سون
Azerbaijani
Noun
سوْن (son) (definite accusative سونۇ, plural سونلار)
- Arabic spelling of son (“end”)
Declension
Declension of سون
Persian
Pronunciation
- (Classical Persian) IPA(key): /ˈsuːn/
- (Dari, formal) IPA(key): [suːn]
| Readings | |
|---|---|
| Classical reading? | sūn |
| Dari reading? | sūn |
Noun
سون • (sūn)
- obsolete form of سوی (suy, “side”)
References
- Monchi-Zadeh, Davoud (1990) Wörter aus Xurāsān und ihre Herkunft (Acta Iranica; 29)[1] (in German), Leiden: E. J. Brill, pages 163–164 Nr. 484
- Vullers, Johann August (1856–1864) “سون”, in Lexicon Persico-Latinum etymologicum cum linguis maxime cognatis Sanscrita et Zendica et Pehlevica comparatum, e lexicis persice scriptis Borhâni Qâtiu, Haft Qulzum et Bahâri agam et persico-turcico Farhangi-Shuûrî confectum, adhibitis etiam Castelli, Meninski, Richardson et aliorum operibus et auctoritate scriptorum Persicorum adauctum[2] (in Latin), volume II, Gießen: J. Ricker, page 352b
Sindhi
Etymology
From Sanskrit सौवर्ण (saúvarṇa), from सुवर्ण (suvárṇa).
Noun
سونُ • (sonu) m (Devanagari सोनु)
Further reading
- Parmanand, Mewaram (1910) “سونُ”, in Sindhi-English Dictionary, Hyderabad, Sindh: The Sind Juvenile Co-operative Society
- “سون”, in Sindhi-English Dictionary, University of Chicago: Center for Language Engineering, Pakistan, 1866–1938
Ushojo
Verb
سون (sōn)