غنى

See also: عنى, غني, عني, and غنی

Arabic

Etymology 1

Root
غ ن ي (ḡ n y)
11 terms

Possibly cognate with Hebrew עָנָה ('aná, to sing).

Pronunciation

  • IPA(key): /ɣan.naː/

Verb

غَنَّى • (ḡannā) II (non-past يُغَنِّي (yuḡannī), verbal noun غِنَاء (ḡināʔ) or تَغْنِيَة (taḡniya))

  1. to sing
    مِن فَضْلِكِ، غَنِّي أُغْنِيَةً. (to a woman)
    min faḍliki, ḡannī ʔuḡniyatan.
    Please sing a song.
  2. to sing about someone, describe someone in verse (whether with praise or with blame)
  3. to coo (of pigeons)
  4. to say compliments to a woman
Conjugation
Conjugation of غَنَّى (II, final-weak, full passive, verbal nouns غِنَاء, تَغْنِيَة)
verbal noun
الْمَصْدَر
غِنَاء, تَغْنِيَة
ḡināʔ, taḡniya
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُغَنٍّ
muḡannin
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُغَنًّى
muḡannan
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m غَنَّيْتُ
ḡannaytu
غَنَّيْتَ
ḡannayta
غَنَّى
ḡannā
غَنَّيْتُمَا
ḡannaytumā
غَنَّيَا
ḡannayā
غَنَّيْنَا
ḡannaynā
غَنَّيْتُمْ
ḡannaytum
غَنَّوْا
ḡannaw
f غَنَّيْتِ
ḡannayti
غَنَّتْ
ḡannat
غَنَّتَا
ḡannatā
غَنَّيْتُنَّ
ḡannaytunna
غَنَّيْنَ
ḡannayna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُغَنِّي
ʔuḡannī
تُغَنِّي
tuḡannī
يُغَنِّي
yuḡannī
تُغَنِّيَانِ
tuḡanniyāni
يُغَنِّيَانِ
yuḡanniyāni
نُغَنِّي
nuḡannī
تُغَنُّونَ
tuḡannūna
يُغَنُّونَ
yuḡannūna
f تُغَنِّينَ
tuḡannīna
تُغَنِّي
tuḡannī
تُغَنِّيَانِ
tuḡanniyāni
تُغَنِّينَ
tuḡannīna
يُغَنِّينَ
yuḡannīna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُغَنِّيَ
ʔuḡanniya
تُغَنِّيَ
tuḡanniya
يُغَنِّيَ
yuḡanniya
تُغَنِّيَا
tuḡanniyā
يُغَنِّيَا
yuḡanniyā
نُغَنِّيَ
nuḡanniya
تُغَنُّوا
tuḡannū
يُغَنُّوا
yuḡannū
f تُغَنِّي
tuḡannī
تُغَنِّيَ
tuḡanniya
تُغَنِّيَا
tuḡanniyā
تُغَنِّينَ
tuḡannīna
يُغَنِّينَ
yuḡannīna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُغَنِّ
ʔuḡanni
تُغَنِّ
tuḡanni
يُغَنِّ
yuḡanni
تُغَنِّيَا
tuḡanniyā
يُغَنِّيَا
yuḡanniyā
نُغَنِّ
nuḡanni
تُغَنُّوا
tuḡannū
يُغَنُّوا
yuḡannū
f تُغَنِّي
tuḡannī
تُغَنِّ
tuḡanni
تُغَنِّيَا
tuḡanniyā
تُغَنِّينَ
tuḡannīna
يُغَنِّينَ
yuḡannīna
imperative
الْأَمْر
m غَنِّ
ḡanni
غَنِّيَا
ḡanniyā
غَنُّوا
ḡannū
f غَنِّي
ḡannī
غَنِّينَ
ḡannīna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m غُنِّيتُ
ḡunnītu
غُنِّيتَ
ḡunnīta
غُنِّيَ
ḡunniya
غُنِّيتُمَا
ḡunnītumā
غُنِّيَا
ḡunniyā
غُنِّينَا
ḡunnīnā
غُنِّيتُمْ
ḡunnītum
غُنُّوا
ḡunnū
f غُنِّيتِ
ḡunnīti
غُنِّيَتْ
ḡunniyat
غُنِّيَتَا
ḡunniyatā
غُنِّيتُنَّ
ḡunnītunna
غُنِّينَ
ḡunnīna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُغَنَّى
ʔuḡannā
تُغَنَّى
tuḡannā
يُغَنَّى
yuḡannā
تُغَنَّيَانِ
tuḡannayāni
يُغَنَّيَانِ
yuḡannayāni
نُغَنَّى
nuḡannā
تُغَنَّوْنَ
tuḡannawna
يُغَنَّوْنَ
yuḡannawna
f تُغَنَّيْنَ
tuḡannayna
تُغَنَّى
tuḡannā
تُغَنَّيَانِ
tuḡannayāni
تُغَنَّيْنَ
tuḡannayna
يُغَنَّيْنَ
yuḡannayna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُغَنَّى
ʔuḡannā
تُغَنَّى
tuḡannā
يُغَنَّى
yuḡannā
تُغَنَّيَا
tuḡannayā
يُغَنَّيَا
yuḡannayā
نُغَنَّى
nuḡannā
تُغَنَّوْا
tuḡannaw
يُغَنَّوْا
yuḡannaw
f تُغَنَّيْ
tuḡannay
تُغَنَّى
tuḡannā
تُغَنَّيَا
tuḡannayā
تُغَنَّيْنَ
tuḡannayna
يُغَنَّيْنَ
yuḡannayna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُغَنَّ
ʔuḡanna
تُغَنَّ
tuḡanna
يُغَنَّ
yuḡanna
تُغَنَّيَا
tuḡannayā
يُغَنَّيَا
yuḡannayā
نُغَنَّ
nuḡanna
تُغَنَّوْا
tuḡannaw
يُغَنَّوْا
yuḡannaw
f تُغَنَّيْ
tuḡannay
تُغَنَّ
tuḡanna
تُغَنَّيَا
tuḡannayā
تُغَنَّيْنَ
tuḡannayna
يُغَنَّيْنَ
yuḡannayna

Etymology 2

Pronunciation

  • IPA(key): /ɣi.nan/

Noun

غِنًى • (ḡinanm (construct state غِنَى (ḡinā))

  1. verbal noun of غَنِيَ (ḡaniya) (form I)
  2. richness
  3. freedom from need
    هُوَ فِي غِنًى عَنْهُhuwa fī ḡinan ʕanhuHe can do without it.
Declension
Declension of noun غِنًى (ḡinan)
singular singular in ـًى (-an)
indefinite definite construct
informal غِنَى
ḡinā
الْغِنَى
al-ḡinā
غِنَى
ḡinā
nominative غِنًى
ḡinan
الْغِنَى
al-ḡinā
غِنَى
ḡinā
accusative غِنًى
ḡinan
الْغِنَى
al-ḡinā
غِنَى
ḡinā
genitive غِنًى
ḡinan
الْغِنَى
al-ḡinā
غِنَى
ḡinā
Descendants
  • Ottoman Turkish: غنا (gınâ)
    • > Turkish: gına (inherited)

South Levantine Arabic

Root
غ ن ي
3 terms

Etymology

From Arabic غَنَّى (ḡannā).

Pronunciation

  • IPA(key): /ɣan.na/, [ˈɣan.na]
  • Audio (al-Lidd):(file)

Verb

غنّى • (ḡanna) II (present بغنّي (biḡanni))

  1. to sing

Conjugation

Conjugation of غنى
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m غنّيت (ḡannēt) غنّيت (ḡannēt) غنّى (ḡanna) غنّينا (ḡannēna) غنّيتو (ḡannētu) غنّو (ḡannu)
f غنّيتي (ḡannēti) غنّت (ḡannat)
present m بغنّي (baḡanni) بتغنّي (bitḡanni) بغنّي (biḡanni) منغنّي (minḡanni) بتغنّو (bitḡannu) بغنّو (biḡannu)
f بتغنّي (bitḡanni) بتغنّي (bitḡanni)
subjunctive m اغنّي (aḡanni) تغنّي (tḡanni) يغنّي (yḡanni) نغنّي (nḡanni) تغنّو (tḡannu) يغنّو (yḡannu)
f تغنّي (tḡanni) تغنّي (tḡanni)
imperative m غنّي (ḡanni) غنّو (ḡannu)
f غنّي (ḡanni)