तायु

See also: त्यो and तोय

Sanskrit

Etymology

From Proto-Indo-Aryan *(s)taHyúṣ, from Proto-Indo-Iranian *(s)taHyúš, from Proto-Indo-European *(s)teh₂y- (“to steal”). Variant of स्तायु (stāyú). Cognate with Avestan 𐬙𐬁𐬌𐬌𐬎 (tāiiu, “thief”).

Pronunciation

(Vedic) IPA^(key): /tɑː.jú/
(Classical Sanskrit) IPA^(key): /t̪ɑː.ju/

Noun

तायु • (tāyú) stem, m

thief
Synonym: चोर (corá)
- c. 1500 BCE – 1000 BCE, Ṛgveda 1.50.2:
  अप त्ये तायवो यथा नक्षत्रा यन्त्यक्तुभिः।
  सूराय विश्वचक्षसे॥
  apa tye tāyavo yathā nakṣatrā yantyaktubhiḥ.
  sūrāya viśvacakṣase.
  The constellations pass away, like thieves, together with their beams,
  Before the all-beholding Sun.

Declension

Masculine u-stem declension of तायु
	singular	dual	plural
nominative	तायुः (tāyúḥ)	तायू (tāyū́)	तायवः (tāyávaḥ)
accusative	तायुम् (tāyúm)	तायू (tāyū́)	तायून् (tāyū́n)
instrumental	तायुना (tāyúnā) ताय्वा¹ (tāyvā́¹)	तायुभ्याम् (tāyúbhyām)	तायुभिः (tāyúbhiḥ)
dative	तायवे (tāyáve) ताय्वे¹ (tāyvé¹)	तायुभ्याम् (tāyúbhyām)	तायुभ्यः (tāyúbhyaḥ)
ablative	तायोः (tāyóḥ) ताय्वः¹ (tāyváḥ¹)	तायुभ्याम् (tāyúbhyām)	तायुभ्यः (tāyúbhyaḥ)
genitive	तायोः (tāyóḥ) ताय्वः¹ (tāyváḥ¹)	ताय्वोः (tāyvóḥ)	तायूनाम् (tāyūnā́m)
locative	तायौ (tāyaú)	ताय्वोः (tāyvóḥ)	तायुषु (tāyúṣu)
vocative	तायो (tā́yo)	तायू (tā́yū)	तायवः (tā́yavaḥ)

¹Vedic

References

Monier Williams (1899) “तायु”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 0443.