كوندوز

Old Anatolian Turkish

Alternative forms

Etymology

Inherited from Proto-Turkic *küntüŕ (in the daytime). Cognate with Old Turkic 𐰚𐰇𐰦𐰇𐰔 (kündüz), Azerbaijani gündüz, Bashkir көндөҙ (köndöź), Chuvash кӑнтӑр (kănt̬ăr), Kazakh күндіз (kündız), Kyrgyz күндүз (kündüz), Turkmen gündiz, Uyghur كۈندۈز (kündüz), Uzbek kunduz and Yakut күнүс (künüs).

Noun

كوندوز • (gündüz) (definite accusative كوندوزی (gündüzi), plural كوندوزلر (gündüzlär))

  1. day, daytime
    Synonym: كون (gün)

Adverb

كوندوز • (gündüz)

  1. during the day; in the daytime
    Synonym: كوندوزن (gündüzin)

Derived terms

  • كوندوزلین (gündüzläyin, during the day)
  • كوندوزن (gündüzin, during the day)
  • کیجه کندوز (gecä gündüz, day and night)

Descendants

  • Azerbaijani: gündüz
  • Gagauz: gündüz
  • Ottoman Turkish: كوندوز, كوندز (gündüz)

Further reading

  • Kanar, Mehmet (2018) “gündüz”, in Eski Anadolu Türkçesi Sözlüğü [Old Anatolian Turkish Dictionary] (in Turkish), 2nd edition, Istanbul: Say Yayınları, page 319
  • Nişanyan, Sevan (2002–) “gündüz”, in Nişanyan Sözlük

Ottoman Turkish

Alternative forms

Etymology

Inherited from Old Anatolian Turkish کندوز (gündüz), from Proto-Turkic *küntüŕ (at day, at daytime).

Noun

كوندوز • (gündüz) (definite accusative كوندوزی (gündüzü), plural كوندوزلر (gündüzler))

  1. day, daytime (the time of day during which the sun is up, between sunrise and sunset)
    Synonym: نهار (nahar)

Adverb

كوندوز • (gündüz)

  1. by day, in the daytime, during the day
    Synonym: كوندوزین (gündüzün)

Derived terms

  • كوندوز صفا (gündüz safa, morning glory)
  • كوندوز وقتی (gündüz vakti, daytime)
  • كوندوزلك (gündüzlük, diurnal)
  • كوندوزلو (gündüzlü, diurnal)
  • كوندوزین (gündüzün, by day, in the daytime)
  • كوپه كوندوز (güpe gündüz, in broad daylight)
  • كیچه كوندوز (geçe gündüz, day and night)

Descendants

Further reading