हरण
Hindi
Etymology
Learned borrowing from Sanskrit हरण (haraṇa).
Pronunciation
- (Delhi) IPA(key): /ɦə.ɾəɳ/, [ɦɐ.ɾɐ̃ɳ]
Noun
हरण • (haraṇ) m
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| direct | हरण haraṇ |
हरण haraṇ |
| oblique | हरण haraṇ |
हरणों haraṇõ |
| vocative | हरण haraṇ |
हरणो haraṇo |
Related terms
- अपहरण (apahraṇ)
References
- Caturvedi, Mahendra, Bhola Nath Tiwari (1970) “हरण”, in A practical Hindi-English dictionary, Delhi: National Publishing House
Konkani
Etymology
Inherited from Prakrit 𑀳𑀭𑀺𑀡 (hariṇa), from Sanskrit हरिण (hariṇá), from हरि (hari, “reddish brown”), from Proto-Indo-Aryan *źʰárHiṣ, from Proto-Indo-Iranian *ȷ́ʰárHiš, from Proto-Indo-European *ǵʰólh₃-i-s. Cognate with Hindi हिरन (hiran), Gujarati હરણ (haraṇ), and Sindhi هَرَڻُ (haraṇu).
Pronunciation
- IPA(key): [həɾəɳ]
Noun
हरण • (haraṇ) f (Latin script horonn, Kannada script ಹರಣ್)
References
- Pushpak Bhattacharyya (2017) IndoWordNet[1]
- Turner, Ralph Lilley (1969–1985) “hariṇá”, in A Comparative Dictionary of the Indo-Aryan Languages, London: Oxford University Press, page 809
Sanskrit
Etymology
From the root हृ (hṛ)
Noun
हरण • (haraṇa) stem, n
Declension
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | हरणम् (haraṇam) | हरणे (haraṇe) | हरणानि (haraṇāni) |
| accusative | हरणम् (haraṇam) | हरणे (haraṇe) | हरणानि (haraṇāni) |
| instrumental | हरणेन (haraṇena) | हरणाभ्याम् (haraṇābhyām) | हरणैः (haraṇaiḥ) |
| dative | हरणाय (haraṇāya) | हरणाभ्याम् (haraṇābhyām) | हरणेभ्यः (haraṇebhyaḥ) |
| ablative | हरणात् (haraṇāt) | हरणाभ्याम् (haraṇābhyām) | हरणेभ्यः (haraṇebhyaḥ) |
| genitive | हरणस्य (haraṇasya) | हरणयोः (haraṇayoḥ) | हरणानाम् (haraṇānām) |
| locative | हरणे (haraṇe) | हरणयोः (haraṇayoḥ) | हरणेषु (haraṇeṣu) |
| vocative | हरण (haraṇa) | हरणे (haraṇe) | हरणानि (haraṇāni) |
Descendants
References
- Turner, Ralph Lilley (1969–1985) “háraṇa”, in A Comparative Dictionary of the Indo-Aryan Languages, London: Oxford University Press, page 808