حكمي

Arabic

Etymology 1

Root
ح ك م (ḥ k m)
19 terms

Relative adjective (nisba) composed of حُكْم (ḥukm, judgement) +‎ ـِيّ (-iyy).

Adjective

حُكْمِيّ • (ḥukmiyy) (feminine حُكْمِيَّة (ḥukmiyya), masculine plural حُكْمِيُّونَ (ḥukmiyyūna), feminine plural حُكْمِيَّات (ḥukmiyyāt))

  1. legal
  2. essential, imperative, mandatory, necessary, obligatory, urgent
  3. inescapable, inevitable, unavoidable
  4. definitive, fixed, limited
  5. judgmental, moralizing
Declension
Declension of adjective حُكْمِيّ (ḥukmiyy)
singular masculine feminine
basic singular triptote singular triptote in ـَة (-a)
indefinite definite indefinite definite
informal حُكْمِي
ḥukmī
الْحُكْمِي
al-ḥukmī
حُكْمِيَّة
ḥukmiyya
الْحُكْمِيَّة
al-ḥukmiyya
nominative حُكْمِيٌّ
ḥukmiyyun
الْحُكْمِيُّ
al-ḥukmiyyu
حُكْمِيَّةٌ
ḥukmiyyatun
الْحُكْمِيَّةُ
al-ḥukmiyyatu
accusative حُكْمِيًّا
ḥukmiyyan
الْحُكْمِيَّ
al-ḥukmiyya
حُكْمِيَّةً
ḥukmiyyatan
الْحُكْمِيَّةَ
al-ḥukmiyyata
genitive حُكْمِيٍّ
ḥukmiyyin
الْحُكْمِيِّ
al-ḥukmiyyi
حُكْمِيَّةٍ
ḥukmiyyatin
الْحُكْمِيَّةِ
al-ḥukmiyyati
dual masculine feminine
indefinite definite indefinite definite
informal حُكْمِيَّيْن
ḥukmiyyayn
الْحُكْمِيَّيْن
al-ḥukmiyyayn
حُكْمِيَّتَيْن
ḥukmiyyatayn
الْحُكْمِيَّتَيْن
al-ḥukmiyyatayn
nominative حُكْمِيَّانِ
ḥukmiyyāni
الْحُكْمِيَّانِ
al-ḥukmiyyāni
حُكْمِيَّتَانِ
ḥukmiyyatāni
الْحُكْمِيَّتَانِ
al-ḥukmiyyatāni
accusative حُكْمِيَّيْنِ
ḥukmiyyayni
الْحُكْمِيَّيْنِ
al-ḥukmiyyayni
حُكْمِيَّتَيْنِ
ḥukmiyyatayni
الْحُكْمِيَّتَيْنِ
al-ḥukmiyyatayni
genitive حُكْمِيَّيْنِ
ḥukmiyyayni
الْحُكْمِيَّيْنِ
al-ḥukmiyyayni
حُكْمِيَّتَيْنِ
ḥukmiyyatayni
الْحُكْمِيَّتَيْنِ
al-ḥukmiyyatayni
plural masculine feminine
sound masculine plural sound feminine plural
indefinite definite indefinite definite
informal حُكْمِيِّين
ḥukmiyyīn
الْحُكْمِيِّين
al-ḥukmiyyīn
حُكْمِيَّات
ḥukmiyyāt
الْحُكْمِيَّات
al-ḥukmiyyāt
nominative حُكْمِيُّونَ
ḥukmiyyūna
الْحُكْمِيُّونَ
al-ḥukmiyyūna
حُكْمِيَّاتٌ
ḥukmiyyātun
الْحُكْمِيَّاتُ
al-ḥukmiyyātu
accusative حُكْمِيِّينَ
ḥukmiyyīna
الْحُكْمِيِّينَ
al-ḥukmiyyīna
حُكْمِيَّاتٍ
ḥukmiyyātin
الْحُكْمِيَّاتِ
al-ḥukmiyyāti
genitive حُكْمِيِّينَ
ḥukmiyyīna
الْحُكْمِيِّينَ
al-ḥukmiyyīna
حُكْمِيَّاتٍ
ḥukmiyyātin
الْحُكْمِيَّاتِ
al-ḥukmiyyāti

Etymology 2

Verb

حَكِّمِي • (ḥakkimī) (form II) /ħak.ki.miː/

  1. second-person feminine singular imperative of حَكَّمَ (ḥakkama)