راهب
Arabic
| Root |
|---|
| ر ه ب (r h b) |
| 10 terms |
Etymology
Perhaps derived from the active participle of رَهِبَ (rahiba, “to dread”), from the root ر ه ب (r h b), with the intermediate meanings "dreader", "God-fearer", "God-worshiper", "venerator"; compare رَهَب (rahab, “veneration, respect”) and رَهْبَة (rahba, “terror; dread; awe”).
Pronunciation
- IPA(key): /raː.hib/
- Rhymes: -ib
Noun
رَاهِب • (rāhib) m (plural رُهْبَان (ruhbān), feminine رَاهِبَة (rāhiba))
- (Christianity) monk
- (dialectal, popularly) priest
Declension
| singular | masculine | feminine | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| basic singular triptote | singular triptote in ـَة (-a) | |||||
| indefinite | definite | construct | indefinite | definite | construct | |
| informal | رَاهِب rāhib |
الرَّاهِب ar-rāhib |
رَاهِب rāhib |
رَاهِبَة rāhiba |
الرَّاهِبَة ar-rāhiba |
رَاهِبَة rāhibat |
| nominative | رَاهِبٌ rāhibun |
الرَّاهِبُ ar-rāhibu |
رَاهِبُ rāhibu |
رَاهِبَةٌ rāhibatun |
الرَّاهِبَةُ ar-rāhibatu |
رَاهِبَةُ rāhibatu |
| accusative | رَاهِبًا rāhiban |
الرَّاهِبَ ar-rāhiba |
رَاهِبَ rāhiba |
رَاهِبَةً rāhibatan |
الرَّاهِبَةَ ar-rāhibata |
رَاهِبَةَ rāhibata |
| genitive | رَاهِبٍ rāhibin |
الرَّاهِبِ ar-rāhibi |
رَاهِبِ rāhibi |
رَاهِبَةٍ rāhibatin |
الرَّاهِبَةِ ar-rāhibati |
رَاهِبَةِ rāhibati |
| dual | masculine | feminine | ||||
| indefinite | definite | construct | indefinite | definite | construct | |
| informal | رَاهِبَيْن rāhibayn |
الرَّاهِبَيْن ar-rāhibayn |
رَاهِبَيْ rāhibay |
رَاهِبَتَيْن rāhibatayn |
الرَّاهِبَتَيْن ar-rāhibatayn |
رَاهِبَتَيْ rāhibatay |
| nominative | رَاهِبَانِ rāhibāni |
الرَّاهِبَانِ ar-rāhibāni |
رَاهِبَا rāhibā |
رَاهِبَتَانِ rāhibatāni |
الرَّاهِبَتَانِ ar-rāhibatāni |
رَاهِبَتَا rāhibatā |
| accusative | رَاهِبَيْنِ rāhibayni |
الرَّاهِبَيْنِ ar-rāhibayni |
رَاهِبَيْ rāhibay |
رَاهِبَتَيْنِ rāhibatayni |
الرَّاهِبَتَيْنِ ar-rāhibatayni |
رَاهِبَتَيْ rāhibatay |
| genitive | رَاهِبَيْنِ rāhibayni |
الرَّاهِبَيْنِ ar-rāhibayni |
رَاهِبَيْ rāhibay |
رَاهِبَتَيْنِ rāhibatayni |
الرَّاهِبَتَيْنِ ar-rāhibatayni |
رَاهِبَتَيْ rāhibatay |
| plural | masculine | feminine | ||||
| basic broken plural triptote | sound feminine plural; basic broken plural diptote | |||||
| indefinite | definite | construct | indefinite | definite | construct | |
| informal | رُهْبَان ruhbān |
الرُّهْبَان ar-ruhbān |
رُهْبَان ruhbān |
رَاهِبَات; رَوَاهِب rāhibāt; rawāhib |
الرَّاهِبَات; الرَّوَاهِب ar-rāhibāt; ar-rawāhib |
رَاهِبَات; رَوَاهِب rāhibāt; rawāhib |
| nominative | رُهْبَانٌ ruhbānun |
الرُّهْبَانُ ar-ruhbānu |
رُهْبَانُ ruhbānu |
رَاهِبَاتٌ; رَوَاهِبُ rāhibātun; rawāhibu |
الرَّاهِبَاتُ; الرَّوَاهِبُ ar-rāhibātu; ar-rawāhibu |
رَاهِبَاتُ; رَوَاهِبُ rāhibātu; rawāhibu |
| accusative | رُهْبَانًا ruhbānan |
الرُّهْبَانَ ar-ruhbāna |
رُهْبَانَ ruhbāna |
رَاهِبَاتٍ; رَوَاهِبَ rāhibātin; rawāhiba |
الرَّاهِبَاتِ; الرَّوَاهِبَ ar-rāhibāti; ar-rawāhiba |
رَاهِبَاتِ; رَوَاهِبَ rāhibāti; rawāhiba |
| genitive | رُهْبَانٍ ruhbānin |
الرُّهْبَانِ ar-ruhbāni |
رُهْبَانِ ruhbāni |
رَاهِبَاتٍ; رَوَاهِبَ rāhibātin; rawāhiba |
الرَّاهِبَاتِ; الرَّوَاهِبِ ar-rāhibāti; ar-rawāhibi |
رَاهِبَاتِ; رَوَاهِبِ rāhibāti; rawāhibi |
Descendants
- Maltese: raheb
- → Malay: rahib
- Indonesian: rahib
- → Persian: راهب (râheb)
- → Ottoman Turkish: راهب (rahib)
- Turkish: rahip
Malay
Noun
راهب (plural راهب-راهب or راهب٢)
Ottoman Turkish
Etymology
Borrowed from Arabic رَاهِب (rāhib, “monk”).
Noun
راهب • (rahib) (plural رهبان (ruhban))
- (Christianity) monk, a male member of a monastic order who has devoted his life for religious service
Derived terms
- راهبلك (rahiblik, “monkhood”)
Descendants
- Turkish: rahip
Further reading
- Çağbayır, Yaşar (2007) “rahip”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 3932
- Devellioğlu, Ferit (1962) “râhib”, in Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lûgat[1] (in Turkish), Istanbul: Türk Dil Kurumu, page 1047
- Kélékian, Diran (1911) “راهب”, in Dictionnaire turc-français[2] (in French), Constantinople: Mihran, page 614
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Monachus”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[3], Vienna, column 1073
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “راهب”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[4], Vienna, column 2267
- Nişanyan, Sevan (2002–) “rahip”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890) “راهب”, in A Turkish and English Lexicon[5], Constantinople: A. H. Boyajian, page 960
Persian
Etymology
Borrowed from Arabic رَاهِب (rāhib).
Pronunciation
- (Classical Persian) IPA(key): /ɾaː.ˈhib/
- (Dari, formal) IPA(key): [rɑː.ɦɪ́b]
- (Iran, formal) IPA(key): [ɹɒː.ɦéb̥]
- (Tajik, formal) IPA(key): [ɾɔ.ɦíb]
| Readings | |
|---|---|
| Classical reading? | rāhib |
| Dari reading? | rāhib |
| Iranian reading? | râheb |
| Tajik reading? | rohib |
Noun
راهب • (râheb)