हरण

Hindi

Etymology

Learned borrowing from Sanskrit हरण (haraṇa).

Pronunciation

  • (Delhi) IPA(key): /ɦə.ɾəɳ/, [ɦɐ.ɾɐ̃ɳ]

Noun

हरण • (haraṇm

  1. kidnapping, abduction

Declension

Declension of हरण (masc cons-stem)
singular plural
direct हरण
haraṇ
हरण
haraṇ
oblique हरण
haraṇ
हरणों
haraṇõ
vocative हरण
haraṇ
हरणो
haraṇo

References

  • Caturvedi, Mahendra, Bhola Nath Tiwari (1970) “हरण”, in A practical Hindi-English dictionary, Delhi: National Publishing House

Konkani

Etymology

Inherited from Prakrit 𑀳𑀭𑀺𑀡 (hariṇa), from Sanskrit हरिण (hariṇá), from हरि (hari, reddish brown), from Proto-Indo-Aryan *źʰárHiṣ, from Proto-Indo-Iranian *ȷ́ʰárHiš, from Proto-Indo-European *ǵʰólh₃-i-s. Cognate with Hindi हिरन (hiran), Gujarati હરણ (haraṇ), and Sindhi هَرَڻُ (haraṇu).

Pronunciation

  • IPA(key): [həɾəɳ]

Noun

हरण • (haraṇf (Latin script horonn, Kannada script ಹರಣ್)

  1. female red deer
    Synonym: मेरूं (merū̃)

References

Sanskrit

Etymology

From the root हृ (hṛ)

Noun

हरण • (haraṇa) stemn

  1. abduction
  2. removal
  3. forceful seizure

Declension

Neuter a-stem declension of हरण
singular dual plural
nominative हरणम् (haraṇam) हरणे (haraṇe) हरणानि (haraṇāni)
accusative हरणम् (haraṇam) हरणे (haraṇe) हरणानि (haraṇāni)
instrumental हरणेन (haraṇena) हरणाभ्याम् (haraṇābhyām) हरणैः (haraṇaiḥ)
dative हरणाय (haraṇāya) हरणाभ्याम् (haraṇābhyām) हरणेभ्यः (haraṇebhyaḥ)
ablative हरणात् (haraṇāt) हरणाभ्याम् (haraṇābhyām) हरणेभ्यः (haraṇebhyaḥ)
genitive हरणस्य (haraṇasya) हरणयोः (haraṇayoḥ) हरणानाम् (haraṇānām)
locative हरणे (haraṇe) हरणयोः (haraṇayoḥ) हरणेषु (haraṇeṣu)
vocative हरण (haraṇa) हरणे (haraṇe) हरणानि (haraṇāni)

Descendants

  • Hindi: हरण (haraṇ)
  • Tamil: ஹரணம் (haraṇam)
  • Telugu: హరణము (haraṇamu)

References