اعترض

Arabic

Root
ع ر ض (ʕ r ḍ)
16 terms

Verb

اِعْتَرَضَ • (iʕtaraḍa) VIII (non-past يَعْتَرِضُ (yaʕtariḍu), verbal noun اِعْتِرَاض (iʕtirāḍ))

  1. (transitive) to block, to obstruct, to get in the way of [with accusative or لِ (li) ‘someone/something’]
    اِعْتَرَضَ شَيْءٌ مَجْرَى الْمَاءِ
    iʕtaraḍa šayʔun majrā l-māʔi
    (please add an English translation of this usage example)
  2. (transitive) to obstruct, to hinder, to impede [with لِ (li) ‘someone’]
  3. (transitive) to happen to, to befall (someone)
  4. (intransitive) to resist, to oppose [with accusative or عَلَى (ʕalā) ‘someone/something’]
  5. (intransitive) to protest [with accusative or عَلَى (ʕalā) ‘against someone/something’]
  6. (intransitive) to object to, to veto [with accusative or عَلَى (ʕalā) ‘something’]
  7. (transitive) to present oneself to (someone)
  8. (transitive) to insert parenthetically (a clause, etc.)
  9. (transitive) to fade in (a move sequence, etc.)
  10. (transitive) to interrupt (a conversation)

Conjugation

Conjugation of اِعْتَرَضَ (VIII, sound, full passive (?), verbal noun اِعْتِرَاض)
verbal noun
الْمَصْدَر
اِعْتِرَاض
iʕtirāḍ
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُعْتَرِض
muʕtariḍ
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُعْتَرَض
muʕtaraḍ
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m اِعْتَرَضْتُ
iʕtaraḍtu
اِعْتَرَضْتَ
iʕtaraḍta
اِعْتَرَضَ
iʕtaraḍa
اِعْتَرَضْتُمَا
iʕtaraḍtumā
اِعْتَرَضَا
iʕtaraḍā
اِعْتَرَضْنَا
iʕtaraḍnā
اِعْتَرَضْتُمْ
iʕtaraḍtum
اِعْتَرَضُوا
iʕtaraḍū
f اِعْتَرَضْتِ
iʕtaraḍti
اِعْتَرَضَتْ
iʕtaraḍat
اِعْتَرَضَتَا
iʕtaraḍatā
اِعْتَرَضْتُنَّ
iʕtaraḍtunna
اِعْتَرَضْنَ
iʕtaraḍna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَعْتَرِضُ
ʔaʕtariḍu
تَعْتَرِضُ
taʕtariḍu
يَعْتَرِضُ
yaʕtariḍu
تَعْتَرِضَانِ
taʕtariḍāni
يَعْتَرِضَانِ
yaʕtariḍāni
نَعْتَرِضُ
naʕtariḍu
تَعْتَرِضُونَ
taʕtariḍūna
يَعْتَرِضُونَ
yaʕtariḍūna
f تَعْتَرِضِينَ
taʕtariḍīna
تَعْتَرِضُ
taʕtariḍu
تَعْتَرِضَانِ
taʕtariḍāni
تَعْتَرِضْنَ
taʕtariḍna
يَعْتَرِضْنَ
yaʕtariḍna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَعْتَرِضَ
ʔaʕtariḍa
تَعْتَرِضَ
taʕtariḍa
يَعْتَرِضَ
yaʕtariḍa
تَعْتَرِضَا
taʕtariḍā
يَعْتَرِضَا
yaʕtariḍā
نَعْتَرِضَ
naʕtariḍa
تَعْتَرِضُوا
taʕtariḍū
يَعْتَرِضُوا
yaʕtariḍū
f تَعْتَرِضِي
taʕtariḍī
تَعْتَرِضَ
taʕtariḍa
تَعْتَرِضَا
taʕtariḍā
تَعْتَرِضْنَ
taʕtariḍna
يَعْتَرِضْنَ
yaʕtariḍna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَعْتَرِضْ
ʔaʕtariḍ
تَعْتَرِضْ
taʕtariḍ
يَعْتَرِضْ
yaʕtariḍ
تَعْتَرِضَا
taʕtariḍā
يَعْتَرِضَا
yaʕtariḍā
نَعْتَرِضْ
naʕtariḍ
تَعْتَرِضُوا
taʕtariḍū
يَعْتَرِضُوا
yaʕtariḍū
f تَعْتَرِضِي
taʕtariḍī
تَعْتَرِضْ
taʕtariḍ
تَعْتَرِضَا
taʕtariḍā
تَعْتَرِضْنَ
taʕtariḍna
يَعْتَرِضْنَ
yaʕtariḍna
imperative
الْأَمْر
m اِعْتَرِضْ
iʕtariḍ
اِعْتَرِضَا
iʕtariḍā
اِعْتَرِضُوا
iʕtariḍū
f اِعْتَرِضِي
iʕtariḍī
اِعْتَرِضْنَ
iʕtariḍna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m اُعْتُرِضْتُ
uʕturiḍtu
اُعْتُرِضْتَ
uʕturiḍta
اُعْتُرِضَ
uʕturiḍa
اُعْتُرِضْتُمَا
uʕturiḍtumā
اُعْتُرِضَا
uʕturiḍā
اُعْتُرِضْنَا
uʕturiḍnā
اُعْتُرِضْتُمْ
uʕturiḍtum
اُعْتُرِضُوا
uʕturiḍū
f اُعْتُرِضْتِ
uʕturiḍti
اُعْتُرِضَتْ
uʕturiḍat
اُعْتُرِضَتَا
uʕturiḍatā
اُعْتُرِضْتُنَّ
uʕturiḍtunna
اُعْتُرِضْنَ
uʕturiḍna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُعْتَرَضُ
ʔuʕtaraḍu
تُعْتَرَضُ
tuʕtaraḍu
يُعْتَرَضُ
yuʕtaraḍu
تُعْتَرَضَانِ
tuʕtaraḍāni
يُعْتَرَضَانِ
yuʕtaraḍāni
نُعْتَرَضُ
nuʕtaraḍu
تُعْتَرَضُونَ
tuʕtaraḍūna
يُعْتَرَضُونَ
yuʕtaraḍūna
f تُعْتَرَضِينَ
tuʕtaraḍīna
تُعْتَرَضُ
tuʕtaraḍu
تُعْتَرَضَانِ
tuʕtaraḍāni
تُعْتَرَضْنَ
tuʕtaraḍna
يُعْتَرَضْنَ
yuʕtaraḍna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُعْتَرَضَ
ʔuʕtaraḍa
تُعْتَرَضَ
tuʕtaraḍa
يُعْتَرَضَ
yuʕtaraḍa
تُعْتَرَضَا
tuʕtaraḍā
يُعْتَرَضَا
yuʕtaraḍā
نُعْتَرَضَ
nuʕtaraḍa
تُعْتَرَضُوا
tuʕtaraḍū
يُعْتَرَضُوا
yuʕtaraḍū
f تُعْتَرَضِي
tuʕtaraḍī
تُعْتَرَضَ
tuʕtaraḍa
تُعْتَرَضَا
tuʕtaraḍā
تُعْتَرَضْنَ
tuʕtaraḍna
يُعْتَرَضْنَ
yuʕtaraḍna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُعْتَرَضْ
ʔuʕtaraḍ
تُعْتَرَضْ
tuʕtaraḍ
يُعْتَرَضْ
yuʕtaraḍ
تُعْتَرَضَا
tuʕtaraḍā
يُعْتَرَضَا
yuʕtaraḍā
نُعْتَرَضْ
nuʕtaraḍ
تُعْتَرَضُوا
tuʕtaraḍū
يُعْتَرَضُوا
yuʕtaraḍū
f تُعْتَرَضِي
tuʕtaraḍī
تُعْتَرَضْ
tuʕtaraḍ
تُعْتَرَضَا
tuʕtaraḍā
تُعْتَرَضْنَ
tuʕtaraḍna
يُعْتَرَضْنَ
yuʕtaraḍna

Derived terms

South Levantine Arabic

Root
ع ر ض
5 terms

Etymology

From Arabic اِعْتَرَضَ (iʕtaraḍa).

Pronunciation

  • IPA(key): /iʕ.ta.radˤ/, [ɪʕˈtˤɑ.rˤɑdˤ]
  • Audio (al-Lidd):(file)

Verb

اعترض • (iʕtaraḍ) VIII (present بعترض (biʕtreḍ))

  1. to oppose

Conjugation

Conjugation of اعترض
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m اعترضت (iʕtaraḍt) اعترضت (iʕtaraḍt) اعترض (iʕtaraḍ) اعترضنا (iʕtaraḍna) اعترضتو (iʕtaraḍtu) اعترضو (iʕtaraḍu)
f اعترضتي (iʕtaraḍti) اعترضت (iʕtarḍat)
present m بعترض (baʕtreḍ) بتعترض (btiʕtreḍ) بعترض (biʕtreḍ) منعترض (mniʕtreḍ) بتعترضو (btiʕtirḍu) بعترضو (biʕtirḍu)
f بتعترضي (btiʕtirḍi) بتعترض (btiʕtreḍ)
subjunctive m اعترض (aʕtreḍ) تعترض (tiʕtreḍ) يعترض (yiʕtreḍ) نعترض (niʕtreḍ) تعترضو (tiʕtirḍu) يعترضو (yiʕtirḍu)
f تعترضي (tiʕtirḍi) تعترض (tiʕtreḍ)
imperative m اعترض (iʕtriḍ) اعترضو (iʕtirḍu)
f اعترضي (iʕtirḍi)