لقب

See also: لقت and لفت

Arabic

Etymology 1

Root
ل ق ب (l q b)
1 term

Pronunciation

  • IPA(key): /la.qab/

Noun

لَقَب • (laqabm (plural أَلْقَاب (ʔalqāb))

  1. nickname
    • 609–632 CE, Qur'an, 49:11:
      [] وَلَا تَلْمِزُوا أَنْفُسَكُمْ وَلَا تَنَابَزُوا بِٱلْأَلْقَابِ []
      [] wa-lā talmizū ʔanfusakum wa-lā tanābazū bi-l-ʔalqābi []
      (please add an English translation of this quotation)
  2. title
  3. surname
Declension
Declension of noun لَقَب (laqab)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal لَقَب
laqab
اللَّقَب
al-laqab
لَقَب
laqab
nominative لَقَبٌ
laqabun
اللَّقَبُ
al-laqabu
لَقَبُ
laqabu
accusative لَقَبًا
laqaban
اللَّقَبَ
al-laqaba
لَقَبَ
laqaba
genitive لَقَبٍ
laqabin
اللَّقَبِ
al-laqabi
لَقَبِ
laqabi
dual indefinite definite construct
informal لَقَبَيْن
laqabayn
اللَّقَبَيْن
al-laqabayn
لَقَبَيْ
laqabay
nominative لَقَبَانِ
laqabāni
اللَّقَبَانِ
al-laqabāni
لَقَبَا
laqabā
accusative لَقَبَيْنِ
laqabayni
اللَّقَبَيْنِ
al-laqabayni
لَقَبَيْ
laqabay
genitive لَقَبَيْنِ
laqabayni
اللَّقَبَيْنِ
al-laqabayni
لَقَبَيْ
laqabay
plural basic broken plural triptote
indefinite definite construct
informal أَلْقَاب
ʔalqāb
الْأَلْقَاب
al-ʔalqāb
أَلْقَاب
ʔalqāb
nominative أَلْقَابٌ
ʔalqābun
الْأَلْقَابُ
al-ʔalqābu
أَلْقَابُ
ʔalqābu
accusative أَلْقَابًا
ʔalqāban
الْأَلْقَابَ
al-ʔalqāba
أَلْقَابَ
ʔalqāba
genitive أَلْقَابٍ
ʔalqābin
الْأَلْقَابِ
al-ʔalqābi
أَلْقَابِ
ʔalqābi
Descendants
  • Maltese: laqam
  • Ottoman Turkish: لقب (lakab), լագապ (lakab), լաղապ (lağab)Armeno-Turkish
    • Turkish: lakap
    • Albanian: llagap
    • Middle Armenian: լաղապ (laġap)
      • Armenian: լաղապ (laġap)
  • Persian: لقب (laqab)
  • Swahili: lakabu
  • Uyghur: لەقەم (leqem)
  • Uzbek: laqab
References

Etymology 2

Denominal verb derived from the noun لَقَب (laqab).

Pronunciation

  • IPA(key): /laq.qab/

Verb

لَقَّبَ • (laqqaba) II (non-past يُلَقِّبُ (yulaqqibu), verbal noun تَلْقِيب (talqīb))

  1. to nickname, to title, to surname
Conjugation
Conjugation of لَقَّبَ (II, sound, full passive, verbal noun تَلْقِيب)
verbal noun
الْمَصْدَر
تَلْقِيب
talqīb
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُلَقِّب
mulaqqib
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُلَقَّب
mulaqqab
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m لَقَّبْتُ
laqqabtu
لَقَّبْتَ
laqqabta
لَقَّبَ
laqqaba
لَقَّبْتُمَا
laqqabtumā
لَقَّبَا
laqqabā
لَقَّبْنَا
laqqabnā
لَقَّبْتُمْ
laqqabtum
لَقَّبُوا
laqqabū
f لَقَّبْتِ
laqqabti
لَقَّبَتْ
laqqabat
لَقَّبَتَا
laqqabatā
لَقَّبْتُنَّ
laqqabtunna
لَقَّبْنَ
laqqabna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُلَقِّبُ
ʔulaqqibu
تُلَقِّبُ
tulaqqibu
يُلَقِّبُ
yulaqqibu
تُلَقِّبَانِ
tulaqqibāni
يُلَقِّبَانِ
yulaqqibāni
نُلَقِّبُ
nulaqqibu
تُلَقِّبُونَ
tulaqqibūna
يُلَقِّبُونَ
yulaqqibūna
f تُلَقِّبِينَ
tulaqqibīna
تُلَقِّبُ
tulaqqibu
تُلَقِّبَانِ
tulaqqibāni
تُلَقِّبْنَ
tulaqqibna
يُلَقِّبْنَ
yulaqqibna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُلَقِّبَ
ʔulaqqiba
تُلَقِّبَ
tulaqqiba
يُلَقِّبَ
yulaqqiba
تُلَقِّبَا
tulaqqibā
يُلَقِّبَا
yulaqqibā
نُلَقِّبَ
nulaqqiba
تُلَقِّبُوا
tulaqqibū
يُلَقِّبُوا
yulaqqibū
f تُلَقِّبِي
tulaqqibī
تُلَقِّبَ
tulaqqiba
تُلَقِّبَا
tulaqqibā
تُلَقِّبْنَ
tulaqqibna
يُلَقِّبْنَ
yulaqqibna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُلَقِّبْ
ʔulaqqib
تُلَقِّبْ
tulaqqib
يُلَقِّبْ
yulaqqib
تُلَقِّبَا
tulaqqibā
يُلَقِّبَا
yulaqqibā
نُلَقِّبْ
nulaqqib
تُلَقِّبُوا
tulaqqibū
يُلَقِّبُوا
yulaqqibū
f تُلَقِّبِي
tulaqqibī
تُلَقِّبْ
tulaqqib
تُلَقِّبَا
tulaqqibā
تُلَقِّبْنَ
tulaqqibna
يُلَقِّبْنَ
yulaqqibna
imperative
الْأَمْر
m لَقِّبْ
laqqib
لَقِّبَا
laqqibā
لَقِّبُوا
laqqibū
f لَقِّبِي
laqqibī
لَقِّبْنَ
laqqibna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m لُقِّبْتُ
luqqibtu
لُقِّبْتَ
luqqibta
لُقِّبَ
luqqiba
لُقِّبْتُمَا
luqqibtumā
لُقِّبَا
luqqibā
لُقِّبْنَا
luqqibnā
لُقِّبْتُمْ
luqqibtum
لُقِّبُوا
luqqibū
f لُقِّبْتِ
luqqibti
لُقِّبَتْ
luqqibat
لُقِّبَتَا
luqqibatā
لُقِّبْتُنَّ
luqqibtunna
لُقِّبْنَ
luqqibna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُلَقَّبُ
ʔulaqqabu
تُلَقَّبُ
tulaqqabu
يُلَقَّبُ
yulaqqabu
تُلَقَّبَانِ
tulaqqabāni
يُلَقَّبَانِ
yulaqqabāni
نُلَقَّبُ
nulaqqabu
تُلَقَّبُونَ
tulaqqabūna
يُلَقَّبُونَ
yulaqqabūna
f تُلَقَّبِينَ
tulaqqabīna
تُلَقَّبُ
tulaqqabu
تُلَقَّبَانِ
tulaqqabāni
تُلَقَّبْنَ
tulaqqabna
يُلَقَّبْنَ
yulaqqabna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُلَقَّبَ
ʔulaqqaba
تُلَقَّبَ
tulaqqaba
يُلَقَّبَ
yulaqqaba
تُلَقَّبَا
tulaqqabā
يُلَقَّبَا
yulaqqabā
نُلَقَّبَ
nulaqqaba
تُلَقَّبُوا
tulaqqabū
يُلَقَّبُوا
yulaqqabū
f تُلَقَّبِي
tulaqqabī
تُلَقَّبَ
tulaqqaba
تُلَقَّبَا
tulaqqabā
تُلَقَّبْنَ
tulaqqabna
يُلَقَّبْنَ
yulaqqabna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُلَقَّبْ
ʔulaqqab
تُلَقَّبْ
tulaqqab
يُلَقَّبْ
yulaqqab
تُلَقَّبَا
tulaqqabā
يُلَقَّبَا
yulaqqabā
نُلَقَّبْ
nulaqqab
تُلَقَّبُوا
tulaqqabū
يُلَقَّبُوا
yulaqqabū
f تُلَقَّبِي
tulaqqabī
تُلَقَّبْ
tulaqqab
تُلَقَّبَا
tulaqqabā
تُلَقَّبْنَ
tulaqqabna
يُلَقَّبْنَ
yulaqqabna
References

Ottoman Turkish

Alternative forms

Etymology

Borrowed from Arabic لَقَب (laqab, surname, nickname).

Noun

لقب • (lakab) (definite accusative لقبی (lakabı), plural القاب (elkab))

  1. title, style, an appellation given to a person to signify either veneration, official position, social rank, or qualification
    Synonym: عنوان (ʼunvan)
  2. surname, family name, last name, cognomen, a name designating a person as a member of a specific family
    Near-synonym: كنیه (kinye, künye)
  3. nickname, moniker, sobriquet, byname, an invented name for a person used instead of the actual name

Derived terms

  • لقب قومق (lakab komak, to set a nickname to a person)

Descendants

  • Turkish: lakap
  • Albanian: llagap
  • Middle Armenian: լաղապ (laġap)
    • Armenian: լաղապ (laġap)

Further reading

Persian

Etymology

Borrowed from Arabic لَقَب (laqab).

Pronunciation

 

Readings
Classical reading? laqab
Dari reading? laqab
Iranian reading? laġab
Tajik reading? laqab

Noun

لقب • (laqab / laġab) (Tajik spelling лақаб)

  1. title
  2. nickname

References

South Levantine Arabic

Root
ل ق ب
1 term

Etymology 1

From Arabic لَقَّبَ (laqqaba).

Pronunciation

  • IPA(key): (Urban) /laʔ.ʔab/, [ˈlaʔ.ʔab]
  • IPA(key): (Bedouin) /laɡ.ɡab/, [ˈlaɡ.ɡab]
  • Audio (al-Lidd):(file)

Verb

لقّب • (laʔʔab) II (present بلقّب (bilaʔʔeb))

  1. to nickname
    Synonym: سمّى (samma)
Conjugation
Conjugation of لقب
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m لقّبت (laʔʔabt) لقّبت (laʔʔabt) لقّب (laʔʔab) لقّبنا (laʔʔabna) لقّبتو (laʔʔabtu) لقّبو (laʔʔabu)
f لقّبتي (laʔʔabti) لقّبت (laʔʔabat)
present m بلقّب (balaʔʔib) بتلقّب (bitlaʔʔib) بلقّب (bilaʔʔib) منلقّب (minlaʔʔib) بتلقّبو (bitlaʔʔbu) بلقّبو (bilaʔʔbu)
f بتلقّبي (bitlaʔʔbi) بتلقّب (bitlaʔʔib)
subjunctive m القّب (alaʔʔib) تلقّب (tlaʔʔib) يلقّب (ylaʔʔib) نلقّب (nlaʔʔib) تلقّبو (tlaʔʔbu) يلقّبو (ylaʔʔbu)
f تلقّبي (tlaʔʔbi) تلقّب (tlaʔʔib)
imperative m لقّب (laʔʔib) لقّبو (laʔʔbu)
f لقّبي (laʔʔbi)

Etymology 2

Learned borrowing from Arabic لَقَب (laqab).

Pronunciation

  • IPA(key): /la.qab/, [ˈlɑ.qɑb]
  • Audio (Ramallah):(file)

Noun

لقب • (laqabm (plural ألقاب (ʔalqāb))

  1. title
  2. nickname

Tunisian Arabic

Etymology

From Arabic لَقَب (laqab) ("nickname, title, surname").

Noun

لقب (laqabm

  1. surname, family name, last name

Usage notes

In Tunisia, it was common for individuals to use their father's first name as their surname, rather than a traditional family name.

References

Urdu

Pronunciation

Noun

لَقَب • (laqabm (Hindi spelling लक़ब)

  1. title, appellation, epithet
  2. surname
  3. nickname