உறவினர்
Tamil
Etymology
From உறவு (uṟavu, “relationship”) + -இனர் (-iṉar).
Pronunciation
- IPA(key): /ʊrɐʋɪnɐɾ/
Noun
உறவினர் • (uṟaviṉar)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | uṟaviṉar |
உறவினர்கள் uṟaviṉarkaḷ |
| vocative | உறவினரே uṟaviṉarē |
உறவினர்களே uṟaviṉarkaḷē |
| accusative | உறவினரை uṟaviṉarai |
உறவினர்களை uṟaviṉarkaḷai |
| dative | உறவினருக்கு uṟaviṉarukku |
உறவினர்களுக்கு uṟaviṉarkaḷukku |
| benefactive | உறவினருக்காக uṟaviṉarukkāka |
உறவினர்களுக்காக uṟaviṉarkaḷukkāka |
| genitive 1 | உறவினருடைய uṟaviṉaruṭaiya |
உறவினர்களுடைய uṟaviṉarkaḷuṭaiya |
| genitive 2 | உறவினரின் uṟaviṉariṉ |
உறவினர்களின் uṟaviṉarkaḷiṉ |
| locative 1 | உறவினரில் uṟaviṉaril |
உறவினர்களில் uṟaviṉarkaḷil |
| locative 2 | உறவினரிடம் uṟaviṉariṭam |
உறவினர்களிடம் uṟaviṉarkaḷiṭam |
| sociative 1 | உறவினரோடு uṟaviṉarōṭu |
உறவினர்களோடு uṟaviṉarkaḷōṭu |
| sociative 2 | உறவினருடன் uṟaviṉaruṭaṉ |
உறவினர்களுடன் uṟaviṉarkaḷuṭaṉ |
| instrumental | உறவினரால் uṟaviṉarāl |
உறவினர்களால் uṟaviṉarkaḷāl |
| ablative | உறவினரிலிருந்து uṟaviṉariliruntu |
உறவினர்களிலிருந்து uṟaviṉarkaḷiliruntu |
References
- University of Madras (1924–1936) “உறவு”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press