नामकरण
Hindi
Etymology
Borrowed from Sanskrit नामकरण (nāmakaraṇa).
Pronunciation
- (Delhi) IPA(key): /nɑːm.kə.ɾəɳ/, [nä̃ːm.kɐ.ɾɐ̃ɳ]
Noun
नामकरण • (nāmkaraṇ) m
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| direct | नामकरण nāmkaraṇ |
नामकरण nāmkaraṇ |
| oblique | नामकरण nāmkaraṇ |
नामकरणों nāmkaraṇõ |
| vocative | नामकरण nāmkaraṇ |
नामकरणो nāmkaraṇo |
Sanskrit
Etymology
नाम (nāma, “name”) + करण (karaṇa, “making”)
Noun
नामकरण • (nāmakaraṇa) stem, m
Declension
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | नामकरणः (nāmakaraṇaḥ) | नामकरणौ (nāmakaraṇau) | नामकरणाः (nāmakaraṇāḥ) |
| accusative | नामकरणम् (nāmakaraṇam) | नामकरणौ (nāmakaraṇau) | नामकरणान् (nāmakaraṇān) |
| instrumental | नामकरणेन (nāmakaraṇena) | नामकरणाभ्याम् (nāmakaraṇābhyām) | नामकरणैः (nāmakaraṇaiḥ) |
| dative | नामकरणाय (nāmakaraṇāya) | नामकरणाभ्याम् (nāmakaraṇābhyām) | नामकरणेभ्यः (nāmakaraṇebhyaḥ) |
| ablative | नामकरणात् (nāmakaraṇāt) | नामकरणाभ्याम् (nāmakaraṇābhyām) | नामकरणेभ्यः (nāmakaraṇebhyaḥ) |
| genitive | नामकरणस्य (nāmakaraṇasya) | नामकरणयोः (nāmakaraṇayoḥ) | नामकरणानाम् (nāmakaraṇānām) |
| locative | नामकरणे (nāmakaraṇe) | नामकरणयोः (nāmakaraṇayoḥ) | नामकरणेषु (nāmakaraṇeṣu) |
| vocative | नामकरण (nāmakaraṇa) | नामकरणौ (nāmakaraṇau) | नामकरणाः (nāmakaraṇāḥ) |
Noun
नामकरण • (nāmakaraṇa) stem, n
- calling a person by a name (Sarvad.)
- ceremony in which a child is given a name (Kauś.), etc.)
Declension
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | नामकरणम् (nāmakaraṇam) | नामकरणे (nāmakaraṇe) | नामकरणानि (nāmakaraṇāni) |
| accusative | नामकरणम् (nāmakaraṇam) | नामकरणे (nāmakaraṇe) | नामकरणानि (nāmakaraṇāni) |
| instrumental | नामकरणेन (nāmakaraṇena) | नामकरणाभ्याम् (nāmakaraṇābhyām) | नामकरणैः (nāmakaraṇaiḥ) |
| dative | नामकरणाय (nāmakaraṇāya) | नामकरणाभ्याम् (nāmakaraṇābhyām) | नामकरणेभ्यः (nāmakaraṇebhyaḥ) |
| ablative | नामकरणात् (nāmakaraṇāt) | नामकरणाभ्याम् (nāmakaraṇābhyām) | नामकरणेभ्यः (nāmakaraṇebhyaḥ) |
| genitive | नामकरणस्य (nāmakaraṇasya) | नामकरणयोः (nāmakaraṇayoḥ) | नामकरणानाम् (nāmakaraṇānām) |
| locative | नामकरणे (nāmakaraṇe) | नामकरणयोः (nāmakaraṇayoḥ) | नामकरणेषु (nāmakaraṇeṣu) |
| vocative | नामकरण (nāmakaraṇa) | नामकरणे (nāmakaraṇe) | नामकरणानि (nāmakaraṇāni) |
Descendants
References
- Monier Williams (1899) “नामकरण”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 0536.