قیل
Ottoman Turkish
Etymology
From Proto-Turkic *kïl; cognate with Old Turkic [script needed] (kil), Yakut кыл (kıl), Uyghur قىل (qil), Kazakh қыл (qyl), Bashkir ҡыл (qıl, “hair”) and Kyrgyz кыл (kıl).
Noun
قیل • (qıl)
- (in general) hair, bristle
- haircloth, sackcloth
- hair-like thing or object
- hair's breadth, slight portion
Coordinate terms
Derived terms
- قیلجغز (qılcağız, “small hair or bristle”)
- قیلجه (qılca, “in respect of hair”)
- قیلچق (qılçık, “fishbone”)
Descendants
Further reading
- Kélékian, Diran (1911) “قیل”, in Dictionnaire turc-français[1] (in French), Constantinople: Mihran, page 1000
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “قیل”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[2], Vienna, columns 3825–3826
- Nişanyan, Sevan (2002–) “kıl”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890) “قیل”, in A Turkish and English Lexicon[3], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1511