ
    تُحَاطُوا
    tuḥāṭū
    يُحَاطُوا
    yuḥāṭū
    f تُحَاطِي
    tuḥāṭī
    تُحَطْ
    tuḥaṭ
    تُحَاطَا
    tuḥāṭā
    تُحَطْنَ
    tuḥaṭna
    يُحَطْنَ
    yuḥaṭna

    Etymology 1.2

    Root
    ح و ط (ḥ w ṭ)
    13 terms

    Verb

    أحاط (form I)

    1. أُحَاطُ (ʔuḥāṭu) /ʔu.ħaː.tˤu/: first-person singular non-past passive indicative of حَاطَ (ḥāṭa)
    2. أُحَاطَ (ʔuḥāṭa) /ʔu.ħaː.tˤa/: first-person singular non-past passive subjunctive of حَاطَ (ḥāṭa)