ایت
Azerbaijani
Noun
ایت
- Arabic spelling of it
Khalaj
Noun
ایت (ît) (definite accusative ایتی, plural ایتلَر)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ایت | ایتلَر |
| genitive | ایتۆݧ | ایتلَریݧ |
| dative | ایتکه | ایتلَرکه |
| definite accusative | ایتۆ | ایتلَری |
| locative | ایتچه | ایتلَرچه |
| ablative | ایتده | ایتلَرده |
| instrumental | ایتله | ایتلَرله |
| equative | ایتوارا | ایتلَروارا |
Ottoman Turkish
Alternative forms
- ات (it)
Etymology
Inherited from Proto-Turkic *it (“dog”); cognate with Old Turkic 𐰃𐱃 (ït), Azerbaijani it, Bashkir эт (et), Chuvash йытӑ (jyt̬ă), Kazakh ит (it), Kyrgyz ит (it), Turkmen it, Uyghur ئىت (it), Uzbek it and Yakut ыт (ıt).
Noun
ایت • (it)
- dog, a mammal of the family Canidae, especially the domesticated species Canis familiaris
- (figuratively) dog, a vile, coward, worthless, or otherwise morally reprehensible person
- Synonym: كوپك (köpek)
Derived terms
- ایت اللو (it elli, “knock-kneed”)
- ایت اوزومی (it üzümü, “nightshade”)
- ایت باشی (it başı, “a plant of the solanum family”)
- ایت بالغی (it balığı, “dogfish”)
- ایت بورنی (it burnu, “hip of the wild rose”)
- ایت خیاری (it hıyarı, “squirting cucumber”)
- ایت درنكی (it derneği, “riotous gathering”)
- ایت دیرسكی (it dirseği, “kind of blind boil or sty”)
- ایت منكشهسی (it menekşesi, “heath violet”)
- ایت نشانی (it nişanı, “ergot under the fetlock”)
- ایتلك (itlik, “quality or acts of a dog”)
Descendants
Further reading
- Çağbayır, Yaşar (2007) “it”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 2261
- Hindoglu, Artin (1838) “ایت”, in Hazine-i lûgat ou dictionnaire abrégé turc-français[1], Vienna: F. Beck, page 91b
- Kélékian, Diran (1911) “ایت”, in Dictionnaire turc-français[2] (in French), Constantinople: Mihran, page 211
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Canis”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[3], Vienna, column 142
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “ات”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[4], Vienna, column 36
- Nişanyan, Sevan (2002–) “it”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890) “ایت”, in A Turkish and English Lexicon[5], Constantinople: A. H. Boyajian, page 287
- Zenker, Julius Theodor (1866) “ایت”, in Türkisch-arabisch-persisches Handwörterbuch, volume 1 (overall work in German and French), Leipzig: Wilhelm Engelmann, page 141
Urdu
Etymology
Learned borrowing from Sanskrit अयुत (ayúta).
Pronunciation
- (Standard Urdu) IPA(key): /ə.jʊt̪/
Adjective
اَیُت • (ayut) (Hindi spelling अयुत) (rare)
Noun
اَیُت • (ayut) m (Hindi spelling अयुत) (rare)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| direct | اَیُت (ayut) | اَیُت (ayut) |
| oblique | اَیُت (ayut) | اَیُتوں (ayutõ) |
| vocative | اَیُت (ayut) | اَیُتو (ayuto) |
References
- Platts, John T. (1884) “ayut”, in A dictionary of Urdu, classical Hindi, and English, London: W. H. Allen & Co.