دمان
Arabic
Etymology 1
| Root |
|---|
| د م ن (d m n) |
| 7 terms |
Noun
دَمَان • (damān) m
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | دَمَان damān |
الدَّمَان ad-damān |
دَمَان damān |
| nominative | دَمَانٌ damānun |
الدَّمَانُ ad-damānu |
دَمَانُ damānu |
| accusative | دَمَانًا damānan |
الدَّمَانَ ad-damāna |
دَمَانَ damāna |
| genitive | دَمَانٍ damānin |
الدَّمَانِ ad-damāni |
دَمَانِ damāni |
See also
Etymology 2
A Berber loanword.
Noun
دَمَان • (damān) m
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | دَمَان damān |
الدَّمَان ad-damān |
دَمَان damān |
| nominative | دَمَانٌ damānun |
الدَّمَانُ ad-damānu |
دَمَانُ damānu |
| accusative | دَمَانًا damānan |
الدَّمَانَ ad-damāna |
دَمَانَ damāna |
| genitive | دَمَانٍ damānin |
الدَّمَانِ ad-damāni |
دَمَانِ damāni |
Moroccan Arabic
Etymology
Borrowed from Ottoman Turkish دومن (dümen).
Pronunciation
- IPA(key): /dmaːn/
Noun
دمان • (dmān) m (plural دمانات (dmānāt))