قوریجی
Ottoman Turkish
Alternative forms
- قوروجی (korucu)
Etymology
From قوری (koru, korı, “reserve, paddock”) + ـجی (-cı, -ci, occupational suffix). Cognate with Azerbaijani qoruqçu.
Noun
قوریجی • (korucu or korıcı)
- ranger, forest ranger, a keeper, guardian, or soldier who ranges over a region, generally of wilderness, to protect the area
Derived terms
- قوریجیلق (koruculuk, “quality or function of a forester”)
Descendants
Further reading
click to expand
- Barbier de Meynard, Charles (1886) “قوری”, in Dictionnaire turc-français, volume II, Paris: E. Leroux, page 559
- Çağbayır, Yaşar (2007) “korucu”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 2752
- Hindoglu, Artin (1838) “قوریجی”, in Hazine-i lûgat ou dictionnaire abrégé turc-français[1], Vienna: F. Beck, page 374b
- Kélékian, Diran (1911) “قوریجی”, in Dictionnaire turc-français[2] (in French), Constantinople: Mihran, page 981
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Præsidiarius”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[3], Vienna, column 1348
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “قوروجی”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[4], Vienna, column 3792
- Redhouse, James W. (1890) “قوریجی”, in A Turkish and English Lexicon[5], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1486