இமம்

Tamil

இமம் • (imam)

m-stem declension of இமம் (imam) (singular only)
	singular	plural
nominative	imam	-
vocative	இமமே imamē	-
accusative	இமத்தை imattai	-
dative	இமத்துக்கு imattukku	-
benefactive	இமத்துக்காக imattukkāka	-
genitive 1	இமத்துடைய imattuṭaiya	-
genitive 2	இமத்தின் imattiṉ	-
locative 1	இமத்தில் imattil	-
locative 2	இமத்திடம் imattiṭam	-
sociative 1	இமத்தோடு imattōṭu	-
sociative 2	இமத்துடன் imattuṭaṉ	-
instrumental	இமத்தால் imattāl	-
ablative	இமத்திலிருந்து imattiliruntu	-

University of Madras (1924–1936) “இமம்”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press