تأت
Arabic
| Root |
|---|
| ء ت ي (ʔ t y) |
| 13 terms |
Etymology 1
Noun
تَأَتٍّ • (taʔattin) m
- verbal noun of تَأَتَّى (taʔattā) (form I)
Declension
| singular | singular triptote in ـٍ (-in) | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | تَأَتِّي taʔattī |
التَّأَتِّي at-taʔattī |
تَأَتِّي taʔattī |
| nominative | تَأَتٍّ taʔattin |
التَّأَتِّي at-taʔattī |
تَأَتِّي taʔattī |
| accusative | تَأَتِّيًا taʔattiyan |
التَّأَتِّيَ at-taʔattiya |
تَأَتِّيَ taʔattiya |
| genitive | تَأَتٍّ taʔattin |
التَّأَتِّي at-taʔattī |
تَأَتِّي taʔattī |
Etymology 2
Verb
تَأْتِ • (taʔti) (form I) /taʔ.ti/
- inflection of أَتَى (ʔatā):
- second-person masculine singular non-past active jussive
- third-person feminine singular non-past active jussive