استفتى

Arabic

Etymology

Desiderative to form IV أَفْتَى (ʔaftā).

Pronunciation

  • IPA(key): /is.taf.taː/

Verb

اِسْتَفْتَى • (istaftā) X (non-past يَسْتَفْتِي (yastaftī), verbal noun اِسْتِفْتَاء (istiftāʔ))

  1. (Islamic law) to ask for a legal opinion, to request a ruling [with accusative ‘someone’ and فِي () ‘in a matter’]
    • 609–632 CE, Qur'an, 4:176:
      يَسْتَفْتُونَكَ قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ فِي الْكَلَالَةِ ۚ إِنِ امْرُؤٌ هَلَكَ لَيْسَ لَهُ وَلَدٌ وَلَهُ أُخْتٌ فَلَهَا نِصْفُ مَا تَرَكَ ۚ وَهُوَ يَرِثُهَا إِن لَّمْ يَكُن لَّهَا وَلَدٌ ۚ فَإِن كَانَتَا اثْنَتَيْنِ فَلَهُمَا الثُّلُثَانِ مِمَّا تَرَكَ ۚ وَإِن كَانُوا إِخْوَةً رِّجَالًا وَنِسَاءً فَلِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الْأُنثَيَيْنِ ۗ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ أَن تَضِلُّوا ۗ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ
      They request from you a [legal] ruling. Say, " Allah gives you a ruling concerning one having neither descendants nor ascendants [as heirs]." If a man dies, leaving no child but [only] a sister, she will have half of what he left. And he inherits from her if she [dies and] has no child. But if there are two sisters [or more], they will have two-thirds of what he left. If there are both brothers and sisters, the male will have the share of two females. Allah makes clear to you [His law], lest you go astray. And Allah is Knowing of all things.
  2. to request information from, to consult [with accusative ‘someone’ and فِي () ‘about something’]

Conjugation

Conjugation of اِسْتَفْتَى (X, final-weak, full passive, verbal noun اِسْتِفْتَاء)
verbal noun
الْمَصْدَر
اِسْتِفْتَاء
istiftāʔ
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُسْتَفْتٍ
mustaftin
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُسْتَفْتًى
mustaftan
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m اِسْتَفْتَيْتُ
istaftaytu
اِسْتَفْتَيْتَ
istaftayta
اِسْتَفْتَى
istaftā
اِسْتَفْتَيْتُمَا
istaftaytumā
اِسْتَفْتَيَا
istaftayā
اِسْتَفْتَيْنَا
istaftaynā
اِسْتَفْتَيْتُمْ
istaftaytum
اِسْتَفْتَوْا
istaftaw
f اِسْتَفْتَيْتِ
istaftayti
اِسْتَفْتَتْ
istaftat
اِسْتَفْتَتَا
istaftatā
اِسْتَفْتَيْتُنَّ
istaftaytunna
اِسْتَفْتَيْنَ
istaftayna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَسْتَفْتِي
ʔastaftī
تَسْتَفْتِي
tastaftī
يَسْتَفْتِي
yastaftī
تَسْتَفْتِيَانِ
tastaftiyāni
يَسْتَفْتِيَانِ
yastaftiyāni
نَسْتَفْتِي
nastaftī
تَسْتَفْتُونَ
tastaftūna
يَسْتَفْتُونَ
yastaftūna
f تَسْتَفْتِينَ
tastaftīna
تَسْتَفْتِي
tastaftī
تَسْتَفْتِيَانِ
tastaftiyāni
تَسْتَفْتِينَ
tastaftīna
يَسْتَفْتِينَ
yastaftīna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَسْتَفْتِيَ
ʔastaftiya
تَسْتَفْتِيَ
tastaftiya
يَسْتَفْتِيَ
yastaftiya
تَسْتَفْتِيَا
tastaftiyā
يَسْتَفْتِيَا
yastaftiyā
نَسْتَفْتِيَ
nastaftiya
تَسْتَفْتُوا
tastaftū
يَسْتَفْتُوا
yastaftū
f تَسْتَفْتِي
tastaftī
تَسْتَفْتِيَ
tastaftiya
تَسْتَفْتِيَا
tastaftiyā
تَسْتَفْتِينَ
tastaftīna
يَسْتَفْتِينَ
yastaftīna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَسْتَفْتِ
ʔastafti
تَسْتَفْتِ
tastafti
يَسْتَفْتِ
yastafti
تَسْتَفْتِيَا
tastaftiyā
يَسْتَفْتِيَا
yastaftiyā
نَسْتَفْتِ
nastafti
تَسْتَفْتُوا
tastaftū
يَسْتَفْتُوا
yastaftū
f تَسْتَفْتِي
tastaftī
تَسْتَفْتِ
tastafti
تَسْتَفْتِيَا
tastaftiyā
تَسْتَفْتِينَ
tastaftīna
يَسْتَفْتِينَ
yastaftīna
imperative
الْأَمْر
m اِسْتَفْتِ
istafti
اِسْتَفْتِيَا
istaftiyā
اِسْتَفْتُوا
istaftū
f اِسْتَفْتِي
istaftī
اِسْتَفْتِينَ
istaftīna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m اُسْتُفْتِيتُ
ustuftītu
اُسْتُفْتِيتَ
ustuftīta
اُسْتُفْتِيَ
ustuftiya
اُسْتُفْتِيتُمَا
ustuftītumā
اُسْتُفْتِيَا
ustuftiyā
اُسْتُفْتِينَا
ustuftīnā
اُسْتُفْتِيتُمْ
ustuftītum
اُسْتُفْتُوا
ustuftū
f اُسْتُفْتِيتِ
ustuftīti
اُسْتُفْتِيَتْ
ustuftiyat
اُسْتُفْتِيَتَا
ustuftiyatā
اُسْتُفْتِيتُنَّ
ustuftītunna
اُسْتُفْتِينَ
ustuftīna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُسْتَفْتَى
ʔustaftā
تُسْتَفْتَى
tustaftā
يُسْتَفْتَى
yustaftā
تُسْتَفْتَيَانِ
tustaftayāni
يُسْتَفْتَيَانِ
yustaftayāni
نُسْتَفْتَى
nustaftā
تُسْتَفْتَوْنَ
tustaftawna
يُسْتَفْتَوْنَ
yustaftawna
f تُسْتَفْتَيْنَ
tustaftayna
تُسْتَفْتَى
tustaftā
تُسْتَفْتَيَانِ
tustaftayāni
تُسْتَفْتَيْنَ
tustaftayna
يُسْتَفْتَيْنَ
yustaftayna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُسْتَفْتَى
ʔustaftā
تُسْتَفْتَى
tustaftā
يُسْتَفْتَى
yustaftā
تُسْتَفْتَيَا
tustaftayā
يُسْتَفْتَيَا
yustaftayā
نُسْتَفْتَى
nustaftā
تُسْتَفْتَوْا
tustaftaw
يُسْتَفْتَوْا
yustaftaw
f تُسْتَفْتَيْ
tustaftay
تُسْتَفْتَى
tustaftā
تُسْتَفْتَيَا
tustaftayā
تُسْتَفْتَيْنَ
tustaftayna
يُسْتَفْتَيْنَ
yustaftayna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُسْتَفْتَ
ʔustafta
تُسْتَفْتَ
tustafta
يُسْتَفْتَ
yustafta
تُسْتَفْتَيَا
tustaftayā
يُسْتَفْتَيَا
yustaftayā
نُسْتَفْتَ
nustafta
تُسْتَفْتَوْا
tustaftaw
يُسْتَفْتَوْا
yustaftaw
f تُسْتَفْتَيْ
tustaftay
تُسْتَفْتَ
tustafta
تُسْتَفْتَيَا
tustaftayā
تُسْتَفْتَيْنَ
tustaftayna
يُسْتَفْتَيْنَ
yustaftayna

References

  • Freytag, Georg (1830–1837) “استفتى”, in Lexicon arabico-latinum praesertim ex Djeuharii Firuzabadiique et aliorum Arabum operibus adhibitis Golii quoque et aliorum libris confectum[1] (in Latin), Halle: C. A. Schwetschke
  • Baalbaki, Rohi (1995) “استفتى”, in Al-Mawrid: A Modern Arabic-English Dictionary, 7th edition, Beirut: Dar El-Ilm Lilmalayin, →ISBN
  • Баранов, Х. К. (2011) “استفتى”, in Большой арабско-русский словарь (Bolʹšoj arabsko-russkij slovarʹ), 11th edition, Москва: Живой язык, →ISBN
  • Lane, Edward William (1863-1893) “استفتى”, in Arabic-English Lexicon, London: Williams & Norgate.
  • Wehr, Hans (1960) “استفتى”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 3rd edition, Ithaca, NY: Otto Harrassowitz