تكبر

See also: تکبر and تكثر

Arabic

Root
ك ب ر (k b r)
12 terms

Etymology 1

Pronunciation

  • IPA(key): /ta.kab.ba.ra/

Verb

تَكَبَّرَ • (takabbara) V (non-past يَتَكَبَّرُ (yatakabbaru), verbal noun تَكَبُّر (takabbur))

  1. to be arrogant
    • 609–632 CE, Qur'an, 7:13:
      قَالَ فَٱهْبِطْ مِنْهَا فَمَا يَكُونُ لَكَ أَنْ تَتَكَبَّرَ فِيهَا فَٱخْرُجْ إِنَّكَ مِنَ ٱلصَّاغِرِينَ
      qāla fahbiṭ minhā famā yakūnu laka ʔan tatakabbara fīhā faḵruj ʔinnaka mina ṣ-ṣāḡirīna
      (please add an English translation of this quotation)
Conjugation
Conjugation of تَكَبَّرَ (V, sound, impersonal passive, verbal noun تَكَبُّر)
verbal noun
الْمَصْدَر
تَكَبُّر
takabbur
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُتَكَبِّر
mutakabbir
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُتَكَبَّر
mutakabbar
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m تَكَبَّرْتُ
takabbartu
تَكَبَّرْتَ
takabbarta
تَكَبَّرَ
takabbara
تَكَبَّرْتُمَا
takabbartumā
تَكَبَّرَا
takabbarā
تَكَبَّرْنَا
takabbarnā
تَكَبَّرْتُمْ
takabbartum
تَكَبَّرُوا
takabbarū
f تَكَبَّرْتِ
takabbarti
تَكَبَّرَتْ
takabbarat
تَكَبَّرَتَا
takabbaratā
تَكَبَّرْتُنَّ
takabbartunna
تَكَبَّرْنَ
takabbarna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَتَكَبَّرُ
ʔatakabbaru
تَتَكَبَّرُ
tatakabbaru
يَتَكَبَّرُ
yatakabbaru
تَتَكَبَّرَانِ
tatakabbarāni
يَتَكَبَّرَانِ
yatakabbarāni
نَتَكَبَّرُ
natakabbaru
تَتَكَبَّرُونَ
tatakabbarūna
يَتَكَبَّرُونَ
yatakabbarūna
f تَتَكَبَّرِينَ
tatakabbarīna
تَتَكَبَّرُ
tatakabbaru
تَتَكَبَّرَانِ
tatakabbarāni
تَتَكَبَّرْنَ
tatakabbarna
يَتَكَبَّرْنَ
yatakabbarna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَتَكَبَّرَ
ʔatakabbara
تَتَكَبَّرَ
tatakabbara
يَتَكَبَّرَ
yatakabbara
تَتَكَبَّرَا
tatakabbarā
يَتَكَبَّرَا
yatakabbarā
نَتَكَبَّرَ
natakabbara
تَتَكَبَّرُوا
tatakabbarū
يَتَكَبَّرُوا
yatakabbarū
f تَتَكَبَّرِي
tatakabbarī
تَتَكَبَّرَ
tatakabbara
تَتَكَبَّرَا
tatakabbarā
تَتَكَبَّرْنَ
tatakabbarna
يَتَكَبَّرْنَ
yatakabbarna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَتَكَبَّرْ
ʔatakabbar
تَتَكَبَّرْ
tatakabbar
يَتَكَبَّرْ
yatakabbar
تَتَكَبَّرَا
tatakabbarā
يَتَكَبَّرَا
yatakabbarā
نَتَكَبَّرْ
natakabbar
تَتَكَبَّرُوا
tatakabbarū
يَتَكَبَّرُوا
yatakabbarū
f تَتَكَبَّرِي
tatakabbarī
تَتَكَبَّرْ
tatakabbar
تَتَكَبَّرَا
tatakabbarā
تَتَكَبَّرْنَ
tatakabbarna
يَتَكَبَّرْنَ
yatakabbarna
imperative
الْأَمْر
m تَكَبَّرْ
takabbar
تَكَبَّرَا
takabbarā
تَكَبَّرُوا
takabbarū
f تَكَبَّرِي
takabbarī
تَكَبَّرْنَ
takabbarna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m تُكُبِّرَ
tukubbira
f
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m يُتَكَبَّرُ
yutakabbaru
f
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m يُتَكَبَّرَ
yutakabbara
f
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m يُتَكَبَّرْ
yutakabbar
f
Antonyms

Etymology 2

Verbal noun of تَكَبَّرَ (takabbara).

Pronunciation

  • IPA(key): /ta.kab.bur/

Noun

تَكَبُّر • (takabburm

  1. verbal noun of تَكَبَّرَ (takabbara) (form V):
    Antonym: تَوَاضُع (tawāḍuʕ)
  2. arrogance, pride, vanity, hauteur, haughtiness
    Synonyms: see Thesaurus:كبرياء
Declension
Declension of noun تَكَبُّر (takabbur)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal تَكَبُّر
takabbur
التَّكَبُّر
at-takabbur
تَكَبُّر
takabbur
nominative تَكَبُّرٌ
takabburun
التَّكَبُّرُ
at-takabburu
تَكَبُّرُ
takabburu
accusative تَكَبُّرًا
takabburan
التَّكَبُّرَ
at-takabbura
تَكَبُّرَ
takabbura
genitive تَكَبُّرٍ
takabburin
التَّكَبُّرِ
at-takabburi
تَكَبُّرِ
takabburi
Descendants
  • Azerbaijani: təkəbbür
  • Bashkir: тәкәббер (təkəbber)
  • Kazakh: тәкаппар (täkappar)
  • Malay: takabur
    • Indonesian: takabur
  • Ottoman Turkish: تكبر (tekebbür)
  • Persian: تکبر
  • Uyghur: تەكەببۇر (tekebbur)
  • Uzbek: takabbur

Etymology 3

Verb

تكبر (form I)

  1. تَكْبُرُ (takburu) /tak.bu.ru/: inflection of كَبُرَ (kabura) and كَبَرَ (kabara):
    1. second-person masculine singular non-past active indicative
    2. third-person feminine singular non-past active indicative
  2. تَكْبُرَ (takbura) /tak.bu.ra/: inflection of كَبُرَ (kabura) and كَبَرَ (kabara):
    1. second-person masculine singular non-past active subjunctive
    2. third-person feminine singular non-past active subjunctive
  3. تَكْبُرْ (takbur) /tak.bur/: inflection of كَبُرَ (kabura) and كَبَرَ (kabara):
    1. second-person masculine singular non-past active jussive
    2. third-person feminine singular non-past active jussive
  4. تُكْبَرُ (tukbaru) /tuk.ba.ru/: inflection of كَبَرَ (kabara):
    1. second-person masculine singular non-past passive indicative
    2. third-person feminine singular non-past passive indicative
  5. تُكْبَرَ (tukbara) /tuk.ba.ra/: inflection of كَبَرَ (kabara):
    1. second-person masculine singular non-past passive subjunctive
    2. third-person feminine singular non-past passive subjunctive
  6. تُكْبَرْ (tukbar) /tuk.bar/: inflection of كَبَرَ (kabara):
    1. second-person masculine singular non-past passive jussive
    2. third-person feminine singular non-past passive jussive

Etymology 4

Verb

تكبر (form II)

  1. تُكَبِّرُ (tukabbiru) /tu.kab.bi.ru/: inflection of كَبَّرَ (kabbara):
    1. second-person masculine singular non-past active indicative
    2. third-person feminine singular non-past active indicative
  2. تُكَبَّرُ (tukabbaru) /tu.kab.ba.ru/: inflection of كَبَّرَ (kabbara):
    1. second-person masculine singular non-past passive indicative
    2. third-person feminine singular non-past passive indicative
  3. تُكَبِّرَ (tukabbira) /tu.kab.bi.ra/: inflection of كَبَّرَ (kabbara):
    1. second-person masculine singular non-past active subjunctive
    2. third-person feminine singular non-past active subjunctive
  4. تُكَبَّرَ (tukabbara) /tu.kab.ba.ra/: inflection of كَبَّرَ (kabbara):
    1. second-person masculine singular non-past passive subjunctive
    2. third-person feminine singular non-past passive subjunctive
  5. تُكَبِّرْ (tukabbir) /tu.kab.bir/: inflection of كَبَّرَ (kabbara):
    1. second-person masculine singular non-past active jussive
    2. third-person feminine singular non-past active jussive
  6. تُكَبَّرْ (tukabbar) /tu.kab.bar/: inflection of كَبَّرَ (kabbara):
    1. second-person masculine singular non-past passive jussive
    2. third-person feminine singular non-past passive jussive

Ottoman Turkish

Etymology

Borrowed from Arabic تَكَبَّرَ (takabbara).

Noun

تكبر • (tekebbür)

  1. arrogance

Derived terms

Descendants

References

South Levantine Arabic

Root
ك ب ر
3 terms

Etymology

From Arabic تَكَبَّرَ (takabbara).

Pronunciation

  • IPA(key): /tkab.bar/, [ɪtˈkab.bar]
  • Audio (al-Lidd):(file)

Verb

تكبّر • (tkabbar) V (present بتكبّر (bitkabbar))

  1. to be arrogant, to boast

Conjugation

Conjugation of تكبر
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m تكبّرت (tkabbart) تكبّرت (tkabbart) تكبّر (tkabbar) تكبّرنا (tkabbarna) تكبّرتو (tkabbartu) تكبّرو (tkabbaru)
f تكبّرتي (tkabbarti) تكبّرت (tkabbarat)
present m بتكبّر (batkabbar) بتتكبّر (btitkabbar) بتكبّر (bitkabbar) منتكبّر (mnitkabbar) بتتكبّرو (btitkabbaru) بتكبّرو (bitkabbaru)
f بتتكبّري (btitkabbari) بتتكبّر (btitkabbar)
subjunctive m اتكبّر (atkabbar) تتكبّر (titkabbar) يتكبّر (yitkabbar) نتكبّر (nitkabbar) تتكبّرو (titkabbaru) يتكبّرو (yitkabbaru)
f تتكبّري (titkabbari) تتكبّر (titkabbar)
imperative m تكبّر (tkabbar) تكبّرو (tkabbaru)
f تكبّري (tkabbari)