أحب

See also: أجب, أخت, and اچت

Arabic

Etymology 1.1

Root
ح ب ب (ḥ b b)
18 terms

Pronunciation

  • IPA(key): /ʔa.ħab.ba/

Verb

أَحَبَّ • (ʔaḥabba) IV (non-past يُحِبُّ (yuḥibbu), verbal noun حُبّ (ḥubb) or مَحَبَّة (maḥabba))

  1. to love, to like
    أُحِبُّكَʔuḥibbukaI love you (to a male)
    أُحِبُّكِʔuḥibbukiI love you (to a female)
    • 609–632 CE, Qur'an, 2:216:
      وَعَسَى أَن تَكْرَهُوا شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَعَسَى أَن تُحِبُّوا شَيْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَكُمْ
      waʕasā ʔan takrahū šayʔan wahuwa ḵayrun lakum waʕasā ʔan tuḥibbū šayʔan wahuwa šarrun lakum
      And it may be that you dislike a thing which is good for you and it may be that you like a thing which is bad for you.
Conjugation
Conjugation of أَحَبَّ (IV, geminate, full passive, verbal nouns حُبّ, مَحَبَّة)
verbal noun
الْمَصْدَر
حُبّ, مَحَبَّة
ḥubb, maḥabba
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُحِبّ
muḥibb
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَحْبُوب, مُحَبّ
maḥbūb, muḥabb
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أَحْبَبْتُ
ʔaḥbabtu
أَحْبَبْتَ
ʔaḥbabta
أَحَبَّ
ʔaḥabba
أَحْبَبْتُمَا
ʔaḥbabtumā
أَحَبَّا
ʔaḥabbā
أَحْبَبْنَا
ʔaḥbabnā
أَحْبَبْتُمْ
ʔaḥbabtum
أَحَبُّوا
ʔaḥabbū
f أَحْبَبْتِ
ʔaḥbabti
أَحَبَّتْ
ʔaḥabbat
أَحَبَّتَا
ʔaḥabbatā
أَحْبَبْتُنَّ
ʔaḥbabtunna
أَحْبَبْنَ
ʔaḥbabna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُحِبُّ
ʔuḥibbu
تُحِبُّ
tuḥibbu
يُحِبُّ
yuḥibbu
تُحِبَّانِ
tuḥibbāni
يُحِبَّانِ
yuḥibbāni
نُحِبُّ
nuḥibbu
تُحِبُّونَ
tuḥibbūna
يُحِبُّونَ
yuḥibbūna
f تُحِبِّينَ
tuḥibbīna
تُحِبُّ
tuḥibbu
تُحِبَّانِ
tuḥibbāni
تُحْبِبْنَ
tuḥbibna
يُحْبِبْنَ
yuḥbibna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُحِبَّ
ʔuḥibba
تُحِبَّ
tuḥibba
يُحِبَّ
yuḥibba
تُحِبَّا
tuḥibbā
يُحِبَّا
yuḥibbā
نُحِبَّ
nuḥibba
تُحِبُّوا
tuḥibbū
يُحِبُّوا
yuḥibbū
f تُحِبِّي
tuḥibbī
تُحِبَّ
tuḥibba
تُحِبَّا
tuḥibbā
تُحْبِبْنَ
tuḥbibna
يُحْبِبْنَ
yuḥbibna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُحِبَّ, أُحِبِّ, أُحْبِبْ
ʔuḥibba, ʔuḥibbi, ʔuḥbib
تُحِبَّ, تُحِبِّ, تُحْبِبْ
tuḥibba, tuḥibbi, tuḥbib
يُحِبَّ, يُحِبِّ, يُحْبِبْ
yuḥibba, yuḥibbi, yuḥbib
تُحِبَّا
tuḥibbā
يُحِبَّا
yuḥibbā
نُحِبَّ, نُحِبِّ, نُحْبِبْ
nuḥibba, nuḥibbi, nuḥbib
تُحِبُّوا
tuḥibbū
يُحِبُّوا
yuḥibbū
f تُحِبِّي
tuḥibbī
تُحِبَّ, تُحِبِّ, تُحْبِبْ
tuḥibba, tuḥibbi, tuḥbib
تُحِبَّا
tuḥibbā
تُحْبِبْنَ
tuḥbibna
يُحْبِبْنَ
yuḥbibna
imperative
الْأَمْر
m أَحِبَّ, أَحِبِّ, أَحْبِبْ
ʔaḥibba, ʔaḥibbi, ʔaḥbib
أَحِبَّا
ʔaḥibbā
أَحِبُّوا
ʔaḥibbū
f أَحِبِّي
ʔaḥibbī
أَحْبِبْنَ
ʔaḥbibna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أُحْبِبْتُ
ʔuḥbibtu
أُحْبِبْتَ
ʔuḥbibta
أُحِبَّ
ʔuḥibba
أُحْبِبْتُمَا
ʔuḥbibtumā
أُحِبَّا
ʔuḥibbā
أُحْبِبْنَا
ʔuḥbibnā
أُحْبِبْتُمْ
ʔuḥbibtum
أُحِبُّوا
ʔuḥibbū
f أُحْبِبْتِ
ʔuḥbibti
أُحِبَّتْ
ʔuḥibbat
أُحِبَّتَا
ʔuḥibbatā
أُحْبِبْتُنَّ
ʔuḥbibtunna
أُحْبِبْنَ
ʔuḥbibna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُحَبُّ
ʔuḥabbu
تُحَبُّ
tuḥabbu
يُحَبُّ
yuḥabbu
تُحَبَّانِ
tuḥabbāni
يُحَبَّانِ
yuḥabbāni
نُحَبُّ
nuḥabbu
تُحَبُّونَ
tuḥabbūna
يُحَبُّونَ
yuḥabbūna
f تُحَبِّينَ
tuḥabbīna
تُحَبُّ
tuḥabbu
تُحَبَّانِ
tuḥabbāni
تُحْبَبْنَ
tuḥbabna
يُحْبَبْنَ
yuḥbabna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُحَبَّ
ʔuḥabba
تُحَبَّ
tuḥabba
يُحَبَّ
yuḥabba
تُحَبَّا
tuḥabbā
يُحَبَّا
yuḥabbā
نُحَبَّ
nuḥabba
تُحَبُّوا
tuḥabbū
يُحَبُّوا
yuḥabbū
f تُحَبِّي
tuḥabbī
تُحَبَّ
tuḥabba
تُحَبَّا
tuḥabbā
تُحْبَبْنَ
tuḥbabna
يُحْبَبْنَ
yuḥbabna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُحَبَّ, أُحَبِّ, أُحْبَبْ
ʔuḥabba, ʔuḥabbi, ʔuḥbab
تُحَبَّ, تُحَبِّ, تُحْبَبْ
tuḥabba, tuḥabbi, tuḥbab
يُحَبَّ, يُحَبِّ, يُحْبَبْ
yuḥabba, yuḥabbi, yuḥbab
تُحَبَّا
tuḥabbā
يُحَبَّا
yuḥabbā
نُحَبَّ, نُحَبِّ, نُحْبَبْ
nuḥabba, nuḥabbi, nuḥbab
تُحَبُّوا
tuḥabbū
يُحَبُّوا
yuḥabbū
f تُحَبِّي
tuḥabbī
تُحَبَّ, تُحَبِّ, تُحْبَبْ
tuḥabba, tuḥabbi, tuḥbab
تُحَبَّا
tuḥabbā
تُحْبَبْنَ
tuḥbabna
يُحْبَبْنَ
yuḥbabna
Synonyms

Etymology 1.2

Elative of حَبِيب (ḥabīb, dear).

Pronunciation

  • IPA(key): /ʔa.ħabb/

Adjective

أَحَبّ • (ʔaḥabb)

  1. elative degree of حَبِيب (ḥabīb):
    1. dearer; dearest, favourite
      • 1355 CE, Ibn Battuta, edited by Abd Al-Hādī At-Tāzī, رحلة ابن بطوطة المسماة تحفة النظار في غرائب الأمصار وعجائب الأسفار, volume 4, Academy of the Kingdom of Morocco, published 1997, →ISBN, page 74:
        وكانت الرابعة وهي ربيبة الوزير عبد الله تسكن في دارها. وهي أحبهن إليّ.
        My fourth wife, who was the daughter-in-law of the Wazir ‘Abdallah, used to live in her own house, and she was my favourite amongst them.
        Translated by H. A. R. Gibb
    2. more agreeable; most agreeable
Declension
Declension of adjective أَحَبّ (ʔaḥabb)
singular masculine feminine
basic singular diptote singular invariable
indefinite definite indefinite definite
informal أَحَبّ
ʔaḥabb
الْأَحَبّ
al-ʔaḥabb
حُبّى
ḥubbā
الْحُبّى
al-ḥubbā
nominative أَحَبُّ
ʔaḥabbu
الْأَحَبُّ
al-ʔaḥabbu
حُبّى
ḥubbā
الْحُبّى
al-ḥubbā
accusative أَحَبَّ
ʔaḥabba
الْأَحَبَّ
al-ʔaḥabba
حُبّى
ḥubbā
الْحُبّى
al-ḥubbā
genitive أَحَبَّ
ʔaḥabba
الْأَحَبِّ
al-ʔaḥabbi
حُبّى
ḥubbā
الْحُبّى
al-ḥubbā
dual masculine feminine
indefinite definite indefinite definite
informal أَحَبَّيْن
ʔaḥabbayn
الْأَحَبَّيْن
al-ʔaḥabbayn
حُبَّيَيْن
ḥubbayayn
الْحُبَّيَيْن
al-ḥubbayayn
nominative أَحَبَّانِ
ʔaḥabbāni
الْأَحَبَّانِ
al-ʔaḥabbāni
حُبَّيَانِ
ḥubbayāni
الْحُبَّيَانِ
al-ḥubbayāni
accusative أَحَبَّيْنِ
ʔaḥabbayni
الْأَحَبَّيْنِ
al-ʔaḥabbayni
حُبَّيَيْنِ
ḥubbayayni
الْحُبَّيَيْنِ
al-ḥubbayayni
genitive أَحَبَّيْنِ
ʔaḥabbayni
الْأَحَبَّيْنِ
al-ʔaḥabbayni
حُبَّيَيْنِ
ḥubbayayni
الْحُبَّيَيْنِ
al-ḥubbayayni
plural masculine feminine
sound masculine plural‎;
basic broken plural diptote
sound feminine plural
indefinite definite indefinite definite
informal أَحَبِّين‎; أَحَابّ
ʔaḥabbīn‎; ʔaḥābb
الْأَحَبِّين‎; الْأَحَابّ
al-ʔaḥabbīn‎; al-ʔaḥābb
حُبَّيَات
ḥubbayāt
الْحُبَّيَات
al-ḥubbayāt
nominative أَحَبُّونَ‎; أَحَابُّ
ʔaḥabbūna‎; ʔaḥābbu
الْأَحَبُّونَ‎; الْأَحَابُّ
al-ʔaḥabbūna‎; al-ʔaḥābbu
حُبَّيَاتٌ
ḥubbayātun
الْحُبَّيَاتُ
al-ḥubbayātu
accusative أَحَبِّينَ‎; أَحَابَّ
ʔaḥabbīna‎; ʔaḥābba
الْأَحَبِّينَ‎; الْأَحَابَّ
al-ʔaḥabbīna‎; al-ʔaḥābba
حُبَّيَاتٍ
ḥubbayātin
الْحُبَّيَاتِ
al-ḥubbayāti
genitive أَحَبِّينَ‎; أَحَابَّ
ʔaḥabbīna‎; ʔaḥābba
الْأَحَبِّينَ‎; الْأَحَابِّ
al-ʔaḥabbīna‎; al-ʔaḥābbi
حُبَّيَاتٍ
ḥubbayātin
الْحُبَّيَاتِ
al-ḥubbayāti
References
  • Steingass, Francis Joseph (1884) “أحب”, in The Student's Arabic–English Dictionary[1], London: W.H. Allen
  • Wehr, Hans (1979) “حب”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN

Etymology 1.3

Verb

أحب (form I)

  1. أَحِبُّ (ʔaḥibbu) /ʔa.ħib.bu/: first-person singular non-past active indicative of حَبَّ (ḥabba)
  2. أُحَبُّ (ʔuḥabbu) /ʔu.ħab.bu/: first-person singular non-past passive indicative of حَبَّ (ḥabba) and حُبَّ (ḥubba)
  3. أَحِبَّ (ʔaḥibba) /ʔa.ħib.ba/: first-person singular non-past active subjunctive/jussive of حَبَّ (ḥabba)
  4. أُحَبَّ (ʔuḥabba) /ʔu.ħab.ba/: first-person singular non-past passive subjunctive/jussive of حَبَّ (ḥabba) and حُبَّ (ḥubba)
  5. أَحِبِّ (ʔaḥibbi) /ʔa.ħib.bi/: first-person singular non-past active jussive of حَبَّ (ḥabba)
  6. أُحَبِّ (ʔuḥabbi) /ʔu.ħab.bi/: first-person singular non-past passive jussive of حَبَّ (ḥabba) and حُبَّ (ḥubba)
  7. أَحُبُّ (ʔaḥubbu) /ʔa.ħub.bu/: first-person singular non-past active indicative of حَبَّ (ḥabba)
  8. أَحُبَّ (ʔaḥubba) /ʔa.ħub.ba/: first-person singular non-past active subjunctive/jussive of حَبَّ (ḥabba)
  9. أَحُبِّ (ʔaḥubbi) /ʔa.ħub.bi/: first-person singular non-past active jussive of حَبَّ (ḥabba)
  10. أَحَبُّ (ʔaḥabbu) /ʔa.ħab.bu/: first-person singular non-past active indicative of حَبَّ (ḥabba)
  11. أَحَبَّ (ʔaḥabba) /ʔa.ħab.ba/: first-person singular non-past active subjunctive/jussive of حَبَّ (ḥabba)
  12. أَحَبِّ (ʔaḥabbi) /ʔa.ħab.bi/: first-person singular non-past active jussive of حَبَّ (ḥabba)