باغچه
Khalaj
Noun
باغچه (bâğçə) (definite accusative باغچهنی, plural باغچهلَر)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | باغچه | باغچهلَر |
| genitive | باغچهݧ | باغچهلَریݧ |
| dative | باغچهکه | باغچهلَرکه |
| definite accusative | باغچهݧ | باغچهلَری |
| locative | باغچهچه | باغچهلَرچه |
| ablative | باغچهده | باغچهلَرده |
| instrumental | باغچهله | باغچهلَرله |
| equative | باغچهوارا | باغچهلَروارا |
Ottoman Turkish
Alternative forms
- باهجه (bâhce)
Etymology
Borrowed from Persian باغچه (bâġče), diminutive of باغ (bâġ, “garden”).
Noun
باغچه • (bağçe) (definite accusative باغچهیی (bağçeyi), plural باغچهلر (bağçeler))
- garden, an outdoor area where plants are grown for ornamental purposes
Usage notes
- By late Ottoman times, commonly pronounced like modern Turkish bahçe.
Derived terms
- باغچه قپوسی (bağçe kapusu, “one of the ancient gates of Istanbul”)
- باغچه كوی (bağçe köy, “Bahçeköy, a village in Sarıyer district”)
- باغچهجق (bağçecik, “small garden”)
- باغچهلق (bağçelik, “place full of gardens”)
- باغچهلی (bağçeli, “furnished with a garden”)
- باغچوان (bağçıvan, “gardener”)
- خاص باغچه (has bağçe, “imperial gardens”)
Descendants
- Turkish: bahçe
- → Bulgarian: бахча́ (bahčá)
- → Crimean Tatar: bağça
- → Greek: μπαξές (baxés), μπαχτσές (bachtsés)
- → Laz: ბახჩა (baxça)
- → Macedonian: ба́вча (bávča)
- → Romanian: bascea
- → Russian: бахча́ (baxčá)
- → Serbo-Croatian:
Proper noun
باغچه • (bağçe)
Descendants
- Turkish: Bahçe
Further reading
click to expand
- Barbier de Meynard, Charles (1881) “باغچه”, in Dictionnaire turc-français, volume I, Paris: E. Leroux, page 269
- Çağbayır, Yaşar (2007) “bahçe”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 438
- Kélékian, Diran (1911) “باغچه”, in Dictionnaire turc-français[1] (in French), Constantinople: Mihran, page 242
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Hortus”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[2], Vienna, column 708
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “باغچه”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[3], Vienna, column 671
- Nişanyan, Sevan (2002–) “bahçe”, in Nişanyan Sözlük
- Nişanyan, Sevan (2010–) “Bahçe”, in Nişanyan Yeradları: Türkiye ve Çevre Ülkeler Yerleşim Birimleri Envanteri [Index Anatolicus: An inventory of place names of Turkey and surrounding countries] (in Turkish)
- Redhouse, James W. (1890) “باغچه”, in A Turkish and English Lexicon[4], Constantinople: A. H. Boyajian, page 329
- Sezen, Tahir (2017) “Bahçe”, in Osmanlı Yer Adları [Ottoman Place Names][5], 2nd edition, Ankara: T.C. Başbakanlık Devlet Arşivleri Genel Müdürlüğü, page 80
Persian
Etymology
From باغ (bâġ, “garden”) + ـچه (če).
Pronunciation
- (Classical Persian) IPA(key): /baːɣˈt͡ʃa/
- (Dari, formal) IPA(key): [bɑːɣ.t͡ʃʰä]
- (Iran, formal) IPA(key): [bɒːx.t͡ʃʰe]
- (Tajik, formal) IPA(key): [bɔʁ.t͡ʃʰä]
| Readings | |
|---|---|
| Classical reading? | bāġča |
| Dari reading? | bāġča |
| Iranian reading? | bâġče |
| Tajik reading? | boġča |
Noun
| Dari | باغچه |
|---|---|
| Iranian Persian | |
| Tajik | боғча |
باغچه • (bâġče) (plural باغچهها)
Descendants
- → Assamese: বাগিচা (bagisa)
- → Azerbaijani: bağça / باغچه
- → Bashkir: баҡса (baqsa)
- → Bengali: বাগিচা (bagica)
- → Chuvash: пахча (pahča)
- → Eastern Mari: пакча (pakča)
- → Georgian: ბაღჩა (baɣča)
- → Hindustani:
- → Kalmyk: багц (bagts)
- → Kazakh: бақша (baqşa)
- → Khalaj: bâğçə
- → Kyrgyz: бакча (bakca)
- → Middle Armenian: բաղչայ (baġčʻay), բաղչա (baġčʻa), բաղչէ (baġčʻē), բաղջէ (baġǰē), պաղչայ (paġčʻay)
- Armenian: բաղչա (baġčʻa)
- → Nogai: бакша (bakşa)
- → Ottoman Turkish: باغچه (bâğçe)
- → Punjabi:
- → Tatar: бакча (baqça)
- → Turkmen: bakca
- → Udmurt: бакча (bakća)
- → Uzbek: bоgʻcha
- → Dhivehi: ބަގީޗާ (bagīcā)