ردت
See also: زدت
Arabic
Verb
ردت (form I)
- رَدَّتْ (raddat) /rad.dat/: third-person feminine singular past active of رَدَّ (radda)
- رُدَّتْ (ruddat) /rud.dat/: third-person feminine singular past passive of رَدَّ (radda)
Ottoman Turkish
Etymology
Borrowed from Arabic رِدَّة (ridda, “apostasy”).
Noun
ردت • (reddet) (definite accusative ردتی (reddeti), plural ردتلر (reddetler))
- defect, fault, flaw, an imperfection or lack in something or someone that spoils that thing or person
- (religion) apostasy, backsliding, the renunciation of a belief or set of beliefs, especially of one's faith
- Synonym: ارتداد (irtidad)
Descendants
- Turkish: reddet
Further reading
- Çağbayır, Yaşar (2007) “reddet”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 3947
- Devellioğlu, Ferit (1962) “reddet”, in Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lûgat[1] (in Turkish), Istanbul: Türk Dil Kurumu, page 1057
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Repulsio”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[2], Vienna, column 1467
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “ردة”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[3], Vienna, column 2301
- Redhouse, James W. (1890) “ردت”, in A Turkish and English Lexicon[4], Constantinople: A. H. Boyajian, page 970