جانان
Ottoman Turkish
Etymology
Borrowed from Classical Persian جانان (jānān).
Noun
جانان • (canan)
Related terms
- جان (can)
- جانانه (canane)
Descendants
- Turkish: canan
References
- Kélékian, Diran (1911) “جانان”, in Dictionnaire turc-français[1] (in French), Constantinople: Mihran, page 431b
- Redhouse, James W. (1890) “جانان”, in A Turkish and English Lexicon[2], Constantinople: A. H. Boyajian, page 638b
- Çağbayır, Yaşar (2007) “canan”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 753a
Persian
Pronunciation
- (Classical Persian) IPA(key): /d͡ʒaː.ˈnaːn/
- (Dari, formal) IPA(key): [d͡ʒɑː.nɑːn]
- (Iran, formal) IPA(key): [d͡ʒɒː.nɒːn]
- (Tajik, formal) IPA(key): [d͡ʒɔ.nɔn]
| Readings | |
|---|---|
| Classical reading? | jānān |
| Dari reading? | jānān |
| Iranian reading? | jânân |
| Tajik reading? | jonon |
Noun
جانان • (jânân)
- plural of جان (jân, “life; soul”)
Noun
جانان • (jânân)
- one’s beloved; darling; sweetheart
Derived terms
- جانانه (jânâne)
Descendants
Uyghur
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /d͡ʒɑnɑn/
Noun
جانان • (janan) (plural جانانلار (jananlar))
Further reading
- Schwarz, Henry G. (1992) An Uyghur-English Dictionary (East Asian Research Aids & Translations; 3), Bellingham, Washington: Center for East Asian Studies, Western Washington University, →ISBN