بلاء

Arabic

Root
ب ل و (b l w)
11 terms

Etymology

Verbal noun of بَلَا (balā).

Pronunciation

  • IPA(key): /ba.laːʔ/
  • Rhymes: -aːʔ

Noun

بَلَاء • (balāʔm

  1. verbal noun of بَلَا (balā, to test, to try; to plague)
  2. affliction, plague, scourge, bane
    Synonyms: see Thesaurus:مصيبة

Declension

Declension of noun بَلَاء (balāʔ)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal بَلَاء
balāʔ
الْبَلَاء
al-balāʔ
بَلَاء
balāʔ
nominative بَلَاءٌ
balāʔun
الْبَلَاءُ
al-balāʔu
بَلَاءُ
balāʔu
accusative بَلَاءً
balāʔan
الْبَلَاءَ
al-balāʔa
بَلَاءَ
balāʔa
genitive بَلَاءٍ
balāʔin
الْبَلَاءِ
al-balāʔi
بَلَاءِ
balāʔi

Descendants

  • Adyghe: бэлахь (bɛlaḥ)
  • Albanian: bela
  • Armenian: բալա (bala), պելա (pela)
  • Azerbaijani: bəla
  • Bashkir: бәлә (bələ)
  • Georgian: ბალა (bala)
  • Persian: بلا (balâ)
  • Kazakh: бәле (bäle)
  • Khalaj: bəlâ
  • Kurdish:
    Central Kurdish: بەڵا (bella)
    Northern Kurdish: bela
  • Malay: bala
  • Swahili: balaa
  • Ottoman Turkish: بلا (belâ)
  • Spanish: embeleco
  • Turkmen: bela
  • Uyghur: بالا (bala)
  • Uzbek: balo

Noun

بِلَاء • (bilāʔm

  1. (obsolete) verbal noun of بَالَى (bālā) (form III)
    • a. 965 CE, Al-Mutanabbi, بِنا مِنكَ فَوقَ الرَملِ ما بِكَ في الرَملِ:
      أَقَلُّ بِلَاءً بِٱلرَّزَايَا مِنَ الْقَنَا
      وَأَقْدَمُ بَيْنَ الْجَحْفَلَيْنِ مِنَ النَّبْلِ
      ʔaqallu bilāʔan bi-r-razāyā mina l-qanā
      wa-ʔaqdamu bayna l-jaḥfalayni mina n-nabli
      (please add an English translation of this quotation)

Declension

Declension of noun بِلَاء (bilāʔ)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal بِلَاء
bilāʔ
الْبِلَاء
al-bilāʔ
بِلَاء
bilāʔ
nominative بِلَاءٌ
bilāʔun
الْبِلَاءُ
al-bilāʔu
بِلَاءُ
bilāʔu
accusative بِلَاءً
bilāʔan
الْبِلَاءَ
al-bilāʔa
بِلَاءَ
bilāʔa
genitive بِلَاءٍ
bilāʔin
الْبِلَاءِ
al-bilāʔi
بِلَاءِ
bilāʔi