تأشيرة

Arabic

Etymology

Instance noun derived from the verbal noun تَأْشِير (taʔšīr) of the verb أَشَّرَ (ʔaššara, to indicate, record).

Noun

تَأْشِيرَة • (taʔšīraf (plural تَأْشِيرَات (taʔšīrāt))

  1. visa

Declension

Declension of noun تَأْشِيرَة (taʔšīra)
singular singular triptote in ـَة (-a)
indefinite definite construct
informal تَأْشِيرَة
taʔšīra
التَّأْشِيرَة
at-taʔšīra
تَأْشِيرَة
taʔšīrat
nominative تَأْشِيرَةٌ
taʔšīratun
التَّأْشِيرَةُ
at-taʔšīratu
تَأْشِيرَةُ
taʔšīratu
accusative تَأْشِيرَةً
taʔšīratan
التَّأْشِيرَةَ
at-taʔšīrata
تَأْشِيرَةَ
taʔšīrata
genitive تَأْشِيرَةٍ
taʔšīratin
التَّأْشِيرَةِ
at-taʔšīrati
تَأْشِيرَةِ
taʔšīrati
dual indefinite definite construct
informal تَأْشِيرَتَيْن
taʔšīratayn
التَّأْشِيرَتَيْن
at-taʔšīratayn
تَأْشِيرَتَيْ
taʔšīratay
nominative تَأْشِيرَتَانِ
taʔšīratāni
التَّأْشِيرَتَانِ
at-taʔšīratāni
تَأْشِيرَتَا
taʔšīratā
accusative تَأْشِيرَتَيْنِ
taʔšīratayni
التَّأْشِيرَتَيْنِ
at-taʔšīratayni
تَأْشِيرَتَيْ
taʔšīratay
genitive تَأْشِيرَتَيْنِ
taʔšīratayni
التَّأْشِيرَتَيْنِ
at-taʔšīratayni
تَأْشِيرَتَيْ
taʔšīratay
plural sound feminine plural
indefinite definite construct
informal تَأْشِيرَات
taʔšīrāt
التَّأْشِيرَات
at-taʔšīrāt
تَأْشِيرَات
taʔšīrāt
nominative تَأْشِيرَاتٌ
taʔšīrātun
التَّأْشِيرَاتُ
at-taʔšīrātu
تَأْشِيرَاتُ
taʔšīrātu
accusative تَأْشِيرَاتٍ
taʔšīrātin
التَّأْشِيرَاتِ
at-taʔšīrāti
تَأْشِيرَاتِ
taʔšīrāti
genitive تَأْشِيرَاتٍ
taʔšīrātin
التَّأْشِيرَاتِ
at-taʔšīrāti
تَأْشِيرَاتِ
taʔšīrāti

References

  • Wehr, Hans (1979) “تأشيرة”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN