مستحق

Arabic

Root
ح ق ق (ḥ q q)
22 terms

Etymology

Derived from the active participle of اِسْتَحَقَّ (istaḥaqqa, to deserve).

Pronunciation

  • IPA(key): /mus.ta.ħiqq/

Adjective

مُسْتَحِقّ • (mustaḥiqq) (feminine مُسْتَحِقَّة (mustaḥiqqa), masculine plural مُسْتَحِقُّونَ (mustaḥiqqūna), feminine plural مُسْتَحِقَّات (mustaḥiqqāt))

  1. active participle of اِسْتَحَقَّ (istaḥaqqa)
  2. worthy, deserving, meritorious

Declension

Declension of adjective مُسْتَحِقّ (mustaḥiqq)
singular masculine feminine
basic singular triptote singular triptote in ـَة (-a)
indefinite definite indefinite definite
informal مُسْتَحِقّ
mustaḥiqq
الْمُسْتَحِقّ
al-mustaḥiqq
مُسْتَحِقَّة
mustaḥiqqa
الْمُسْتَحِقَّة
al-mustaḥiqqa
nominative مُسْتَحِقٌّ
mustaḥiqqun
الْمُسْتَحِقُّ
al-mustaḥiqqu
مُسْتَحِقَّةٌ
mustaḥiqqatun
الْمُسْتَحِقَّةُ
al-mustaḥiqqatu
accusative مُسْتَحِقًّا
mustaḥiqqan
الْمُسْتَحِقَّ
al-mustaḥiqqa
مُسْتَحِقَّةً
mustaḥiqqatan
الْمُسْتَحِقَّةَ
al-mustaḥiqqata
genitive مُسْتَحِقٍّ
mustaḥiqqin
الْمُسْتَحِقِّ
al-mustaḥiqqi
مُسْتَحِقَّةٍ
mustaḥiqqatin
الْمُسْتَحِقَّةِ
al-mustaḥiqqati
dual masculine feminine
indefinite definite indefinite definite
informal مُسْتَحِقَّيْن
mustaḥiqqayn
الْمُسْتَحِقَّيْن
al-mustaḥiqqayn
مُسْتَحِقَّتَيْن
mustaḥiqqatayn
الْمُسْتَحِقَّتَيْن
al-mustaḥiqqatayn
nominative مُسْتَحِقَّانِ
mustaḥiqqāni
الْمُسْتَحِقَّانِ
al-mustaḥiqqāni
مُسْتَحِقَّتَانِ
mustaḥiqqatāni
الْمُسْتَحِقَّتَانِ
al-mustaḥiqqatāni
accusative مُسْتَحِقَّيْنِ
mustaḥiqqayni
الْمُسْتَحِقَّيْنِ
al-mustaḥiqqayni
مُسْتَحِقَّتَيْنِ
mustaḥiqqatayni
الْمُسْتَحِقَّتَيْنِ
al-mustaḥiqqatayni
genitive مُسْتَحِقَّيْنِ
mustaḥiqqayni
الْمُسْتَحِقَّيْنِ
al-mustaḥiqqayni
مُسْتَحِقَّتَيْنِ
mustaḥiqqatayni
الْمُسْتَحِقَّتَيْنِ
al-mustaḥiqqatayni
plural masculine feminine
sound masculine plural sound feminine plural
indefinite definite indefinite definite
informal مُسْتَحِقِّين
mustaḥiqqīn
الْمُسْتَحِقِّين
al-mustaḥiqqīn
مُسْتَحِقَّات
mustaḥiqqāt
الْمُسْتَحِقَّات
al-mustaḥiqqāt
nominative مُسْتَحِقُّونَ
mustaḥiqqūna
الْمُسْتَحِقُّونَ
al-mustaḥiqqūna
مُسْتَحِقَّاتٌ
mustaḥiqqātun
الْمُسْتَحِقَّاتُ
al-mustaḥiqqātu
accusative مُسْتَحِقِّينَ
mustaḥiqqīna
الْمُسْتَحِقِّينَ
al-mustaḥiqqīna
مُسْتَحِقَّاتٍ
mustaḥiqqātin
الْمُسْتَحِقَّاتِ
al-mustaḥiqqāti
genitive مُسْتَحِقِّينَ
mustaḥiqqīna
الْمُسْتَحِقِّينَ
al-mustaḥiqqīna
مُسْتَحِقَّاتٍ
mustaḥiqqātin
الْمُسْتَحِقَّاتِ
al-mustaḥiqqāti

Descendants

  • Azerbaijani: müstəhəq
  • Indonesian: mustahik, mustahak
  • Persian: مستحق
  • Ottoman Turkish: مستحق (müstahak)
  • Uzbek: mustahiq

Ottoman Turkish

Etymology

A merger of Arabic مُسْتَحِقّ (mustaḥiqq) and مُسْتَحَقّ (mustaḥaqq), participles of اِسْتَحَقَّ (istaḥaqqa).

Adjective

مستحق • (müstahak or müstahik)

  1. deserving; earned, due

Descendants

References

Persian

Etymology

Borrowed from Arabic مُسْتَحَقّ (mustaḥaqq).

Pronunciation

 
  • (Dari, formal) IPA(key): [mʊs.t̪ʰä.ɦǽq(ː)]
    • (Kabuli) IPA(key): [mʊs.t̪ʰɑːǽq(ː)]
    • (Hazaragi) IPA(key): [mus.t̪ʰɔːǽq(ː)]

Readings
Classical reading? mustahaqq
Dari reading? mustahaqq
Iranian reading? mostahaġġ
Tajik reading? mustahaqq

Adjective

مستحق • (mustahaqq / mostahaġġ) (Tajik spelling мустаҳақ)

  1. deserving; worthy
    Synonyms: سزاوار (sazâvâr), لایق (lâyeq)
    تو از من مستحق‌تری!
    to az man mostahaqqtar-i!
    You deserve it more than me.
    • c. 1911, Mohammad Hossein Âğuli Torki-ye Shirâzi, دیوان ترکی شیرازی[3]:
      هر چند مستحق عذابیم ما ولی
      ایزد به ما ز لطف ببخشد عذاب را
      har čand mostahaqq-e azâb-im mâ vali
      izad be mâ ze lotf bebaxšad azâb râ
      Though we deserve to be tormented,
      God out of grace remits our torments.

Further reading